Аксітанская мова

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Правансальская мова)
Аксітанская мова
Саманазва occitan
Краіны Францыя, Іспанія, Італія
Рэгіёны Заходняя Еўропа
Афіцыйны статус Каталонія (Іспанія)
Агульная колькасць носьбітаў 1 млн.
Класіфікацыя
Катэгорыя Мовы Еўразіі

Індаеўрапейская

Італійскія мовы
Раманскія
Заходнераманскія
Гала-раманскія
Аксітана-раманскія
Аксітанская
Пісьменнасць Лацінскі алфавіт
Моўныя коды
ISO 639-1 oc
ISO 639-2 oci
ISO 639-3 oci
WALS occ і pro
Ethnologue oci
IETF oc
Glottolog occi1239
Вікіпедыя на гэтай мове

Аксітанская мова, або лангедок (акс. occitan, lenga d'òc — мова «ок», ад сярэдневяковага выразу пацвярджэння, згоды): раманская мова, якая развілася з лацінскай мовы (народнай латыні), гэтак жа як іспанская, італьянская і французская мовы.

Распаўсюджанне аксітанскай мовы
Аксітанія

Аксітанская мова распаўсюджана ў паўднёвых рэгіёнах Францыі, у Аксітанскай даліне на паўночным захадзе Італіі, у Манака, а таксама ў Аранскай даліне на поўначы Іспаніі.

У ёй налічваецца шэсць асноўных рэгіянальных варыянтаў:

Усе гэтыя разнавіднасці аксітанскай мовы маюць сваю пісьменнасць і раўнапраўныя; стандартная аксітанская мова — сінтэз гэтых моў.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Правансальская мова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. С. 526—527.
  • Гурычева М. С., Катагощина Н. А., Сравнительно-сопоставительная грамматика романских языков. Галло-романская подгруппа, М., 1964.
  • Лободанов А. П., Морозова Е. В., Челышева И. И. Окситанский язык // Языки мира: Романские языки. М.: Academia, 2001.
  • Формирование литературных романских языков: провансальский — окситанский. М., 1991.
  • Alibert L., Gramatica occitana segon los parlars lengadocians. Tolosa, 1935.
  • Anglade J., Grammaire de l'ancien provençal, ou ancienne langue d'oc: phonétique et morphologie. Paris, 1921.
  • Bayle L., Dissertation sur l'orthographe provençale comparée à la graphie dite occitane. Toulon, 1968.
  • Bec P., La langue occitane. Paris, 1963.
  • Bec P., Manuel pratique d'occitan moderne. Paris, 1973.
  • Camproux Ch., Situation actuelle des lettres d'oc, «Neophilologus», 1967, v. 51, № 2.
  • Koschwitz E., Grammaire historique de la langue des félibres. Genève; Marseille, 1973.
  • Kremnitz G., Versuche zur kodifizierung des Okzitanischen seit dem 19. Jahrhundert und ihre Annahme durch die Sprecher. Tübingen, 1974.
  • Lafont R., La phrase occitane. Essais d'analyse systématique. Paris, 1967.
  • Lexikon der Romanistischen Linguistik / Hrsg. von G. Holtus, M. Metzelin, Ch. Schmitt. Tübingen, 1991, Bd. V, 2.
  • Nouvel A., L'occitan sans peine. Paris, 1980.
  • Ronjat J., Grammaire historiques des parlers provençaux modernes. Montpellier, 1930—1941, vol. 1-4.
  • Salvat J., Grammaire occitane des parlers languedociens. Toulouse, 1973.
  • Wheeler M., «Occitan», The Romance Languages. New-York; London, 1988.
Слоўнікі
  • Alibert L., Dictionnaire occitan-français d'après les parlers languedociens. Toulose, 1965.
  • Coupier J., Dictionnaire français-provençal. Gignac-la-Nerthe, 1995.
  • Fourvières X. de, Lou Pichot Tresor, dictionnaire provençal- et français-occitan. Avignon, 1952.
  • Mistral F., Lou Tresor dou Felibrige ou dictionnaire provençal-français. Paris, 1932, 2 vol.
Атласы
  • Boisgontier J., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc oriental. Paris, 1981—1986, vol. 1-3.
  • Bouvier J. C., Martel Cl., Atlas linguistique et ethnographique de la Provence. Paris, 1975—1986, vol. 1-3.
  • Guiter H., Atlas linguistique des Pyrénées orientales. Paris, 1966.
  • Nauton P., Atlas linguistique et ethnographique du Massif Central. Paris, 1957—1963, vol. 1-4.
  • Potte J. Cl., Atlas linguistique et ethnographique de l'Auvergne et de Limousin. Paris, 1975—1987, vol. 1-2.
  • Ravier X., Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc occidental. Paris, 1978—1986, vol. 1-3.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Вікіпедыя

Вікіпедыя мае раздзел, напісаны
Acuèlh на аксітанскай