Макс фон Лаўэ

Макс фон Лаўэ
ням.: Max von Laue
Макс фон Лаўэ. 1929
Дата нараджэння	9 кастрычніка 1879(1879-10-09)[…]
Месца нараджэння	Кобленц, Рэйнланд-Пфальц
Дата смерці	24 красавіка 1960(1960-04-24)[…] (80 гадоў)
Месца смерці	Заходні Берлін
Месца пахавання	Гётынгенскія гарадскія могілкі[d]
Грамадзянства	Германія
Дзеці	Theodore Hermann Von Laue[d]
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта, крышталограф
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Берлінскі ўніверсітэт імя Гумбальта Франкфурцкі ўніверсітэт імя Ёгана Вольфганга Гётэ Цюрыхскі ўніверсітэт
Альма-матар	Гётынгенскі ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Берлінскі ўніверсітэт імя Гумбальта Цюрыхскі ўніверсітэт Універсітэт Страсбурга
Навуковы кіраўнік	Макс Планк
Вядомыя вучні	Leó Szilárd[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Пруская акадэмія навук Акадэмія навук ГДР Папская акадэмія навук Акадэмія навук СССР[d] Шведская каралеўская акадэмія навук Göttingen Eighteen[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[d] Леапальдзіна[d] Амерыканскае фізічнае таварыства[d] Нацыянальная акадэмія навук Італіі[d] Баварская акадэмія навук Турынская акадэмія навук[d] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды і прэміі	медаль Эрнста Ройтара[d] (1959) Нобелеўская прэмія па фізіцы (1914) медаль імя Макса Планка[d] (1932) медаль Гельмгольца[d] (1959) медаль Матэўчы[d] (1914) X-ray badge[d] (1952) Adolf-von-Baeyer Gold Medal[d] (1921) член Амерыканскага фізічнага таварыства[d] замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d]
Макс фон Лаўэ на Вікісховішчы

Макс фон Лаўэ (ням.: Max von Laue; 9 кастрычніка 1879, Кобленц, Германская імперыя — 24 красавіка 1960, Заходні Берлін) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1914) «за адкрыццё дыфракцыі рэнтгенаўскіх прамянёў на крышталях».

Біяграфія

Пасля заканчэння школы ў 1898 годзе, фон Лаўэ служыў адзін год у войску па прызыву. Затым ён паступіў у Страсбургскі ўніверсітэт, дзе прыступіў да вывучэння матэматыкі, фізікі і хіміі. Неўзабаве ён перайшоў у Гётынгенскі ўніверсітэт. Пасля гэтага ён правёў адзін семестр у Мюнхенскім універсітэце і затым перайшоў вучыцца ў Берлін, пад кіраўніцтвам Макса Планка. У 1903 годзе ён абараніў дысертацыю па тэорыі інтэрферэнцыі на паралельных пласцінках і стаў у 1905 г. асістэнтам у Макса Планка. Пасля абароны другой дысертацыі ў 1906 г. ён заняўся тэорыяй адноснасці і пры дапамозе аптычных досведаў атрымаў у 1907 г. важныя эксперыментальныя пацверджанні рэлятывісцкага правіла складання хуткасцей. У 1909 г. ён атрымлівае ў Мюнхенскім універсітэце месца прыватдацэнта тэарэтычнай фізікі.

У 1910 г. ажаніўся з Магдаленай Дэген.

У 1912 г. фон Лаўэ пераходзіць у Цюрых. Там ён прадказаў дыфракцыю рэнтгенаўскіх прамянёў на крышталях, што было эксперыментальна пацверджана дзвюма яго студэнтамі — Фрыдрыхам і Кніпінгам. Такім чынам быў пацверджаны хвалевы характар ​​рэнтгенаўскага выпраменьвання. Акрамя таго пры дапамозе гэтага метаду атрымалася высвятліць структуру многіх крышталёў. За гэтыя дасягненні фон Лаўэ атрымаў у 1914 г. Нобелеўскую прэмію па фізіцы.