Хіранума Кіітыра
Хіранума Кіітыра яп.: 平沼騏一郎 | |||
![]() | |||
![]() | |||
| |||
---|---|---|---|
5 студзеня 1939 — 30 жніўня 1939 | |||
Папярэднік | Каноэ Фумімара | ||
Пераемнік | Набуюкі Абэ | ||
| |||
9 красавіка 1945 — 3 снежня 1945 | |||
Папярэднік | Кантара Судзукі | ||
Пераемнік | Кантара Судзукі | ||
| |||
21 снежня 1940 — 18 ліпеня 1941 | |||
Папярэднік | Эйдзі Ясуі | ||
Пераемнік | Харуміты Танабэ | ||
| |||
2 лютага 1937 — 31 мая 1937 | |||
| |||
13 сакавіка 1936 — 5 студзеня 1939 | |||
Папярэднік | Ітыкі Кітокура | ||
Пераемнік | Фумімара Каноэ | ||
| |||
верасень 1923 — студзень 1924 | |||
Партыя | |||
Адукацыя | |||
Навуковая ступень | доктар права[d] | ||
Дзейнасць | палітык, пракурор | ||
Месца працы | |||
Веравызнанне | сінтаізм | ||
Нараджэнне | 28 верасня 1867[1][2] | ||
Смерць | 22 жніўня 1952[1][2] (84 гады) | ||
Пахаванне |
| ||
Узнагароды | |||
Шаблон:Японскае імя Хіранума Кіітыра (яп.: 平沼 騏一郎 Хіранума Кіітыра:?, 28 верасня 1867, г. Цуяма, Акаяма, Японія — 22 жніўня 1952, г. Токіа, Японія) — японскі палітычны і дзяржаўны дзеяч. Нарадзіўся ў сям’і небагатага самурая. Генерал. Ваенны злачынец.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
У 1888 годзе скончыў Імператарскі ўніверсітэт у Токіа. Накіраваны на працу ў Міністэрства юстыцыі Японіі. Праславіўся як барэц з карупцыяй. Затым займаў пасады, паслядоўна: Старшыні Вярхоўнага суда Токіа, пракурора пры Вярхоўным судзе Японіі. У 1910 годзе абраны рэктарам Імператарскага ўніверсітэта ў Токіа. У 1911 віцэ-міністр Міністэрствы юстыцыі.
У 1920 годзе стаў віцэ-прэзідэнтам Тайнага Савета. У 1921 годзе абраны Старшынёй Вярхоўнага суда Японіі. Старшыня нацыяналістычнага Грамадства дзяржаўных асноў.
У 1923 годзе ён быў прызначаны Міністрам юстыцыі Японіі і заставаўся ў гэтай пасадзе да 1924 года. У 1924 годзе прызначаецца старшынёй Палаты пэраў Японскага парламента. У 1936 годзе становіцца старшынёй Тайнага савета і застаецца на гэтай пасадзе да 1939 года.
У 1939 годзе быў абраны прэм’ер-міністрам Японіі, але ў гэтым жа годзе сыходзіць у адстаўку. Затым нядоўгі час займае пасаду Міністра замежных спраў. Пасля, з 1940 па 1941 год Міністр унутраных спраў. Затым з 1945 года зноў старшыня Тайнага савета.
Пасля Другой сусветнай вайны, у 1946 годзе арыштаваны, асуджаны на Такійскім працэсе на пажыццёвае зняволенне. У 1952 годзе быў амніставаны, але ў гэтым жа годзе сканаў.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Kiichiro Hiranuma // Find a Grave — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Bibliothèque nationale de France Kiichirō Hiranuma // data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Bix, Herbert B. Hirohito and the Making of Modern Japan. Harper Perennial (2001). ISBN 0-06-093130-2
- Brendon, Piers. The Dark Valley: A Panorama of the 1930s. Vintage; Reprint edition (2002). ISBN 0-375-70808-1
- Frank, Richard B. Downfall: The End of the Imperial Japanese Empire. Penguin (Non-Classics); Reissue edition (2001). ISBN 0-14-100146-1
- Sherman, Christine. War Crimes: International Military Tribunal. Turner Publishing Company. (2001). ISBN 1-56311-728-2
- Wolferen, Karel van. The Enigma of Japanese Power: People and Politics in a Stateless Nation. Vintage; Reprint edition (1990). ISBN 0-679-72802-3
- Выпускнікі Такійскага ўніверсітэта
- Дактары права
- Нарадзіліся 28 верасня
- Нарадзіліся ў 1867 годзе
- Нарадзіліся ў прэфектуры Акаяма
- Памерлі 22 жніўня
- Памерлі ў 1952 годзе
- Памерлі ў Токіа
- Кавалеры ордэна Узыходзячага сонца 1 класа
- Кавалеры ордэна Кветак паўлоўніі
- Асобы
- Кавалеры ордэна Свяшчэннага скарбу
- Міністры замежных спраў Японіі
- Міністры юстыцыі Японіі
- Міністры ўнутраных спраў Японіі
- Прэм’ер-міністры Японіі
- Удзельнікі Другой сусветнай вайны
- Ваенныя злачынцы