Фёдар Іванавіч Куляшоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Фёдар Іванавіч Куляшоў
Дата нараджэння 18 чэрвеня 1913(1913-06-18)
Месца нараджэння
Дата смерці 29 снежня 1993(1993-12-29) (80 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец, крытык, выкладчык універсітэта
Месца працы
Навуковая ступень доктар філалагічных навук (1964)
Навуковае званне
Альма-матар
Член у
Узнагароды

Фёдар Іванавіч Куляшо́ў[1] (18 чэрвеня 1913 — 29 снежня 1993) — вучоны ў галіне літаратуразнаўства, крытык, педагог. Доктар філалагічных навук (1964), прафесар (1965). Псеўданімы: Хведар Вясёлы; Фёдоров К.; Фёдараў К.[2]

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў вёсцы Вялікія Стралкі (зараз у Рагачоўскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі) у сялянскай сям’і. Рана застаўся без бацькоў. Быў пастухом і парабкам. У 1925—1930[3] гадах выхоўваўся ў дзіцячых дамах у Бабруйску і Пірэвічах. У 1931—1933 гадах працаваў літаратурным супрацоўнікам рагачоўскай газеты «Камунар» і ўласным карэспандэнтам газеты «Савецкая Беларусь». У 1935 годзе скончыў Ленінградскі абласны настаўніцкі інстытут і працаваў выкладчыкам рускай мовы і літаратуры ў Кіраўску. Завочна вучыўся на аддзяленні мовы і літаратуры ў Ленін­градскім педагагічным інстытуце імя М. М. Пакроўскага, які скончыў у 1944 годзе[3].

Па некаторых звестках, упершыню Ф. І. Куляшоў быў арыштаваны на непрацяглы час у 1935 годзе[3]. А 26 красавіка 1938 года зноў быў арыштаваны, асуджаны на 5 гадоў зняволення і знаходзіўся ў Варкутлагу[3]. Па іншых звестках, Фёдар Іванавіч Куляшоў быў арыштаваны 26 сакавіка 1939 года і асуджаны 26 мая 1939 года Мурманскім абласным судом на 5 гадоў папраўча-працоўных лагераў па артыкуле 58, пункце 10 Крымінальнага кодэкса РСФСР «За захаванне антысавецкай літаратуры» (пры вобыску былі знойдзены раманы Б. Пільняка і Б. Ясенскага)[3]. 24 студзеня 1990 года быў рэабі­літаваны Вярхоўным судом РСФСР[3].

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны Ф. І. Куляшоў знаходзіўся ў Растове-на-Доне і разам з сям’ёй быў эвакуіраваны ў Міяс[3]. Да лютага 1942 года знахо­дзіўся ў працоўнай арміі, потым працаваў настаўнікам у адной са школ Міяскага раёна[3]. З лістапада 1943 года працаваў пісарам ваенна-перасыльнага пункта ў Чалябінску, а ў пачатку 1944 года ў Чалябінскім механіка-машынабудаўнічым інстытуце выкладчыкам рускай мовы і літаратуры, у 1945—1950 гадах — у Кустанайскім настаўніцкім інстытуце[3]. У 1950—1951 гадах Фёдар Іванавіч Куляшоў займаў пасаду загадчыка кафедры рускай літаратуры Кзыл-Ардынскага педагагічнага інстытута (Казахская ССР)[3]. У 1951—1955 гадах дацэнт кафедры рускай і ўсеагульнай літаратуры Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта і па сумяшчальніцтве — старшы навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры[4] Акадэміі навук БССР. У 1955—1961 гадах дацэнт кафедры рускай і ўсеагульнай літаратуры ў Сахалінскім універсітэце[3]. У 1961 годзе Ф. І. Куляшоў вярнуўся ў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт і працаваў там да 1990 года. У 1966—1969 гадах займаў пасаду загадчыка кафедры, у 1985—1990 гадах — кансультант пры кафедры[3].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Друкавацца пачаў у 1946 годзе[1]. Пісаў на рускай і беларускай мовах. Займаўся даследаваннямі гісторыі рускай літаратуры XIX — пачатку XX стагоддзя. Аўтар кніг пра творчасць Г. Дзяржаві­на, Я. Бара­­тынскага, Л. Талстога, М. Някрасава, А. Чэхава, В. Верасаева, М. Горкага, І. Мележа, А. Купрына, Я. Брыля, П. Пестрака, І. Шамякіна, М. Лынькова, М. Лобана, І. Чыгрынава і інш. Пад рэдакцыяй Ф. І. Куляшова і з яго ўступным артыкулам выйшаў у Маскве збор твораў А. Купрына ў 10 тамах.

Сярод апублікаванага:

  • Міхась Лынькоў. Нарыс пра жыццё і творчасць (1961);
  • Твочы шлях А. І. Купрына (1963, 2-е выданне 1983—1987);
  • Эцюды аб прозе — Мн., 1964.;
  • Іван Мележ: літаратурная біяграфія — Мн., 1968;
  • Современная белорусская проза. — М., 1970;
  • Л. Н. Толстой: Из лекций по русской литературе ХІХ века (1978);
  • Літаратурныя партрэты — Мн., 1983;
  • У дарозе — Мн., 1988.

Узнагароды і званні[правіць | правіць зыходнік]

Працоўныя заслугі Ф. I. Куляшова адзначаны ганаровым знакам «За выдатныя поспехі ў рабоце ў галіне вышэйшай адукацыі СССР», Ганаровай граматай Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР, медалём «Ветэран працы», трыма граматамі рэктарата Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]