Карл Фердынанд Браўн

Карл Фердынанд Браўн
ням.: Karl Ferdinand Braun
Дата нараджэння	6 чэрвеня 1850(1850-06-06)[…]
Месца нараджэння	Фульда, Курфюрства Гесэн[d], Германскі саюз
Дата смерці	20 красавіка 1918(1918-04-20)[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Нью-Ёрк, Нью-Ёрк, ЗША
Месца пахавання	Alter Dompfarrlicher Friedhof[d]
Грамадзянства	Курфюрства Гесэн[d]  Каралеўства Прусія
Жонка	Amélie Bühler[d]
Род дзейнасці	фізік, вынаходнік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Цюбінгенскі ўніверсітэт Марбургскі ўніверсітэт Тэхналагічны інстытут Карлсруэ Вюрцбургскі ўніверсітэт
Альма-матар	Марбургскі ўніверсітэт Берлінскі ўніверсітэт імя Гумбальта (1872) Універсітэт Страсбурга
Навуковы кіраўнік	Аўгуст Кунт[d] і Георг-Герман Квінке[d]
Вядомыя вучні	Леанід Ісаакавіч Мандэльштам і Jonathan Zenneck[d]
Член у	Пруская акадэмія навук
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіцы (1909)
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карл Фердынанд Браўн (ням.: Karl Ferdinand Braun; 6 чэрвеня 1850, Фульда — 20 красавіка 1918, Нью-Ёрк) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы ў 1909 годзе сумесна з Г. Марконі «за выдатны ўклад у стварэнне бесправаднай тэлеграфіі».
Інтэнсіўна ўдзельнічаў у распрацоўцы тэхнічнага прымянення электрамагнітных хваль. Вынаходнік кінескопа (катодна-прамянёвай трубкі). У нямецкамоўных краінах кінескоп да гэтага часу называюць трубкай Браўна.

Стваральнік навуковай школы па радыёфізіцы.

Біяграфія

Скончыў Берлінскі ўніверсітэт у 1872 годзе. З 1876 года прафесар Марбургскага ўніверсітэта, з 1883 года Вышэйшай тэхнічнай школы ў г.Карлсруэ, з 1885 года Цюбінгенскага ўніверсітэта (заснавальнік і кіраўнік Фізічнага інстытута пры ім). У 1880—1883 гадах і з 1895 года ў Страсбургскім універсітэце (прафесар і дырэктар Фізічнага інстытута). З 1915 года ў ЗША.

Аўтар навуковых прац па радыётэхніцы, радыёфізіцы, бесправаднай телеграфіі. Выявіў аднабаковую праводнасць у крышталях сульфідаў металаў (1874), што прывяло да стварэння крыштальнага дэтэктара. Абгрунтаваў прапанаванае А. Л. Ле Шацелье правіла зрушэння тэрмадынамічнай раўнавагі (1887). Сканструяваў першую электроннапрамянёвую трубку (трубка Браўна, 1897). Вынайшаў вагальны контур значнай ёмістасці з малым затуханнем (ланцуг Браўна, 1898). Вынайшаў і запатэнтаваў (1899) індуктыўную сувязь паміж раздзеленымі антэнай і іскравым разраднікам праз высокачастотны трансфарматар (перадатчык Браўна), што дазволіла выпрамяняць у прастору значна большую энергію. Прапанаваў некалькі тыпаў антэн, у т.л. рамачную (1913).

Член-карэспандэнт Берлінскай АН (1914).

Гл. таксама

• Прынцып Ле Шацелье-Браўна

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — 472 с.: іл.

Спасылкі

• А. И. Климин, В. А. Урвалов. Фердынанд Браўн — лаўрэат Нобелеўскай прэміі ў галіне фізікі // «Электросвязь» № 8, 2000 г. (на сайце «Виртуальный компьютерный музей») (руск.)
• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Сайт, прысвечаны катода-прамянёвай трубцы (англ.)