Альфрэд Хічкок
| Альфрэд Хічкок | |||
| англ.: Alfred Hitchcock | |||
 |
|||
| Дата нараджэння: | |||
|---|---|---|---|
| Месца нараджэння: | |||
| Дата смерці: |
29 красавіка 1980 (80 гадоў) |
||
| Месца смерці: | |||
| Грамадзянства: | |||
| Прафесія: | |||
| Кар'ера: |
1921—1976 |
||
| Кірунак: | |||
| Узнагароды: |
|
||
| IMDb: | |||
| Alfred Hitchcock — The Master of Suspense | |||
 Альфрэд Хічкок на ВікіСховішчы |
|||
Альфрэд Джозеф Хічкок (англ.: Alfred Joseph Hitchcok; 13 жніўня 1899 — 29 красавіка 1980) — англійскі кінарэжысёр, прадзюсар і сцэнарыст. Працаваў у Вялікабрытаніі і ЗША. Асноўны жанр яго фільмаў — трылер.
Змест
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Вядома, што прадзед Альфрэда Хічкока Чарльз Хічкок жыў у Стратфардзе — прыгарадзе Лондана — і быў рыбаком. Яго сын Джозэф разам з бацькам, яго братамі і сябрамі таксама спачатку займаўся рыбным промыслам. У 1851 годзе ён ажаніўся з ірландкай Эн Махоні. Яна была каталічкай, як і большасць карэнных ірландцаў, але змяніла пасля замужжа сваю веру на пратэстанцкую, каб не адрознівацца ад асноўнай масы ангельцаў. Пасля жаніцьбы Джозэф Хічкок змяніў рыбны промысел на гандаль гароднінай і садавінай, г. зн. стаў зяленіўшчыкам.
У Джозэфа і Эн было дзевяць дзяцей. Справу бацькі перанялі толькі сыны Альфрэд і Уільям — будучы бацька Альфрэда Хічкока. У 1887 годзе Уільям Хічкок ажаніўся з ірландкай (а адпаведна і каталічкай), дачкой стратфардскага паліцэйскага Эме Джэйн Уілэн. Але ён паўтарыў лёс бацькі з дакладнасцю да наадварот. Цяпер ён змяніў веру — вянчанне прайшло па абраду рымскай каталіцкай царквы, і Уільям Хічкок прыняў каталіцтва. Праз тры гады, у 1890 годзе, у іх нарадзіўся сын, названы ў гонар бацькі Уільямам, а яшчэ праз два гады (у 1892) — дачка Элен Кэтлін.
У 1896 годзе сям'я пераехала ў Лейтанстоун, дзе Хічкокі знялі ў зяленіўшчыка, які адышоў ад спраў, невялікі дом па адрасе The High Road 517. У той час Лейтанстоун быў невялікім прадмесцем Лондана, які адносіўся да графства Эсэкс і быў размешчаны ў 5 мілях на поўнач ад цэнтральнай частцы Лондана паміж ракой Лі, якая ўпадае ў Тэмзу. У цяперашні час Лейтанстоун увайшоў у склад ўсходняй часткі Лондана.
Альфрэд Хічкок нарадзіўся 13 жніўня 1899 года ў Лондане. Скончыў езуіцкую школу Святога Ігнація. Строгія парадкі ў школе моцна ўплывалі на будучае жыццё і творчасць. У 1920 годзе пачынае працаваць у кінастудыі электрыкам, потым — дызайнера цітраў у кінакампаніі Famous Players-Lasky, куды праз год уладкоўваецца мантажорам яго будучая жонка Альма Рэвіль. Жонку ён любіў усё жыццё, нягледзячы на свой няпросты характар, спецыфічнае пачуццё гумару і схільнасць кпіць са знаёмых людзей.
У 1920 г. працуе над першым фільмам як рэжысёр — «Заўсёды кажы сваёй жонцы». У 1922 г. здымае свой першы трылер «Жылец», а ў 1934 — першы з шасці сваіх знакамітых фільмаў — «Чалавек, які занадта ведаў».
Пасля пачатку Другой сусветнай вайны (1939) пераязджае ў ЗША, дзе супрацоўнічае з легендарным прадзюсарам Генры Сэлзнікам. Апошні занадта часта ўмешваецца ў працу Хічкока, але забяспечвае яго ўсімі неабходнымі сродкамі. Здымае фільм «Рэбека», які атрымлівае «Оскар» у катэгорыі «лепшы фільм». У 1948 г. здымае свой першы каляровы фільм «Вяроўка»
У 1940-я гг. А. Хічкок здымаў прыкладна па фільму за год, а з 1948 г. сам жа з'яўляўся іх прадзюсарам. Яго любімымі артыстамі былі Кэры Грант, Джымі Сцюарт, Грэйс Келі. Вяршыні сваёй кар'еры ён дасягнуў у 1950-я гг.
Пачынаючы з фільма «Марні» (1962) работы А. Хічкока ўспрымаліся публікай і крытыкамі даволі стрымана. Але, нягледзячы на крытычныя адносіны да камерцыйнага галівудскага кінематографа, на работы Хічкока станоўча адгукаліся крытыкі французскай «новай хвалі». Франсуа Труфо нават пераймаў яго стыль у некаторых сваіх творах.
У 1976 годзе на экраны выходзіць апошні фільм, зняты Хічкокам, — «Сямейна змова». У 1979 годзе Амерыканскі інстытут кінамастацтва ўручыў Хічкоку прэмію «За дасягненні ўсяго жыцця»[1]. Незадоўга да сваёй смерці Хічкок быў узведзены ў дваранскае званне англійскай каралевай[1].
У канцы свайго жыцця Хічкок разам са сцэнарыстамі Джэймсам Косціганам і Эрнэстам Леманам працаваў над сцэнарыем да шпіёнскага трылеру «Кароткая ноч». Тым не менш, фільм так і не быў зняты. Галоўным чынам гэта было выклікана здароўем рэжысёра і праблемамі, звязанымі са здароўем яго жонкі Альмы, якая перанесла інсульт. Сцэнарый быў надрукаваны пасмяротна.
Хічкок памёр ва ўзросце 80 гадоў у сябе дома, у Лос-Анджэлесе, ад нырачнай недастатковасці ў 09:17 29 красавіка 1980 года. Яго пахаванне праходзіла ў каталіцкай царквы на Бэвэрлі-Хілз. Цела Хічкока было крэміравана, а прах развеяны над Ціхім акіянам[2][3].
Уклад у кінематограф[правіць | правіць зыходнік]
Натхнёны карцінамі нямецкіх экспрэсіяністаў, Хічкок пачаў працаваць у кіно — спачатку ў Англіі, а з 1939 года ў ЗША. Усяго ён стварыў 55 поўнаметражных кінафільмаў, многія з якіх сталі класікай сусветнага кінематографа. Акрамя таго, Альфрэд Хічкок зняў яшчэ і 21 тэлефільм для серыі «Альфрэд Хічкок прадстаўляе» і два дакументальныя фільмы (абодва ў 1944 годзе), яшчэ 2 кінаработы (адна з іх — «Нумар 13») засталіся незавершанымі. Альфрэд Хічкок і сёння з'яўляецца адным з самых паважаных і папулярных кінарэжысёраў.
Хічкок вядомы таксама сваімі камеа. Ён любіў з'яўляцца ў эпізодах у сваіх фільмах: то як выпадковы мінак, то як вулічны разявака. Часцей яго ролі былі маленькімі, без слоў, але ў некаторых ён развязвае кароткія дыялогі з галоўнымі героямі. Ён з'яўляўся амаль ва ўсіх сваіх позніх фільмах. І ў цэлым, Хічкок, асабліва ў познія гады, імкнуўся стварыць вакол сябе містычную атмасферу, акружаў сябе арэолам таямнічасці.
Рэжысёрскі почырк[правіць | правіць зыходнік]
Фільмы Хічкока заснаваныя на страху і саспенсе. Яго героі — людзі, які трапілі ў пастку акалічнасцей. Іншая агульная тэма яго фільмаў — узаемаадносіны мужчыны і жанчыны, часта гэта даволі цынічны погляд на рамантыку.
Сярод упадабаных кінематаграфічных прыёмаў Хічкока варта адзначыць здымку з пункта гледжання персанажа, гэта значыць здымку камерай з такога аспекту, каб глядач бачыў сцэну як бы вачыма персанажа. Хічкоку таксама прыпісваюць вынаходства вельмі хуткага і дробавага мантажу, ярка прадэманстраванага ў знакамітай сцэне забойства ў душы ў фільме «Псіха». Цяпер гэту манеру мантажу часта завуць «эмтывішным мантажом», таму што ў 1990-х яе шырока адаптавалі рэжысёры музыкальных відэакліпаў, якія дэманстраваліся на тэлеканале MTV. Такі мантаж стаў таксама часта ўжывацца ў трэйлерах.
Была заўважана і фірменная прыхільнасць Хічкока здымаць у галоўных ролях «зімовых» бландынак (Грэйс Келі, Вера Майлз, Кім Новак, Джанет Лі, Ціпі Хэдрэн, Клод Жад).
Асабістыя якасці[правіць | правіць зыходнік]
Сучаснікі Хічкока кажуць, што на першым часе ён здаваўся мілым чалавекам, але доўга трываць яго ў якасці суразмоўцы было немагчыма[4]. У дзяцінстве Хічкок быў нелюдзімым, адхіленым ад іншых дзяцей[4]. Аўтар кнігі «Цёмны бок генія» біёграф Хічкока Дональд Спота паказвае яго як жорсткага, баязлівага чалавека[5].
Хічкок быў педантам: напрыклад, біяграфіі герояў у фільмах распрацоўваліся з асаблівай дбайнасцю, не прапускаючы ні адной дробнай дэталі[6]. Хічкок быў памяшаны на чысціні. Пасля карыстання ракавінай ён выціраў саму ракавіну і кран трыма ручнікамі[7].
Альфрэд валодаў даволі спецыфічным пачуццём гумару. Ён цалкам мог паднесці чатырыста вэнджаную рыб чалавеку, якому быў агідны пах рыбы[8]. Пры здымках фільма «39 прыступак» галоўным героям прыйшлося праходзіць ўвесь дзень у кайданках, таму што рэжысёр, паводле яго сцвярджэння, страціў ключ ад іх[8]. Вядомы таксама выпадак, калі Хічкок падарыў Мелані Грыфіт, калі тая была ў пяцігадовым узросце, ляльку з тварам яе маці актрысы Тыпі Хедрэн, якая ляжала ў цацачнай труне. Прычына дадзенага падарунку крылася ў тым, што адбыўся канфлікт на здымачнай пляцоўцы паміж Хедрэн і Хічкокам[8]. Хічкок таксама любіў рассаджваць гасцей на спецыяльныя падушкі, якія выдаюць непрыстойныя гукі[8]. Аднойчы ён пажартаваў над бацькам пісьменніцы Дафны дзю Мар'ё — акцёрам Джералдам дзю Мар'ё, запрасіўшы яго ў госці на маскарад. Усім астатнім гасцям ён сказаў, што гэта будзе афіцыйны вечар. У выніку ўвесь вечар Морьё правёў сярод смокінгаў ў касцюме турэцкага султана[9].
Хічкок на працягу ўсяго жыцця баяўся паліцэйскіх і ні разу не сеў за руль аўтамабіля з-за таго, што ў дзяцінстве за невялікі правіну па радзе бацькі яго замкнулі на дзесяць хвілін у камеры аддзялення паліцыі[1]. Пасля таго, як яго выпусцілі, паліцэйскі сказаў яму, што менавіта так караюць дрэнных людзей[10]. У далейшым з-за боязі паліцэйскіх многія яго фільмы былі пабудаваныя на падсвядомым страху перад несправядлівым абвінавачваннем і пераследам[1].
Хічкок пакутаваў авафобіяй (або яйцафобіяй) — бояззю прадметаў авальнай формы[9][11][12][13]. Хічкок вельмі нерваваўся пры выглядзе курынага яйкі, пададзенага афіцыянтам[14].
Альфрэд Хічкок на памяць ведаў назвы і размяшчэнне нью-ёркскіх вуліц, а таксама графік руху цягнікоў у большасці штатаў[7].
Калі ў жонкі Хічкока здарыўся інсульт, ён увесь час, пакуль яго жонцы рабілі медыцынскія працэдуры, прасядзеў у рэстаранчыку насупраць. У далейшым ён ніколі не набліжаўся да гэтага рэстаранчыка, бо памятаў усе тыя пачуцці, што ён зведаў, калі яго жонка трапіла ў бальніцу[9].
Тэматычныя трылогіі[правіць | правіць зыходнік]
Разглядаючы творчасць Хічкока з пазіцый лаканаўскага псіхааналізу, Славой Жыжак падзяляе яго самыя славутыя фільмы на тэматычныя трылогіі[15]:
- «Не той чалавек» (1956), «Галавакружэнне» (1958), «Да поўначы праз паўночны захад» (1959) — тры фільма, у якіх галоўных герояў прымаюць не за тых, кім яны з'яўляюцца на самай справе.
- «Галавакружэнне», «Да поўначы праз паўночны захад» і «Псіха» (1960) — галоўныя героі спрабуюць штучна запоўніць пустэчу, выкліканую смерцю каханай жанчыны («Галавакружэнне»), загадкавай фігурай неіснуючага чалавека («Да поўначы праз паўночны захад» ) і смерцю маці («Псіха»), прычым у апошнім выпадку Норман Бейтс спрабуе ўваскрэсіць маці, заняўшы яе месца ў рэальнасці.
- «Да поўначы праз паўночны захад», «Псіха» і «Птушкі» (1963) ўтвараюць трылогію пра пустаце і дысбалансе ў сямейных адносінах: адсутнасць фігуры бацькі кампенсуецца хваравіта разадзмутым матчыным суперэга. Уладная маці галоўнага героя ва ўсіх трох фільмах адносіцца да яго як да сваёй уласнасці і сваім умяшаннем бурыць яго спробы выбудаваць паўнавартасныя адносіны з іншымі жанчынамі.
Фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]
Вынік жыцця Хічкока — 55 поўнаметражных кінафільмаў, многія з якіх сталі класікай сусветнага кінематографа. Акрамя таго, Альфрэд Хічкок зняў яшчэ і 21 тэлефільм для серыі «Альфрэд Хічкок уяўляе» і два дакументальныя фільмы (абодва ў 1944 годзе), яшчэ 2 кінапрацы засталіся незавершанымі.
Хічкок купіў правы на экранізацыю рамана Дэвіда Бэці «Вёска зорак», пасля таго, як быў адменены яго папярэдні фільм («Сляпы»)[16]. Сюжэт апавядаў пра тое, як пілоты ваенна-паветраных сілаў, транспартуюць атамную бомбу, пасля паломкі выбуховага механізму становяцца смяротнікамі для выканання задання[17]. Але фільм не быў спрадзюсаваны і быў адменены ў 1962 годзе.
Фільмаграфію Хічкока можна ўмоўна падзяліць на некалькі перыядаў: Ціхія гады, Брытанская класіка, Марачны Галівуд, Вайскоўцы гады, Удасканаленне стылю, Чацвёртае дзесяцігоддзе, Майстар саспенса, Вялікі пажылы чалавек, Вяртанне дадому[18].
«Брытанскі перыяд». Раннія працы да 1925 года[правіць | правіць зыходнік]
|
Год |
Назва |
Вытворчасць |
Рэлізы |
Дадатковая інфармацыя |
|---|---|---|---|---|
| 1920 | Кліч юнацкасці / The Call of Youth | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Hugh Ford) |
|
| 1920 | Вялікі дзень / The Great Day | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Hugh Ford) |
|
| 1921 | З'яўленні / Appearances | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Donald Crisp) |
|
| 1921 | Карчма Боні Брыр / The Bonnie Brier Bush | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Donald Crisp) |
|
| 1921 | Небяспечныя зманы / Dangerous Lies | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Paul Powell) |
|
| 1921 | Таямнічая дарога / The Mystery Road | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Paul Powell) |
|
| 1921 | Прынцэса Нью-Ёрка / The Princess of New-York | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Donald Crisp) |
|
| 1922 | "Заўсёды расказвай сваёй жонцы / Always Tell Your Wife | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Сурэжысёр (рэжысёр Hugh Croise).
Фільм незавершаны. |
|
| 1922 | Бумеранг кахання/Вечны рух / Love's Boomerang/Perpetua | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр John S. Robertson) |
|
| 1922 | Чалавек з радзімы / The Man From Home | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр George Fitzmaurice) |
|
| 1922 | Іспанскі камень / Spanish Jade | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр John S. Robertson) |
|
| 1922 | Скажыце сваім дзецям / Tell Your Children | студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр Donald Crisp) |
|
| 1922 | Тры жывых прывіды / Three Live Ghosts | Студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Дызайнер інтэрцітраў
(рэжысёр George Fitzmaurice) |
|
| 1922 | Нумар 13 / Number 13 | Студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky | Прадзюсар, рэжысёр (фільм застаўся няскончаны) | |
| 1923 | Белы цень / The White Shadow | Студыя ў Іслінгтане, арэнда незалежнымі прадзюсарамі Белканам і Вілкаксам | Асістэнт рэжысёра, сааўтар сцэнарыя, мантажор, мастак-пастаноўшчык.
(рэжысёр Graham Cutts) |
|
| 1923 | Жанчына — жанчыне / Woman to Woman | Студыя ў Іслінгтане, арэнда незалежнымі прадзюсарамі Белканам і Вілкаксам | Асістэнт рэжысёра, сааўтар сцэнарыя, мастак-пастаноўшчык
(рэжысёр Graham Cutts) |
|
| 1924 | Гарачая прыгода / The Passionate Adventure | Студыя ў Іслінгтане, кампанія Gainsborough Pictures | Асістэнт рэжысёра, сцэнарый, мастак-пастаноўшчык
(рэжысёр Graham Cutts) |
|
| 1925 | Гнюс / The Blackajard | Студыя UFA, Берлін, Германія | Асістэнт рэжысёра, сцэнарыст, мастак-пастаноўшчык
(рэжысёр Graham Cutts) |
|
| 1925 | Грэхападзенне ханжы / The Prude's Fall | Студыя ў Іслінгтане, арэнда незалежнымі прадзюсарамі Белканам і Вілкаксам | Асістэнт рэжысёра, сцэнарыст, мастак-пастаноўшчык
(рэжысёр Graham Cutts) |
«Брытанскі перыяд». Нямыя фільмы (1925—1929)[правіць | правіць зыходнік]
|
Год |
Назва |
Вытворчасць |
Рэлізы |
Дадатковая інфармацыя |
|---|---|---|---|---|
| 1925 | Сад асалод / Pleasure Garden | |||
| 1926 | Горны арол / The Mountain Eagle | |||
| 1926 | Жыхар / The Lodger | |||
| 1927 | Па нахільнай / Downhill | |||
| 1927 | Лёгкія паводзіны / Easy Virtue | |||
| 1927 | Рынг / The Ring | |||
| 1927 | Жонка фермера / The Farmer's Wife | |||
| 1928 | Шампанскае / Champagne | |||
| 1929 | Чалавек з вострава Мэн / The Manxman | |||
| 1929 | Шантаж (нямая версія) / Blackmail (silent version) |
«Першы галівудскі перыяд» (1940—1947)[правіць | правіць зыходнік]
|
Год |
Назва |
Вытворчасць |
Рэлізы |
Дадатковая інфармацыя |
|---|---|---|---|---|
| 1940 | Рэбека / Rebecca | |||
| 1940 | Замежны карэспандэнт / Foreign Correspondent | |||
| 1941 | Містэр і місіс Сміт / Mr. & Mrs. Smith | |||
| 1941 | Падазрэнне / Suspicion | |||
| 1942 | Дыверсант / Saboteur | |||
| 1943 | Цень сумневу / Shadow of a Doubt | |||
| 1944 | Выратавальная шлюпка / Lifeboat | |||
| 1944 | Шчаслівага шляху / Bon Voyage | (кароткаметражны фільм) | ||
| 1944 | Прыгода на Мадагаскары / Aventure malgache | (кароткаметражны фільм) | ||
| 1945 | Зачараваны / Spellbound | |||
| 1946 | Благая слава / Notorious | |||
| 1947 | Справа Парадайна / The Paradine Case |
«Другі галівудскі перыяд» (1948—1957)[правіць | правіць зыходнік]
|
Год |
Назва |
Вытворчасць |
Рэлізы |
Дадатковая інфармацыя |
|---|---|---|---|---|
| 1948 | Вяроўка / Rope | |||
| 1949 | Пад знакам казярога / Under Capricorn | |||
| 1950 | Страх сцэны / Stage Fright | |||
| 1951 | Незнаёмцы ў цягніку / Strangers on a Train | |||
| 1952 | Я вызнаюся / I Confess | |||
| 1954 | У выпадку забойства набірайце «М» / Dial M for Murder | |||
| 1954 | Акно на двор / Rear Window | |||
| 1955 | Злавіць злодзея / To Catch a Thief | |||
| 1955 | Непрыемнасці з Гары / The Trouble with Harry | |||
| 1956 | Чалавек, які занадта шмат ведаў / The Man Who Knew Too Much | |||
| 1957 | Не той чалавек / The Wrong Man |
«Хічкокаўскія бестселеры» (1958—1964)[правіць | правіць зыходнік]
|
Год |
Назва |
Вытворчасць |
Рэлізы |
Дадатковая інфармацыя |
|---|---|---|---|---|
| 1958 | Галавакружэнне / Vertigo | |||
| 1959 | Да поўначы праз паўночны захад / North by Northwest | |||
| 1960 | Псіха / Psycho | |||
| 1963 | Птушкі / The Birds | |||
| 1964 | Марні / Marnie |
«Позні перыяд» (1966—1976)[правіць | правіць зыходнік]
|
Год |
Назва |
Вытворчасць |
Рэлізы |
Дадатковая інфармацыя |
|---|---|---|---|---|
| 1966 | Разарваная заслона / Torn Curtain | |||
| 1969 | Тапаз / Topaz | |||
| 1972 | Ашалеласць / Frenzy | |||
| 1976 | Сямейная змова / Family Plot |
Цытаты[правіць | правіць зыходнік]
-
- «Я цвёрда перакананы, што атмасферу страху ў фільме трэба ствараць выключна кінематаграфічнымі метадамі».
- «Каб зрабіць вялікі фільм, неабходныя тры рэчы — сцэнарый, сцэнарый і яшчэ раз сцэнарый».
- «У мастацкім кіно рэжысёр з'яўляецца богам, у дакументальным — Бог з'яўляецца рэжысёрам».
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Альфред Хичкок (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ Alfred Hitchcock Dies; A Master of Suspense; Alfred Hitchcock, Master of Suspense and Celebrated Film Director, Dies at 80 Increasingly Pessimistic Sought Exotic Settings Technical Challenges Became a Draftsman Lured to Hollywood , The New York Times (30 April 1980, Wednesday). Праверана 21 жніўня 2007.
- ↑ Alfred Hitchcock Dies; A Master of Suspense; Alfred Hitchcock, Master of Suspense and Celebrated Film Director, Dies at 80 Increasingly Pessimistic Sought Exotic Settings Technical Challenges Became a Draftsman Lured to Hollywood. The New York Times (30 April 1980). Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2011. Праверана 7 сакавіка 2008.
- ↑ 4,0 4,1 Обратная сторона гения (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ Какой он, Альфред Хичкок? (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ Какой он, Альфред Хичкок? » Педант (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ 7,0 7,1 Биография (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Какой он, Альфред Хичкок? » Специфический юмор Альфреда Хичкока (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Семенович боится пауков, Малиновская — темноты, а Донцова — самолётов (руск.) . Комсомольская правда. Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
- ↑ Биография Альфреда Хичкока (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
- ↑ Фобии и неврозы великих людей всех времён и народов (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
- ↑ 10 знаменитых людей и их фобии. Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
- ↑ Alfred Hitchcock (англ.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
- ↑ Тараканы в голове, или Я не трус, но я боюсь (руск.) , Вокруг Света (11 ноября 2010 года), стр. 11. Праверана 14 мая 2012.
- ↑ Slavoj Žižek. Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan Through Popular Culture. 2nd ed. Massachusetts Institute of Technology Press, 1992. ISBN 978-0-262-74015-9. Pages 87-107
- ↑ Chris Gore, The 50 Greatest Movies Never Made (New York: St. Martin's Press, 1999), pg. 36
- ↑ Paul Stanton (David Beaty) Village of Stars, London: Michael Joseph, 1960
- ↑ Filmography (англ.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
Шаблон:Фільмы Альфрэда Хічкока
|
- Асобы
- Нарадзіліся 13 жніўня
- Нарадзіліся ў 1899 годзе
- Нарадзіліся ў Лондане
- Памерлі 29 красавіка
- Памерлі ў 1980 годзе
- Памерлі ў Лос-Анджэлесе
- Рыцары-Камандоры ордэна Брытанскай імперыі
- Кавалеры французскага Ордэна мастацтваў і літаратуры
- Кінарэжысёры Вялікабрытаніі
- Кінарэжысёры ЗША
- Рэжысёры нямога кіно
- Сцэнарысты Вялікабрытаніі
- Сцэнарысты ЗША
- Кінапрадзюсары Вялікабрытаніі
- Кінапрадзюсары ЗША
- Лаўрэаты прэміі Сесіля Б. Дэ Міля
- Памерлі ад нырачнай недастатковасці
- Людзі, чый прах быў развеяны
