Зігмантас Бальчыціс

Зігмантас Бальчыціс
дэпутат Еўрапейскага парламента 1 ліпеня 2014 — 1 ліпеня 2019
прэм’ер-міністр Літвы 31 мая 2006 — 4 ліпеня 2006
Папярэднік	Альгірдас Бразаўскас
Пераемнік	Гядзімінас Кіркілас
дэпутат Еўрапейскага парламента 14 ліпеня 2009 — 30 чэрвеня 2014
прадстаўнік у Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы[d] 25 чэрвеня 2007 — 26 студзеня 2009
замяшчаючы член Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы[d] 26 студзеня 2009 — 28 верасня 2009
прэм’ер-міністр Літвы 1 чэрвеня 2006 — 4 ліпеня 2006
Папярэднік	Альгірдас Бразаўскас
Пераемнік	Гядзімінас Кіркілас
Дэпутат Сейма Літвы[d] 19 кастрычніка 2000 — 14 лістапада 2004
Дэпутат Сейма Літвы[d] з 13 лістапада 2020
Міністр фінансаў Літвы[d] 18 ліпеня 2005 — 16 мая 2007
Міністр транспарту і камунікацый Літвы[d] 12 ліпеня 2001 — 14 мая 2005
Дэпутат Сейма Літвы[d] 15 лістапада 2004 — 17 лістапада 2008
Дэпутат Сейма Літвы[d] 17 лістапада 2008 — 16 лістапада 2012
Нараджэнне	16 лістапада 1953(1953-11-16) (70 гадоў) Шылуцкі раён, Літоўская ССР, СССР
Партыя	Сацыял-дэмакратычная партыя, Літва (2021) Дэмакратычная партыя працы Літвы[d] (2001) Камуністычная партыя Літвы (1990)
Член у	Парламенцкая асамблея Савета Еўропы
Адукацыя	Віленскі ўніверсітэт
Дзейнасць	палітык, эканаміст
Месца працы	Вільнюскі тэхнічны ўніверсітэт Гедзіміна
Сайт	balcytis.lt
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зігмантас Бальчыціс (лат.: Zigmantas Balčytis; нар. 16 лістапада 1953 года) — літоўскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, выконваючы абавязкі прэм’ер-міністра Літвы ў 2006 годзе.

У 1976 годзе скончыў факультэт фінансаў Вільнюскага ўніверсітэта, атрымаўшы кваліфікацыю эканаміста-матэматыка. У 1976–1978 гадах працаваў інжынерам і галоўным інжынерам у Канструктарскім бюро пры Міністэрстве харчовай прамысловасці Літоўскай ССР. З 1978 па 1984 год — штатны супрацоўнік камсамолу. У 1984–1989 гадах быў намеснікам дырэктара Літоўскай філармоніі. У 1989–1991 гадах быў дырэктарам Вучэбнага цэнтра прафсаюзаў. З 1992 года — дырэктар Вільнюскага асфальтабетоннага завода, у 1994–1996 гадах — намеснік кіраўніка Вільнюскага раёна. У 1996—2000 гадах — намеснік генеральнага дырэктара літоўска-венгерскай кампаніі.

Быў членам камуністычнай партыі. Член Літоўскай дэмакратычнай рабочай партыі з 2000 года, член Літоўскай сацыял-дэмакратычнай партыі з 2001 года. Увайшоў у склад рады, а ў маі 2005 года — намеснік старшыні гэтай групоўкі. У 2000–2004 гадах быў дэпутатам Сейму, абраны кандыдатам ад Літоўскай дэмакратычнай рабочай партыі. Быў сябрам Сацыял-дэмакратычнай фракцыі. У 2004 годзе быў пераабраны ў Сейм як прадстаўнік Літоўскай сацыял-дэмакратычнай партыі.

12 ліпеня 2001 года прызначаны міністрам сувязі (займаў гэтую пасаду да 10 мая 2005 года). 13 мая 2005 года прызначаны міністрам фінансаў. Пасля адстаўкі Альгірдаса Бразаўскаса 1 чэрвеня 2006 года ён стаў выконваючым абавязкі прэм'ер-міністра. 15 чэрвеня прэзідэнт Валдас Адамкус прадставіў у Сейм ягоную кандыдатуру на пасаду кіраўніка ўрада, але той 20 чэрвеня не даў згоды на яго прызначэнне прэм'ер-міністрам. 12 ліпеня 2006 года вылучаны на пасаду міністра фінансаў ва ўрадзе Гядзімінаса Кіркіласа. 28 сакавіка 2007 года звольнены з пасады. Ён займаў пасаду міністра да 16 мая таго ж года. На парламенцкіх выбарах 2008 года зноў атрымаў дэпутацкі мандат, перамогшы ў першым туры па аднамандатнай акрузе. У 2009 годзе стаў дэпутатам Еўрапарламента. У 2012 годзе быў пераабраны ў літоўскі Сейм, але адмовіўся ад мандата.

У 2014 годзе быў кандыдатам ад сацыял-дэмакратаў на прэзідэнцкіх выбарах. У першым туры галасавання ён набраў каля 13,62% галасоў, прайшоўшы ў другі тур. У галасаванні 25 мая 2014 года прайграў Далі Грыбаўскайце (яго падтрымалі 40,14% выбаршчыкаў). У тым жа годзе ён паспяхова балатаваўся ў Еўрапарламент. Пазней уступіў у Літоўскую сацыял-дэмакратычную працоўную партыю. Ад яе імя ў 2020 годзе быў абраны ў Сейм па адной з аднамандатных акруг.