Багушэвічы (Бярэзінскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аграгарадок
Багушэвічы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
558 чалавек (2003)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1715
Паштовыя індэксы
223336
Аўтамабільны код
5
СААТА
6204808006
Багушэвічы на карце Беларусі ±
Багушэвічы (Бярэзінскі раён) (Беларусь)
Багушэвічы (Бярэзінскі раён)
Багушэвічы (Бярэзінскі раён) (Мінская вобласць)
Багушэвічы (Бярэзінскі раён)

Багушэ́вічы[1] (трансліт.: Bahuševičy, руск.: Богушевичи) — аграгарадок у Бярэзінскім раёне Мінскай вобласці, на рацэ Уса. Адміністрацыйны цэнтр Багушэвіцкага сельсавета. Знаходзяцца за 24 км на паўднёвы захад ад Беразіно, за 30 км ад чыгуначнай станцыі Градзянка.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Першы пісьмовы ўспамін пра Багушэвічы датуецца 1 чэрвеня 1501. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (15651566) мясцовасць увайшла ў склад Менскага павета Менскага ваяводства. У 1644 Рыгор Юрый Друцкі-Горскі, выконваючы волю нябожчыцы маці, заснаваў тут касцёл. Апроч таго, у Багушэвічах існавала прыстань і вадзяны млын, праводзіліся 2 рэгулярныя кірмашы. У розныя часы мястэчка знаходзілася ва ўладанні Завішаў, Ваньковічаў, Свентаржэцкіх, у XVIII ст. — цэнтр графства.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Багушэвічы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У часы нацыянальна-вызваленчага паўстання 23 мая 1863 аддзел Ляскоўскага-Свентажэцкага ў колькасці каля 30 чалавек увайшоў у мястэчка, дзе прысудзіў да шыбеніцы святара Маскоўскага патрыярхату Канапасевіча, які рабіў даносы на паўстанцаў і арганізоўваў контр-выпады супраць іх. Па здушэнні выступлення расійскія ўлады знішчылі тутэйшы палац Свентажэцкіх. У 1875 цар маскоўскі Аляксандр II падараваў Багушэвічы Шалгунову. У XIX ст. у мястэчку існавалі касцёл, царква, 4 сінагогі, пошта, пажарная каманда. У 1900 адкрылася другакласная царкоўна-прыходская школа. 14 красавіка 1910 газета «Наша Ніва» пісала пра чуткі, што праз Багушэвічы пройдзе чыгунка. У 1915 каля мястэчка знайшлі манетны скарб.

У 1919 Багушэвічы ўвайшлі ў БССР, дзе 20 жніўня 1924 сталі цэнтрам сельсавета. Станам на 1927 тут было 107 двароў. У 1938 статус паселішча панізілі да вёскі.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Інфраструктура[правіць | правіць зыходнік]

У Багушэвічах працуюць сярэдняя школа, бальніца, клуб, бібліятэка, пошта.

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

У цэнтры Багушэвічаў ва ўрочышчы Касцельная гара (Касцелішча) знаходзіцца гарадзішча мілаградскай і зарубінецкай культур — Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 613В000045шыфр 613В000045.

Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт Бушаві́чы
  2. Г. А. Каханоўскі. Багушэвічы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1993. — С. 276. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-074-2.
  3. Багушэвічы // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Бярэзінскага раёна / Рэдкал. Г. К. Кісялёў [і інш.]. — Мн., 2004. С. 546.
  4. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 112. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]