Джульета і духі

Джульета і духі
італ.: Giulietta degli spiriti
Жанр	фэнтэзійны фільм, кінакамедыя і драматычны фільм[…]
Рэжысёр	Федэрыка Феліні[…]
Прадзюсар	Angelo Rizzoli[d]
Сцэнарыст	Tullio Pinelli[d] Эніа Флаяна Брунела Рондзі[d] Федэрыка Феліні
У галоўных ролях	Джульета Мазіна[…] Сандра Міла[…] Mario Pisu[d][…] Валянціна Картэзэ[…] Valeska Gert[d] Caterina Boratto[d] Sylva Koscina[d][…] Inna Alexeievna[d] Luisa della Noce[d] Silvana Jachino[d] Fred Williams[d] Milena Vukotic[d] Dany París[d] Valeria Sabel[d] Maria Cumani Quasimodo[d] Assunta Stacconi[d] Claudie Lange[d] Marilù Tolo[d] Alicia Brandet[d] Rika Dialina[d] José Luis de Vilallonga[d] Friedrich von Ledebur[d] Bill Edwards[d] Carlo Pisacane[d] Jacques Herlin[d] Mino Doro[d] Anne Francine[d] George Ardisson[d] Mario Conocchia[d] Guido Alberti[d] Mary Arden[d] Dina De Santis[d] Alberto Plebani[d] Massimo Sarchielli[d] Lou Gilbert[d]
Аператар	Gianni Di Venanzo[d]
Кампазітар	Ніна Рота
Кінакампанія	Safa Palatino Studios[d] і Cinecittà[d]
Працягласць	145 хв.
Краіна	Францыя  Італія
Мова	італьянская мова
Год	1965, 4 лістапада 1965 і 22 кастрычніка 1965
IMDb	ID 0059229
Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Джульета і духі» (італ.: Giulietta Degli Spiriti) — мастацкі фільм 1965 года, пастаўлены рэжысёрам Федэрыка Феліні на кінастудыі Rizzoli Film. Першы па ліку з каляровых поўнаметражных фільмаў, знятых Феліні. У фільме адчуваецца ўплыў тэорыі сноў К. Г. Юнга, а таксама ўздзеянне эстэтыкі барока.

У цэнтры ўвагі няўдалае сямейнае жыццё галоўнай гераіні. Джульета і яе муж Джорджа зусім розныя і чужыя людзі. Застаючыся няшчаснай, яна ўсё ж спрабуе дагадзіць свайму мужу, але ён не заўважае ні яе саму, ні яе пакуты. Да таго ж яна даведаецца, што ў мужа з’явілася палюбоўніца. На працягу ўсяго фільма Джульета змагаецца з унутранымі забаронамі, комплексамі і грамадскімі асновамі.

На працягу ўсяго фільма падкрэслена яркія, «вылізаныя», вычышчаныя, па-дызайнерску бездакорныя інтэр’еры памяшканняў, пляж і сад — усё гэта кантрастуе з душэўнымі перажываннямі жанчыны.

Асноўная напруга фабулы — супрацьпастаўленне грамадскіх патрабаванняў і чаканняў, якія прад’яўляюцца гераіні — і, увогуле, жанчыне — і маральна-этычнага выбару, які яна робіць. Духі, да якіх звяртаецца ў думках Джульета — гэта яе духоўны стрыжань, які яна адчула ў дзяцінстве — і якому яна застаецца верная, насуперак здрадзе мужа, халоднай абыякавасці маці і сясцёр, навакольным спакусам. Алегорыямі татальнай адзіноты жанчыны перапоўнены фільм, але наўпрост сказана пра тое, што адзіны чалавек, які шчыра і самаахвярна кахаў яе — дзед, які ўцёк з цыркачкай.

У ролях

• Джульета Мазіна — Джульета
• Марыа Пізу — Джорджа
• Сандра Міла — Сузі / Ірыс / Фані
• Валянціна Картэзэ — Валянціна
• Луіза Дэла Ночэ — Адэль
• Сільва Кошына — Сільва
• Кацярына Барата — маці Джульеты
• Хасэ Луіс дэ Вілалонга — сябар Джорджа
• Фрыдрых фон Ледэбур — медыум
• Альба Кансельеры — Джульета ў дзяцінстве
• Лу Гілберт — дзядуля
• Валеска Герт — Пійма
• Мілена Вукоціч — Лізавета, пакаёўка

Узнагароды

Фільм атрымаў прэмію «Залаты глобус» як лепшы замежны фільм, прэмію Нью-Ёркскага таварыства кінакрытыкаў як лепшы замежны фільм, 3 прэміі «Silver Ribbon» італьянскага Сіндыката кінажурналістаў за лепшую актрысу другога плана, за лепшага аператара, за лепшага мастака-пастаноўшчыка. Таксама фільм намінаваўся на «Оскар» у намінацыях найлепшы мастак па касцюмах і найлепшы мастак-пастаноўшчык (П’еро Герардзі).