Карл Фердынанд Браўн

Карл Фердынанд Браўн
ням.: Karl Ferdinand Braun
Дата нараджэння	6 чэрвеня 1850(1850-06-06)[…]
Месца нараджэння	Фульда, Курфюрства Гесэн[d], Германскі саюз
Дата смерці	20 красавіка 1918(1918-04-20)[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк, ЗША
Месца пахавання	Alter Dompfarrlicher Friedhof[d]
Грамадзянства	Курфюрства Гесэн[d]  Каралеўства Прусія
Жонка	Amélie Bühler[d]
Род дзейнасці	фізік, вынаходнік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Цюбінгенскі ўніверсітэт Марбургскі ўніверсітэт Тэхналагічны інстытут Карлсруэ JMU
Альма-матар	Марбургскі ўніверсітэт HU Berlin (1872) Страсбурскі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Аўгуст Кунт[d] і Георг-Герман Квінке[d]
Вядомыя вучні	Леанід Ісаакавіч Мандэльштам і Jonathan Zenneck[d]
Член у	Пруская акадэмія навук
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіцы (1909)
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карл Фердынанд Браўн (ням.: Karl Ferdinand Braun; 6 чэрвеня 1850, Фульда — 20 красавіка 1918, Нью-Ёрк) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы ў 1909 годзе сумесна з Г. Марконі «за выдатны ўклад у стварэнне бесправаднай тэлеграфіі».
Інтэнсіўна ўдзельнічаў у распрацоўцы тэхнічнага прымянення электрамагнітных хваль. Вынаходнік кінескопа (катодна-прамянёвай трубкі). У нямецкамоўных краінах кінескоп да гэтага часу называюць трубкай Браўна.

Стваральнік навуковай школы па радыёфізіцы.

Біяграфія

Скончыў Берлінскі ўніверсітэт у 1872 годзе. З 1876 года прафесар Марбургскага ўніверсітэта, з 1883 года Вышэйшай тэхнічнай школы ў г.Карлсруэ, з 1885 года Цюбінгенскага ўніверсітэта (заснавальнік і кіраўнік Фізічнага інстытута пры ім). У 1880—1883 гадах і з 1895 года ў Страсбургскім універсітэце (прафесар і дырэктар Фізічнага інстытута). З 1915 года ў ЗША.

Аўтар навуковых прац па радыётэхніцы, радыёфізіцы, бесправаднай телеграфіі. Выявіў аднабаковую праводнасць у крышталях сульфідаў металаў (1874), што прывяло да стварэння крыштальнага дэтэктара. Абгрунтаваў прапанаванае А. Л. Ле Шацелье правіла зрушэння тэрмадынамічнай раўнавагі (1887). Сканструяваў першую электронна-прамянёвую трубку (трубка Браўна, 1897). Вынайшаў вагальны контур значнай ёмістасці з малым затуханнем (ланцуг Браўна, 1898). Вынайшаў і запатэнтаваў (1899) індуктыўную сувязь паміж раздзеленымі антэнай і іскравым разраднікам праз высокачастотны трансфарматар (перадатчык Браўна), што дазволіла выпрамяняць у прастору значна большую энергію. Прапанаваў некалькі тыпаў антэн, у т.л. рамачную (1913).

Член-карэспандэнт Берлінскай АН (1914).

Гл. таксама

• Прынцып Ле Шацелье-Браўна

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — 472 с.: іл.

Спасылкі

• А. И. Климин, В. А. Урвалов. Фердынанд Браўн — лаўрэат Нобелеўскай прэміі ў галіне фізікі // «Электросвязь» № 8, 2000 г. (на сайце «Виртуальный компьютерный музей») (руск.)
• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Сайт, прысвечаны катода-прамянёвай трубцы (англ.)