Эйсаку Сато

Эйсаку Сато
яп.: 佐藤栄作
прэм’ер-міністр Японіі 9 лістапада 1964 — 7 ліпеня 1972
Папярэднік	Hayato Ikeda[d]
Пераемнік	Kakuei Tanaka[d]
Член Палаты прадстаўнікоў Японіі[d] 23 студзеня 1949 — 3 чэрвеня 1975
Minister of Infrastructure[d] 30 кастрычніка 1952 — 10 лютага 1953
Папярэднік	Uichi Noda[d]
Пераемнік	Kuichirō Totsuka[d]
сакратар Кабінета міністраў Японіі[d] 17 кастрычніка 1948 — 16 лютага 1949
Папярэднік	Gizō Tomabechi[d]
Пераемнік	Kaneshichi Masuda[d]
61-ы прэм’ер-міністр Японіі 9 лістапада 1964 — 17 лютага 1967
Папярэднік	Hayato Ikeda[d]
Пераемнік	Эйсаку Сато
62-і прэм’ер-міністр Японіі 17 лютага 1967 — 14 студзеня 1970
Папярэднік	Эйсаку Сато
Пераемнік	Эйсаку Сато
63-і прэм’ер-міністр Японіі 14 студзеня 1970 — 7 ліпеня 1972
Папярэднік	Эйсаку Сато
Пераемнік	Kakuei Tanaka[d]
Нараджэнне	27 сакавіка 1901(1901-03-27)[…] Tabuse[d]
Смерць	3 чэрвеня 1975(1975-06-03)[…] (74 гады) The Jikei University Hospital[d], Токіа, Японія
Месца пахавання	Eifuku[d] Tabuse[d]
Бацька	Hidesuke Satō[d]
Маці	Shigeyo Satō[d]
Жонка	Hiroko Satō[d]
Дзеці	Satō Shinji[d]
Веравызнанне	Honganji-ha[d]
Партыя	Ліберальна-дэмакратычная партыя
Член у	Q11416889?
Адукацыя	University of Tokyo Graduate School for Law and Politics[d] Fifth High School[d] Yamaguchi Prefectural Yamaguchi High School[d]
Дзейнасць	палітык
Месца працы	Ministry of Railways[d]
Аўтограф
Узнагароды	Нобелеўская прэмія міру (1974)
Эйсаку Сато на Вікісховішчы

Эйсаку Сато (яп. 佐藤 荣 作 Сато: Эйсаку?, 27 сакавіка 1901, прэфектура Ямагуты — 3 чэрвеня 1975, Токіа) — японскі палітычны і дзяржаўны дзеяч. Брат былога ў 1957-60 прэм'ер-міністра Японіі Набусукэ Кісі.

Біяграфія

У 1924 годзе скончыў Такійскі ўніверсітэт. Да 1945 года служыў на розных пасадах у Міністэрстве чыгункі. Пасля капітуляцыі Японіі ў 2-й сусветнай вайне пачаў актыўна займацца палітычнай дзейнасцю.

Нобелеўская прэмія

• Нобелеўская прэмія міру (1974, разам з Ш. Макбрайдам).

Літаратура

• Сата Эйсаку // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 192. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.