Альфрэд Хічкок

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсці да: рух, знайсці
Альфрэд Хічкок
англ.: Alfred Hitchcock
Hitchcock, Alfred 02.jpg
Дата нараджэння:

13 жніўня 1899(1899-08-13)
Месца нараджэння:

Лондан, Вялікабрытанія
Дата смерці:

29 красавіка 1980(1980-04-29) (80 гадоў)
Месца смерці:

Лос-Анджэлес, ЗША
Грамадзянства:

Flag of the United Kingdom.svg Вялікабрытанія
Flag of the United States.svg ЗША
Жонка:

Alma Reville[d]
Дзеці:

Pat Hitchcock[d]
Прафесія:

кінарэжысёр, сцэнарыст, прадзюсар
Кар'ера:

1921—1976
Кірунак:

трылер
Узнагароды:
Кавалер ордэна Брытанскай імперыі
 Кавалер ордэна мастацтваў і літаратуры
IMDb:

ID 0000033
Alfred Hitchcock — The Master of Suspense
Commons-logo.svg Альфрэд Хічкок на ВікіСховішчы

Альфрэд Джозеф Хічкок (англ.: Alfred Joseph Hitchcok; 13 жніўня 1899 — 29 красавіка 1980) — англійскі кінарэжысёр, прадзюсар і сцэнарыст. Працаваў у Вялікабрытаніі і ЗША. Асноўны жанр яго фільмаў — трылер.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Вядома, што прадзед Альфрэда Хічкока Чарльз Хічкок жыў у Стратфардзе — прыгарадзе Лондана — і быў рыбаком. Яго сын Джозэф разам з бацькам, яго братамі і сябрамі таксама спачатку займаўся рыбным промыслам. У 1851 годзе ён ажаніўся з ірландкай Эн Махоні. Яна была каталічкай, як і большасць карэнных ірландцаў, але змяніла пасля замужжа сваю веру на пратэстанцкую, каб не адрознівацца ад асноўнай масы ангельцаў. Пасля жаніцьбы Джозэф Хічкок змяніў рыбны промысел на гандаль гароднінай і садавінай, г. зн. стаў зяленіўшчыкам.

У Джозэфа і Эн было дзевяць дзяцей. Справу бацькі перанялі толькі сыны Альфрэд і Уільям — будучы бацька Альфрэда Хічкока. У 1887 годзе Уільям Хічкок ажаніўся з ірландкай (а адпаведна і каталічкай), дачкой стратфардскага паліцэйскага Эме Джэйн Уілэн. Але ён паўтарыў лёс бацькі з дакладнасцю да наадварот. Цяпер ён змяніў веру — вянчанне прайшло па абраду рымскай каталіцкай царквы, і Уільям Хічкок прыняў каталіцтва. Праз тры гады, у 1890 годзе, у іх нарадзіўся сын, названы ў гонар бацькі Уільямам, а яшчэ праз два гады (у 1892) — дачка Элен Кэтлін.

У 1896 годзе сям'я пераехала ў Лейтанстоун, дзе Хічкокі знялі ў зяленіўшчыка, які адышоў ад спраў, невялікі дом па адрасе The High Road 517. У той час Лейтанстоун быў невялікім прадмесцем Лондана, які адносіўся да графства Эсэкс і быў размешчаны ў 5 мілях на поўнач ад цэнтральнай частцы Лондана паміж ракой Лі, якая ўпадае ў Тэмзу. У цяперашні час Лейтанстоун увайшоў у склад ўсходняй часткі Лондана.

Альфрэд Хічкок нарадзіўся 13 жніўня 1899 года ў Лондане. Скончыў езуіцкую школу Святога Ігнація. Строгія парадкі ў школе моцна ўплывалі на будучае жыццё і творчасць. У 1920 годзе пачынае працаваць у кінастудыі электрыкам, потым — дызайнера цітраў у кінакампаніі Famous Players-Lasky, куды праз год уладкоўваецца мантажорам яго будучая жонка Альма Рэвіль. Жонку ён любіў усё жыццё, нягледзячы на свой няпросты характар, спецыфічнае пачуццё гумару і схільнасць кпіць са знаёмых людзей.

У 1920 г. працуе над першым фільмам як рэжысёр — «Заўсёды кажы сваёй жонцы». У 1922 г. здымае свой першы трылер «Жылец», а ў 1934 — першы з шасці сваіх знакамітых фільмаў — «Чалавек, які занадта ведаў».

Пасля пачатку Другой сусветнай вайны (1939) пераязджае ў ЗША, дзе супрацоўнічае з легендарным прадзюсарам Генры Сэлзнікам. Апошні занадта часта ўмешваецца ў працу Хічкока, але забяспечвае яго ўсімі неабходнымі сродкамі. Здымае фільм «Рэбека», які атрымлівае «Оскар» у катэгорыі «лепшы фільм». У 1948 г. здымае свой першы каляровы фільм «Вяроўка»

У 1940-я гг. А. Хічкок здымаў прыкладна па фільму за год, а з 1948 г. сам жа з'яўляўся іх прадзюсарам. Яго любімымі артыстамі былі Кэры Грант, Джымі Сцюарт, Грэйс Келі. Вяршыні сваёй кар'еры ён дасягнуў у 1950-я гг.

Пачынаючы з фільма «Марні» (1962) работы А. Хічкока ўспрымаліся публікай і крытыкамі даволі стрымана. Але, нягледзячы на крытычныя адносіны да камерцыйнага галівудскага кінематографа, на работы Хічкока станоўча адгукаліся крытыкі французскай «новай хвалі». Франсуа Труфо нават пераймаў яго стыль у некаторых сваіх творах.

У 1976 годзе на экраны выходзіць апошні фільм, зняты Хічкокам, — «Сямейна змова». У 1979 годзе Амерыканскі інстытут кінамастацтва ўручыў Хічкоку прэмію «За дасягненні ўсяго жыцця»[1]. Незадоўга да сваёй смерці Хічкок быў узведзены ў дваранскае званне англійскай каралевай[1].

У канцы свайго жыцця Хічкок разам са сцэнарыстамі Джэймсам Косціганам і Эрнэстам Леманам працаваў над сцэнарыем да шпіёнскага трылеру «Кароткая ноч». Тым не менш, фільм так і не быў зняты. Галоўным чынам гэта было выклікана здароўем рэжысёра і праблемамі, звязанымі са здароўем яго жонкі Альмы, якая перанесла інсульт. Сцэнарый быў надрукаваны пасмяротна.

Хічкок памёр ва ўзросце 80 гадоў у сябе дома, у Лос-Анджэлесе, ад нырачнай недастатковасці ў 09:17 29 красавіка 1980 года. Яго пахаванне праходзіла ў каталіцкай царквы на Бэвэрлі-Хілз. Цела Хічкока было крэміравана, а прах развеяны над Ціхім акіянам[2][3].

Уклад у кінематограф[правіць | правіць зыходнік]

Натхнёны карцінамі нямецкіх экспрэсіяністаў, Хічкок пачаў працаваць у кіно — спачатку ў Англіі, а з 1939 года ў ЗША. Усяго ён стварыў 55 поўнаметражных кінафільмаў, многія з якіх сталі класікай сусветнага кінематографа. Акрамя таго, Альфрэд Хічкок зняў яшчэ і 21 тэлефільм для серыі «Альфрэд Хічкок прадстаўляе» і два дакументальныя фільмы (абодва ў 1944 годзе), яшчэ 2 кінаработы (адна з іх — «Нумар 13») засталіся незавершанымі. Альфрэд Хічкок і сёння з'яўляецца адным з самых паважаных і папулярных кінарэжысёраў.

Хічкок вядомы таксама сваімі камеа. Ён любіў з'яўляцца ў эпізодах у сваіх фільмах: то як выпадковы мінак, то як вулічны разявака. Часцей яго ролі былі маленькімі, без слоў, але ў некаторых ён развязвае кароткія дыялогі з галоўнымі героямі. Ён з'яўляўся амаль ва ўсіх сваіх позніх фільмах. І ў цэлым, Хічкок, асабліва ў познія гады, імкнуўся стварыць вакол сябе містычную атмасферу, акружаў сябе арэолам таямнічасці.

Рэжысёрскі почырк[правіць | правіць зыходнік]

Фільмы Хічкока заснаваныя на страху і саспенсе. Яго героі — людзі, які трапілі ў пастку акалічнасцей. Іншая агульная тэма яго фільмаў — узаемаадносіны мужчыны і жанчыны, часта гэта даволі цынічны погляд на рамантыку.

Сярод упадабаных кінематаграфічных прыёмаў Хічкока варта адзначыць здымку з пункта гледжання персанажа, гэта значыць здымку камерай з такога аспекту, каб глядач бачыў сцэну як бы вачыма персанажа. Хічкоку таксама прыпісваюць вынаходства вельмі хуткага і дробавага мантажу, ярка прадэманстраванага ў знакамітай сцэне забойства ў душы ў фільме «Псіха». Цяпер гэту манеру мантажу часта завуць «эмтывішным мантажом», таму што ў 1990-х яе шырока адаптавалі рэжысёры музыкальных відэакліпаў, якія дэманстраваліся на тэлеканале MTV. Такі мантаж стаў таксама часта ўжывацца ў трэйлерах.

Была заўважана і фірменная прыхільнасць Хічкока здымаць у галоўных ролях «зімовых» бландынак (Грэйс Келі, Вера Майлз, Кім Новак, Джанет Лі, Ціпі Хэдрэн, Клод Жад).

Асабістыя якасці[правіць | правіць зыходнік]

Сучаснікі Хічкока кажуць, што на першым часе ён здаваўся мілым чалавекам, але доўга трываць яго ў якасці суразмоўцы было немагчыма[4]. У дзяцінстве Хічкок быў нелюдзімым, адхіленым ад іншых дзяцей[4]. Аўтар кнігі «Цёмны бок генія» біёграф Хічкока Дональд Спота паказвае яго як жорсткага, баязлівага чалавека[5].

Хічкок быў педантам: напрыклад, біяграфіі герояў у фільмах распрацоўваліся з асаблівай дбайнасцю, не прапускаючы ні адной дробнай дэталі[6]. Хічкок быў памяшаны на чысціні. Пасля карыстання ракавінай ён выціраў саму ракавіну і кран трыма ручнікамі[7].

Альфрэд валодаў даволі спецыфічным пачуццём гумару. Ён цалкам мог паднесці чатырыста вэнджаную рыб чалавеку, якому быў агідны пах рыбы[8]. Пры здымках фільма «39 прыступак» галоўным героям прыйшлося праходзіць ўвесь дзень у кайданках, таму што рэжысёр, паводле яго сцвярджэння, страціў ключ ад іх[8]. Вядомы таксама выпадак, калі Хічкок падарыў Мелані Грыфіт, калі тая была ў пяцігадовым узросце, ляльку з тварам яе маці актрысы Тыпі Хедрэн, якая ляжала ў цацачнай труне. Прычына дадзенага падарунку крылася ў тым, што адбыўся канфлікт на здымачнай пляцоўцы паміж Хедрэн і Хічкокам[8]. Хічкок таксама любіў рассаджваць гасцей на спецыяльныя падушкі, якія выдаюць непрыстойныя гукі[8]. Аднойчы ён пажартаваў над бацькам пісьменніцы Дафны дзю Мар'ё — акцёрам Джералдам дзю Мар'ё, запрасіўшы яго ў госці на маскарад. Усім астатнім гасцям ён сказаў, што гэта будзе афіцыйны вечар. У выніку ўвесь вечар Морьё правёў сярод смокінгаў ў касцюме турэцкага султана[9].

Хічкок на працягу ўсяго жыцця баяўся паліцэйскіх і ні разу не сеў за руль аўтамабіля з-за таго, што ў дзяцінстве за невялікі правіну па радзе бацькі яго замкнулі на дзесяць хвілін у камеры аддзялення паліцыі[1]. Пасля таго, як яго выпусцілі, паліцэйскі сказаў яму, што менавіта так караюць дрэнных людзей[10]. У далейшым з-за боязі паліцэйскіх многія яго фільмы былі пабудаваныя на падсвядомым страху перад несправядлівым абвінавачваннем і пераследам[1].

Хічкок пакутаваў авафобіяй (або яйцафобіяй) — бояззю прадметаў авальнай формы[9][11][12][13]. Хічкок вельмі нерваваўся пры выглядзе курынага яйкі, пададзенага афіцыянтам[14].

Альфрэд Хічкок на памяць ведаў назвы і размяшчэнне нью-ёркскіх вуліц, а таксама графік руху цягнікоў у большасці штатаў[7].

Калі ў жонкі Хічкока здарыўся інсульт, ён увесь час, пакуль яго жонцы рабілі медыцынскія працэдуры, прасядзеў у рэстаранчыку насупраць. У далейшым ён ніколі не набліжаўся да гэтага рэстаранчыка, бо памятаў усе тыя пачуцці, што ён зведаў, калі яго жонка трапіла ў бальніцу[9].

Тэматычныя трылогіі[правіць | правіць зыходнік]

Разглядаючы творчасць Хічкока з пазіцый лаканаўскага псіхааналізу, Славой Жыжак падзяляе яго самыя славутыя фільмы на тэматычныя трылогіі[15]:

  • «Не той чалавек» (1956), «Галавакружэнне» (1958), «Да поўначы праз паўночны захад» (1959) — тры фільма, у якіх галоўных герояў прымаюць не за тых, кім яны з'яўляюцца на самай справе.
  • «Галавакружэнне», «Да поўначы праз паўночны захад» і «Псіха» (1960) — галоўныя героі спрабуюць штучна запоўніць пустэчу, выкліканую смерцю каханай жанчыны («Галавакружэнне»), загадкавай фігурай неіснуючага чалавека («Да поўначы праз паўночны захад» ) і смерцю маці («Псіха»), прычым у апошнім выпадку Норман Бейтс спрабуе ўваскрэсіць маці, заняўшы яе месца ў рэальнасці.
  • «Да поўначы праз паўночны захад», «Псіха» і «Птушкі» (1963) ўтвараюць трылогію пра пустаце і дысбалансе ў сямейных адносінах: адсутнасць фігуры бацькі кампенсуецца хваравіта разадзмутым матчыным суперэга. Уладная маці галоўнага героя ва ўсіх трох фільмах адносіцца да яго як да сваёй уласнасці і сваім умяшаннем бурыць яго спробы выбудаваць паўнавартасныя адносіны з іншымі жанчынамі.

Фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Асноўны артыкул: Спіс фільмаў Альфрэда Хічкока

Вынік жыцця Хічкока — 55 поўнаметражных кінафільмаў, многія з якіх сталі класікай сусветнага кінематографа. Акрамя таго, Альфрэд Хічкок зняў яшчэ і 21 тэлефільм для серыі «Альфрэд Хічкок уяўляе» і два дакументальныя фільмы (абодва ў 1944 годзе), яшчэ 2 кінапрацы засталіся незавершанымі.

Хічкок купіў правы на экранізацыю рамана Дэвіда Бэці «Вёска зорак», пасля таго, як быў адменены яго папярэдні фільм («Сляпы»)[16]. Сюжэт апавядаў пра тое, як пілоты ваенна-паветраных сілаў, транспартуюць атамную бомбу, пасля паломкі выбуховага механізму становяцца смяротнікамі для выканання задання[17]. Але фільм не быў спрадзюсаваны і быў адменены ў 1962 годзе.

Фільмаграфію Хічкока можна ўмоўна падзяліць на некалькі перыядаў: Ціхія гады, Брытанская класіка, Марачны Галівуд, Вайскоўцы гады, Удасканаленне стылю, Чацвёртае дзесяцігоддзе, Майстар саспенса, Вялікі пажылы чалавек, Вяртанне дадому[18].

«Брытанскі перыяд». Раннія працы да 1925 года[правіць | правіць зыходнік]

Год

Назва

Вытворчасць

Рэлізы

Дадатковая інфармацыя
1920 Кліч юнацкасці / The Call of Youth студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Hugh Ford)
1920 Вялікі дзень / The Great Day студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Hugh Ford)
1921 З'яўленні / Appearances студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Donald Crisp)
1921 Карчма Боні Брыр / The Bonnie Brier Bush студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Donald Crisp)
1921 Небяспечныя зманы / Dangerous Lies студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Paul Powell)
1921 Таямнічая дарога / The Mystery Road студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Paul Powell)
1921 Прынцэса Нью-Ёрка / The Princess of New-York студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Donald Crisp)
1922 "Заўсёды расказвай сваёй жонцы / Always Tell Your Wife студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Сурэжысёр (рэжысёр Hugh Croise).

Фільм незавершаны.
1922 Бумеранг кахання/Вечны рух / Love's Boomerang/Perpetua студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр John S. Robertson)
1922 Чалавек з радзімы / The Man From Home студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр George Fitzmaurice)
1922 Іспанскі камень / Spanish Jade студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр John S. Robertson)
1922 Скажыце сваім дзецям / Tell Your Children студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр Donald Crisp)
1922 Тры жывых прывіды / Three Live Ghosts Студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Дызайнер інтэрцітраў

(рэжысёр George Fitzmaurice)
1922 Нумар 13 / Number 13 Студыя ў Іслінгтане, кампанія Famous Players-Lasky Прадзюсар, рэжысёр (фільм застаўся няскончаны)
1923 Белы цень / The White Shadow Студыя ў Іслінгтане, арэнда незалежнымі прадзюсарамі Белканам і Вілкаксам Асістэнт рэжысёра, сааўтар сцэнарыя, мантажор, мастак-пастаноўшчык.

(рэжысёр Graham Cutts)
1923 Жанчына — жанчыне / Woman to Woman Студыя ў Іслінгтане, арэнда незалежнымі прадзюсарамі Белканам і Вілкаксам Асістэнт рэжысёра, сааўтар сцэнарыя, мастак-пастаноўшчык

(рэжысёр Graham Cutts)
1924 Гарачая прыгода / The Passionate Adventure Студыя ў Іслінгтане, кампанія Gainsborough Pictures Асістэнт рэжысёра, сцэнарый, мастак-пастаноўшчык

(рэжысёр Graham Cutts)
1925 Гнюс / The Blackajard Студыя UFA, Берлін, Германія Асістэнт рэжысёра, сцэнарыст, мастак-пастаноўшчык

(рэжысёр Graham Cutts)
1925 Грэхападзенне ханжы / The Prude's Fall Студыя ў Іслінгтане, арэнда незалежнымі прадзюсарамі Белканам і Вілкаксам Асістэнт рэжысёра, сцэнарыст, мастак-пастаноўшчык

(рэжысёр Graham Cutts)

«Брытанскі перыяд». Нямыя фільмы (1925—1929)[правіць | правіць зыходнік]

Год

Назва

Вытворчасць

Рэлізы

Дадатковая інфармацыя
1925 Сад асалод / Pleasure Garden
1926 Горны арол / The Mountain Eagle
1926 Жыхар / The Lodger
1927 Па нахільнай / Downhill
1927 Лёгкія паводзіны / Easy Virtue
1927 Рынг / The Ring
1927 Жонка фермера / The Farmer's Wife
1928 Шампанскае / Champagne
1929 Чалавек з вострава Мэн / The Manxman
1929 Шантаж (нямая версія) / Blackmail (silent version)

«Першы галівудскі перыяд» (1940—1947)[правіць | правіць зыходнік]

Год

Назва

Вытворчасць

Рэлізы

Дадатковая інфармацыя
1940 Рэбека / Rebecca
1940 Замежны карэспандэнт / Foreign Correspondent
1941 Містэр і місіс Сміт / Mr. & Mrs. Smith
1941 Падазрэнне / Suspicion
1942 Дыверсант / Saboteur
1943 Цень сумневу / Shadow of a Doubt
1944 Выратавальная шлюпка / Lifeboat
1944 Шчаслівага шляху / Bon Voyage (кароткаметражны фільм)
1944 Прыгода на Мадагаскары / Aventure malgache (кароткаметражны фільм)
1945 Зачараваны / Spellbound
1946 Благая слава / Notorious
1947 Справа Парадайна / The Paradine Case

«Другі галівудскі перыяд» (1948—1957)[правіць | правіць зыходнік]

Год

Назва

Вытворчасць

Рэлізы

Дадатковая інфармацыя
1948 Вяроўка / Rope
1949 Пад знакам казярога / Under Capricorn
1950 Страх сцэны / Stage Fright
1951 Незнаёмцы ў цягніку / Strangers on a Train
1952 Я вызнаюся / I Confess
1954 У выпадку забойства набірайце «М» / Dial M for Murder
1954 Акно на двор / Rear Window
1955 Злавіць злодзея / To Catch a Thief
1955 Непрыемнасці з Гары / The Trouble with Harry
1956 Чалавек, які занадта шмат ведаў / The Man Who Knew Too Much
1957 Не той чалавек / The Wrong Man

«Хічкокаўскія бестселеры» (1958—1964)[правіць | правіць зыходнік]

Год

Назва

Вытворчасць

Рэлізы

Дадатковая інфармацыя
1958 Галавакружэнне / Vertigo
1959 Да поўначы праз паўночны захад / North by Northwest
1960 Псіха / Psycho
1963 Птушкі / The Birds
1964 Марні / Marnie

«Позні перыяд» (1966—1976)[правіць | правіць зыходнік]

Год

Назва

Вытворчасць

Рэлізы

Дадатковая інфармацыя
1966 Разарваная заслона / Torn Curtain
1969 Тапаз / Topaz
1972 Ашалеласць / Frenzy
1976 Сямейная змова / Family Plot

Цытаты[правіць | правіць зыходнік]

    • «Я цвёрда перакананы, што атмасферу страху ў фільме трэба ствараць выключна кінематаграфічнымі метадамі».
    • «Каб зрабіць вялікі фільм, неабходныя тры рэчы — сцэнарый, сцэнарый і яшчэ раз сцэнарый».
    • «У мастацкім кіно рэжысёр з'яўляецца богам, у дакументальным — Бог з'яўляецца рэжысёрам».

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Альфред Хичкок (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  2. ↑ Alfred Hitchcock Dies; A Master of Suspense; Alfred Hitchcock, Master of Suspense and Celebrated Film Director, Dies at 80 Increasingly Pessimistic Sought Exotic Settings Technical Challenges Became a Draftsman Lured to Hollywood , The New York Times (30 April 1980, Wednesday). Праверана 21 жніўня 2007.
  3. ↑ Alfred Hitchcock Dies; A Master of Suspense; Alfred Hitchcock, Master of Suspense and Celebrated Film Director, Dies at 80 Increasingly Pessimistic Sought Exotic Settings Technical Challenges Became a Draftsman Lured to Hollywood. The New York Times (30 April 1980). Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2011. Праверана 7 сакавіка 2008.
  4. ↑ 4,0 4,1 Обратная сторона гения (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  5. ↑ Какой он, Альфред Хичкок? (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  6. ↑ Какой он, Альфред Хичкок? » Педант (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  7. ↑ 7,0 7,1 Биография (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Какой он, Альфред Хичкок? » Специфический юмор Альфреда Хичкока (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Семенович боится пауков, Малиновская — темноты, а Донцова — самолётов (руск.) . Комсомольская правда. Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
  10. ↑ Биография Альфреда Хичкока (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 13 мая 2012.
  11. ↑ Фобии и неврозы великих людей всех времён и народов (руск.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
  12. ↑ 10 знаменитых людей и их фобии. Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
  13. ↑ Alfred Hitchcock (англ.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.
  14. ↑ Тараканы в голове, или Я не трус, но я боюсь (руск.) , Вокруг Света (11 ноября 2010 года), стр. 11. Праверана 14 мая 2012.
  15. ↑ Slavoj Žižek. Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan Through Popular Culture. 2nd ed. Massachusetts Institute of Technology Press, 1992. ISBN 978-0-262-74015-9. Pages 87-107
  16. ↑ Chris Gore, The 50 Greatest Movies Never Made (New York: St. Martin's Press, 1999), pg. 36
  17. ↑ Paul Stanton (David Beaty) Village of Stars, London: Michael Joseph, 1960
  18. ↑ Filmography (англ.) . Архівавана з першакрыніцы 24 чэрвеня 2012. Праверана 14 мая 2012.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

commons: Альфрэд Хічкок на Вікісховішчы

Шаблон:Фільмы Альфрэда Хічкока

Прагляд гэтага шаблона
  Тэматычныя сайты
Слоўнікі і энцыклапедыі
Нарматыўны кантроль
BIBSYS: 90054558 · BNC: a10451432 · BNE: XX950521 · BNF: 11907571f · EGAXA: 001029481 · GND: 118551647 · ICCU: IT\ICCU\CFIV\007729 · ISNI: 0000 0003 5458 450X, 0000 0001 2131 8219 · LCCN: n79027022 · NDL: 00443431 · NKC: jn20000602949 · NLA: 36022710 · NLR: RUNLRAUTH7731585 · NTA: 069002541 · NUKAT: n93090074 · PTBNP: 31297 · LIBRIS: 61057 · SUDOC: 026922770 · VIAF: 49226917 · ULAN: 500063041, 500257599
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Альфрэд_Хічкок&oldid=2410622"