Хейке Камерлінг-Онес
Хейке Камерлінг-Онес | |
---|---|
нідэрл.: Heike Kamerlingh Onnes | |
![]() | |
Дата нараджэння | 21 верасня 1853[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 21 лютага 1926[7][2][…] (72 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Harm Kamerlingh Onnes[d][10] |
Маці | Anna Gerdina Coers[d][10] |
Жонка | Maria Adriana Wilhelmina Elisabeth Bijleveld[d] |
Дзеці | Albert Kamerlingh Onnes[d] |
Род дзейнасці | фізік, вынаходнік, прафесар, выкладчык універсітэта, навуковец |
Навуковая сфера | фізіка |
Месца працы | |
Навуковая ступень | магістр прыродазнаўчых навук[d] (1878), доктар філасофіі (1879) і доктарская ступень[d][5] |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Rudolf Adriaan Mees[d] |
Член у | |
Узнагароды |
![]() |
![]() |
Хейке Камерлінг-Онес, таксама Гейке Камерлінг-Онес[12] (нідэрл.: Heike Kamerlingh Onnes; 21 верасня 1853, Гронінген - 21 лютага 1926, Лейдэн) — галандскі фізік і хімік.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў Гронінгенскі ўніверсітэт. Навучаўся ў Кірхгофа ў Гайдэльбергу. З 1882 года прафесар Лейдэнскага ўніверсітэта. З 1894 заснавальнік і дырэктар Лейдэнскай крыягеннай лабараторыі.
Вядомы сваімі эксперыментальнымі працамі ў галіне фізікі нізкіх тэмператур і звышправоднасці. Распрацаваў і сканструяваў авадкавальную ўстаноўку. У 1906 годзе атрымаў вадкі вадарод. У 1908 годзе ўпершыню здолеў атрымаць вадкі гелій і здолеў дасягнуць рэкордна нізкай на той момант тэмпературы 0.9 K, за што атрымаў Нобелеўскую прэмію па фізіцы (1913). У 1911 годзе ўпершыню назіраў рэзкае падзенне электрычнага супраціву ртуці пры тэмпературы ніжэй 4.1 K. Гэта з'ява атрымала назву звышправоднасці. У 1913 годзе выявіў разбурэнне звышправоднасці моцнымі магнітнымі палямі і токамі.
Зноскі
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б Heike Kamerlingh Onnes — 2009.
- ↑ а б Heike Kamerlingh Onnes // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Камерлинг-Оннес Хейке // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б в Onze Hoogleeraren — Rotterdam: Nijgh & Van Ditmar, 1898. — С. 45. — 363 с.
- ↑ а б в www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
- ↑ Камерлинг-Оннес Хейке // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 29 студзеня 2023.
- ↑ а б Leidse Hoogleraren Праверана 19 чэрвеня 2019.
- ↑ а б geni.com — 2006. — 175000000 экз.
- ↑ NNDB — 2002.
- ↑ Напісанне прозвішча і імя Гейке Камерлінг-Онес ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.7., Мн.,1998, С.521.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Хейке Камерлінг-Онес
- Нарадзіліся 21 верасня
- Нарадзіліся ў 1853 годзе
- Нарадзіліся ў Гронінгене
- Памерлі 21 лютага
- Памерлі ў 1926 годзе
- Памерлі ў Лейдэне
- Пахаваныя ў Паўднёвай Галандыі
- Дактары філасофіі
- Дактары навук
- Выпускнікі Гайдэльбергскага ўніверсітэта
- Выпускнікі Гронінгенскага ўніверсітэта
- Члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Члены Леапальдзіны
- Члены Нідэрландскай каралеўскай акадэміі навук
- Члены РАН
- Члены Прускай акадэміі навук
- Члены Французскай акадэміі навук
- Члены і члены-карэспандэнты Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі паводле алфавіта
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па фізіцы
- Постаці Нідэрландаў
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі з Нідэрландаў
- Замежныя члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Члены-карэспандэнты РАН (1917—1925)
- Члены-карэспандэнты АН СССР
- Узнагароджаныя медалём Матэўчы
- Узнагароджаныя медалём Румфарда