Перайсці да зместу

(5335) Дамокл

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
5335 Дамокл
Іншыя назвы 1991 DA
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Роберт Макнот
Дата адкрыцця 18 лютага 1991
Арбітальныя характарыстыкі
Перыгелій 30,0009 а. а.
Афелій 22,09396498 а. а.
Перыастр 1,57893002 а.а.
Вялікая паўвось (a) 11,8364475 а. а.
Эксцэнтрысітэт арбіты (e) 0,8666044
Сідэрычны перыяд абарачэння 14 874 сут.
Арбітальная скорасць (v) 6,72 км/з
Нахіл (i) 62,00905°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 314,19248°
Фізічныя характарыстыкі
Памеры 10 км
Перыяд вярчэння (T) 10,2 гадз.
Спектральны клас S

(5335) Дамокл (стар.-грэч.: Δαμοκλῆς) — невялікі астэроід з групы кентаўраў. Быў адкрыты 18 лютага 1991 года аўстралійскім астраном Робертам Макнотам ў абсерваторыі сайдынг-Спрынг і названы ў гонар Дамокла, персанажа старажытнагрэцкага міфа аб дамоклавым мечы (сімвале навіслай пастаяннай пагрозы, закліканага паказаць зменлівасць улады, пры знешнім бачным дабрабыце[1]). Т.я. астэроід характарызуецца моцна нахіленай арбітай з высокім эксцэнтрысітэтам, на падставе гэтага некаторыя навукоўцы вылучаюць іх у асаблівую групу астэроідаў — дамоклаіды, якія меркавана ўяўляюць сабой неактыўныя ядра камет.

Пасля вывучэння гэтага аб'екта высветлілася, што яго арбіта моцна адрозніваецца ад арбіт усіх адчыненых раней малых цэл Сонечнай сістэмы: у пункце свайго перыгелія Дамокл перасякаў арбіту Марса, а ў Афеліі сыходзіў за арбіту Урана[2]. Стабільнасць гэтай арбіты абгрунтоўваецца перш за ўсё яе высокім нахілам да плоскасці экліптыкі, паблізу якой знаходзяцца арбіты планет-гігантаў, што моцна зніжае сілу гравітацыйных абурэнняў на дадзеную арбіту з іх боку. Тым не менш, групе брытанскіх астраномаў, у складзе Дункана Стыла (Duncan Steel), Герхарда Хана (Gerhard Hahn), Марка Бейлі (Mark Bailey) і Дэвіда Эшэра (David J. Asher), у выніку разлікаў доўгатэрміновай дынамічнай эвалюцыі гэтага цела, удалося ўсталяваць, што існуе высокая верагоднасць пераходу дадзенага астэроіда на арбіту якая перасякае арбіту Зямлі, а гэта ўжо створыць пагрозу (хоць і малаверагодную) яго сутыкнення з нашай планетай. Збольшага менавіта таму Дамокл і атрымаў такую назву. А пазней былі выяўленыя і іншыя астэроіды з падобнымі арбітамі, якія некаторыя астраномы сталі вылучаць у асобную групу.

  1. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 457. — ISBN 3-540-00238-3.
  2. Steel, D. "Rogue Asteroids and Doomsday Comets", page 127-8. Wiley & Sons, 1995