ФК Фіярэнціна: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Склад: + Белока, Мант’ель, - Ляфон, Ларыні, Нёргар, Жэрсан, П’яца, Міральяс, Фернандыш, Грайцыяр, Мур’ель
→‎Склад: + Дрангоўскі, Венуці, Раньеры, Эсерык, Журкоўскі, Сапанара, Саціль, Тэрзіч, Крыстафора, Баэс, Хрыстаў, - Верэту
Радок 66: Радок 66:
''Станам на ліпень 2019 года.''
''Станам на ліпень 2019 года.''
{{Склад}}
{{Склад}}
<!--{{Ігрок|1|{{Сцяг Францыі}}|Бр|[[Альбан Ляфон]]||1999}}-->
{{Ігрок|1|{{Сцяг|Польшча}}|Бр|[[Бартламей Дрангоўскі]]||1997}}
{{Ігрок|3|{{Сцяг Італіі}}|Аб|[[Крысціяна Бірагі]]||1992}}
<!--{{Ігрок|1|{{Сцяг|Францыя}}|Бр|[[Альбан Ляфон]]||1999}}-->
{{Ігрок|4|{{Сцяг Сербіі}}|Аб|[[Нікола Міленкавіч]]||1997}}
{{Ігрок|2|{{Сцяг|Італія}}|Аб|[[Ларэнца Венуці]]||1995}}
{{Ігрок|5|{{Сцяг Італіі}}|Аб|[[Федэрыка Чэкерыні]]||1992}}
{{Ігрок|3|{{Сцяг|Італія}}|Аб|[[Крысціяна Бірагі]]||1992}}
<!--{{Ігрок|7|{{Сцяг Францыі}}|ПА|[[Валентэн Эсерык]]||1992}}-->
{{Ігрок|4|{{Сцяг|Сербія}}|Аб|[[Нікола Міленкавіч]]||1997}}
<!--{{Ігрок|8|{{Сцяг Італіі}}|ПА|[[Рыкарда Сапанара]]||1991}}-->
{{Ігрок|5|{{Сцяг|Італія}}|Аб|[[Федэрыка Чэкерыні]]||1992}}
{{Ігрок|9|{{Сцяг Аргенціны}}|Нап|[[Джавані Сімеонэ]]||1995}}
{{Ігрок|6|{{Сцяг|Італія}}|Аб|[[Лука Раньеры]]||1999}}
{{Ігрок|14|{{Сцяг Буркіна-Фасо}}|Нап|[[Брыян Дабо]]||1992}}
{{Ігрок|7|{{Сцяг|Францыя}}|ПА|[[Валентэн Эсерык]]||1992}}
<!--{{Ігрок|15|{{Сцяг Уругвая}}|Аб|[[Максіміліяна Алівера]]||1992}}-->
{{Ігрок|8|{{Сцяг|Польшча}}|ПА|[[Шыман Журкоўскі]]||1997}}
{{Ігрок|16|{{Сцяг Славакіі}}|Аб|[[Давід Ганцка]]||1997}}
{{Ігрок|9|{{Сцяг|Аргенціна}}|Нап|[[Джавані Сімеонэ]]||1995}}
{{Ігрок|17|{{Сцяг Францыі}}|ПА|[[Жардан Верэту]]||1993}}
{{Ігрок|10|{{Сцяг|Італія}}|ПА|[[Рыкарда Сапанара]]||1991}}
{{Гулец|18|{{Сцяг Швейцарыі|20px}}|ПА|[[Нікі Белока]]||2000}}
{{Ігрок|11|{{Сцяг|Італія}}|Нап|[[Рыкарда Саціль]]||1999}}
{{Гулец|19|{{Сцяг Іспаніі}}|ПА|[[Тофаль Мант’ель]]||2000}}
{{Ігрок|12|{{Сцяг|Італія}}|Бр|[[П’етра Тэрачана]]||1990}}
{{Ігрок|14|{{Сцяг|Буркіна-Фасо}}|Нап|[[Брыян Дабо]]||1992}}
{{Ігрок|15|{{Сцяг|Сербія}}|Аб|[[Алекса Тэрзіч]]||1999}}
{{Падзел складу}}
{{Падзел складу}}
{{Ігрок|20|{{Сцяг Аргенціны}}|Аб|[[Херман Пецэлья]] {{капітан}}||1991}}
<!--{{Ігрок|15|{{Сцяг|Уругвай}}|Аб|[[Максіміліяна Алівера]]||1992}}-->
<!--{{Ігрок|21|{{Сцяг Італіі}}|Нап|[[Рыкарда Саціль]]||1999}}-->
{{Ігрок|16|{{Сцяг|Славакія}}|Аб|[[Давід Ганцка]]||1997}}
{{Ігрок|23|{{Сцяг Італіі}}|Бр|[[П’етра Тэрачана]]||1990}}
{{Гулец|17|{{Сцяг|Швейцарыя||20px}}|ПА|[[Нікі Белока]]||2000}}
<!--{{Ігрок|23|{{Сцяг Уругвая}}|ПА|[[Себасцьян Крыстафора]]||1993}}-->
<!--{{Ігрок|17|{{Сцяг|Францыя}}|ПА|[[Жардан Верэту]]||1993}}-->
{{Ігрок|24|{{Сцяг Італіі}}|ПА|[[Марка Бенасі]]||1994}}
{{Ігрок|18|{{Сцяг|Уругвай}}|ПА|[[Себасцьян Крыстафора]]||1993}}
{{Ігрок|25|{{Сцяг Італіі}}|Нап|[[Федэрыка К’еса]]||1997}}
{{Гулец|19|{{Сцяг|Іспанія}}|ПА|[[Тофаль Мант’ель]]||2000}}
<!--{{Ігрок|27|{{Сцяг Чэхіі}}|Нап|[[Марцін Грайцыяр]]||1999}}-->
{{Ігрок|20|{{Сцяг|Аргенціна}}|Аб|[[Херман Пецэлья]] {{капітан}}||1991}}
<!--{{Ігрок|27|{{Сцяг Бразіліі}}|Аб|[[Жылберту Мараэс Жуніяр|Жылберту]]||1993}}-->
{{Ігрок|24|{{Сцяг|Італія}}|ПА|[[Марка Бенасі]]||1994}}
{{Ігрок|28|{{Сцяг Сербіі}}|Нап|[[Душан Улахавіч]]||2000}}
{{Ігрок|25|{{Сцяг|Італія}}|Нап|[[Федэрыка К’еса]]||1997}}
{{Ігрок|31|{{Сцяг Бразіліі}}|Аб|[[Вітор Угу]]||1991}}
<!--{{Ігрок|27|{{Сцяг|Чэхія}}|Нап|[[Марцін Грайцыяр]]||1999}}-->
<!--{{Ігрок|34|{{Сцяг Нідэрландаў}}|Аб|[[Кевін Дыкс]]||1996}}-->
<!--{{Ігрок|27|{{Сцяг|Бразілія}}|Аб|[[Жылберту Мараэс Жуніяр|Жылберту]]||1993}}-->
<!--{{Ігрок|51|{{Сцяг Балгарыі}}|Аб|[[Петка Хрыстаў]]||1999}}-->
{{Ігрок|28|{{Сцяг|Уругвай}}|Нап|[[Хаймэ Баэс]]||1995}}
<!--{{Ігрок|69|{{Сцяг Польшчы}}|Бр|[[Бартламей Дрангоўскі]]||1997}}-->
{{Ігрок|29|{{Сцяг|Сербія}}|Нап|[[Душан Улахавіч]]||2000}}
<!--{{Ігрок|77|{{Сцяг Францыі}}|Нап|[[Сірыль Тэро]]||1983}}-->
{{Ігрок|30|{{Сцяг|Балгарыя}}|Аб|[[Петка Хрыстаў]]||1999}}
<!--{{Ігрок|98|{{Сцяг Нарвегіі}}|Нап|[[Рафік Зехніні]]||1998}}-->
{{Ігрок|31|{{Сцяг|Бразілія}}|Аб|[[Вітор Угу]]||1991}}
<!--{{Ігрок||{{Сцяг Уругвая}}|Нап|[[Хаймэ Баэс]]||1995}}-->
<!--{{Ігрок|34|{{Сцяг|Нідэрланды}}|Аб|[[Кевін Дыкс]]||1996}}-->
<!--{{Ігрок||{{Сцяг Італіі}}|Аб|[[Ларэнца Венуці]]||1995}}-->
<!--{{Ігрок|77|{{Сцяг|Францыя}}|Нап|[[Сірыль Тэро]]||1983}}-->
{{Ігрок||{{Сцяг Харватыі}}|Нап|[[Ёсіп Маганьіч]]||1999}}
<!--{{Ігрок|98|{{Сцяг|Нарвегія}}|Нап|[[Рафік Зехніні]]||1998}}-->
{{Ігрок||{{Сцяг Італіі}}|ПА|[[Сімонэ Мінелі]]||1997}}
{{Ігрок||{{Сцяг|Харватыя}}|Нап|[[Ёсіп Маганьіч]]||1999}}
<!--{{Ігрок||{{Сцяг Уругвая}}|ПА|[[Андрэс Скетына]]||1994}}-->
{{Ігрок||{{Сцяг|Італія}}|ПА|[[Сімонэ Мінелі]]||1997}}
<!--{{Ігрок||{{Сцяг|Уругвай}}|ПА|[[Андрэс Скетына]]||1994}}-->
{{Канец складу}}
{{Канец складу}}



Версія ад 22:47, 21 ліпеня 2019

Фіярэнціна
ACF Fiorentina.svg
Поўная назва ACF Fiorentina SpA
Заснаваны 26 жніўня 1926
Горад Фларэнцыя, Італія
Стадыён Артэміа Франкі
Умяшчальнасць: 43 147
Уладальнік Рока Каміса[d]
Галоўны трэнер
Чэмпіянат Серыя A
2018/19 16 месца
Сайт Афіцыйны сайт
Форма
Асноўная
форма
Форма
Гасцявая
форма
Форма
Рэзервовая
форма

«Фіярэнціна» (італ.: Fiorentina) — італьянскі футбольны клуб з горада Фларэнцыя. Заснаваны ў 1926 годзе пры аб’яднанні клуба «Фірэнцэ» і футбольнай секцыі моладзевай каманды «Лібертас», аднак быў перафарміраваны ў 2002 годзе пасля банкруцтва. «Фіярэнціна» большасць часу свайго існавання гуляе ў найвышэйшым дывізіёне італьянскага футбола, і толькі чатыры клубы правялі ў Серыі A больш сезонаў, чым «Фіярэнціна». «Фіярэнціна» двойчы перамагала ў італьянскім чэмпіянаце, у сезоне 1955/56, а затым у сезоне 1968/69. Таксама клуб з’яўляецца 6-разовым уладальнікам Кубка Італіі, уладальнікам Кубка кубкаў (1961).

З 1931 года клуб гуляў на стадыёне «Артэміа Франкі», які ў цяперашні час мае магутнасць у 47 282 чалавек. Стадыён выкарыстаў некалькі імёнаў на працягу многіх гадоў і зведаў некалькі рэканструкцый. «Фіярэнціна» шырока вядомая пад мянушкай «фіялкі», якая мае спасылку на іх адметны фіялетавы колер формы.

Гісторыя

Стварэнне

«Фіярэнціна» была заснавана ў 1926 годзе членам Нацыянальнай фашысцкай партыі маркізам Луіджы Рыдольфі[2], які ініцыяваў зліццё двух фларэнційскіх клубаў — «Фірэнцэ» (італ.: Club Sportivo Firenze) і «Лібертас» (італ.: Palestra Ginnastica Libertas). Мэтай гэтага зліцця было з’яўленне ў Фларэнцыі моцнага клуба, здольнага канкураваць з супернікамі ў паўночна-заходняй Італіі. Таксама мела месца культурнае адраджэнне «Фларэнційскага кальча», продка сучаснага футболу, у які гулялі члены сям’і Медычы.

22 верасня 1929 года на таварыскі матч з «Ромай» футбалісты «Фіярэнціны» ўпершыню выйшлі на поле ў фіялетавых футболках з эмблемай у выглядзе фларэнційскай лілеі, да гэтага моманту каманда выступала ў чырвона-белай форме.

Пасля цяжкага старту і трох сезонаў у ніжэйшых лігах, «Фіярэнціна» выйшла ў Серыю A ў 1931 годзе. У тым жа годзе быў адкрыты новы стадыён у Фларэнцыі, названы «Джавані Берта», у гонар знакамітага фашыста, аднак цяпер ён вядомы як «Артэміа Франкі». У той час стадыён быў шэдэўрам інжынернага мастацтва, і цырымонія яго адкрыцця была грандыёзнай. Каб на роўных спаборнічаць з найлепшымі камандамі Італіі, «Фіярэнціна» ўмацавалася новымі ігракамі, у прыватнасці ўругвайцам Педра Петронэ па мянушцы «бамбардзір» (ісп.: El Artillero). Нягледзячы на ​​добра праведзены сезон і занятае чацвертае месца, у наступным годзе «Фіярэнціна» вылецела ў Серыю B, аднак хутка вярнулася ў вышэйшы дывізіён. У 1941 годзе клуб атрымаў свой першы Кубак Італіі, але каманда не здолела дамагчыся значнага поспеху ў 1940-х гадах з-за Другой сусветнай вайны і іншых праблем.

Першы скудэта

У 1950-х гадах «Фіярэнціна» займала стале месца ў пяцёрцы найлепшых каманд лігі. Каманда складалася з выдатных ігракоў, Джуліяна Сарта, Серджыа Чэрвата, Франчэска Разета, Гвіда Гратона, Джузэпэ К'япэла і Альда Скарамучы, але найлепшым з усіх быў атакавалы дуэт у асобе бразільца Жулінью і аргенцінца Мігеля Мантуоры. Гэтая каманда выйграла першае чэмпіёнства для «Фіярэнціны» ў сезоне 1955/56, на 12 ачкоў адарваўшыся ад «Мілана», які фінішаваў другім. «Мілан» абышоў «Фіярэнціну» ў наступным годзе ў барацьбе за чэмпіёнства, але больш значным стала тое, што «Фіярэнціна» стала першай італьянскай камандай, якая згуляла ў фінале Кубка еўрапейскіх чэмпіёнаў, дзе прайграла ў асноўны час з лікам 0:2 мадрыдскаму «Рэалу», дзе бліскаў Альфрэда Ды Стэфана. У наступных трох сезонах «Фіярэнціна» займала другое месца ў Кубку еўрапейскіх чэмпіёнаў. У сезоне 1960/61 клуб зноў перамог у розыгрышы Кубка Італіі і паспяхова выступаў на міжнароднай арэне, выйграўшы Кубак уладальнікаў кубкаў у матчы супраць «Рэйнджэрс».

Пасля некалькіх гадоў, на працягу якіх каманда станавілася віцэ-чэмпіёнам, «Фіярэнціна» апусцілася ўніз у 1960-х гадах, займаючы 4—6 месцы, аднак клуб атрымаў перамогі ў Кубку Італіі і Кубку Мітропы ў 1966 годзе.

Склад

Станам на ліпень 2019 года.

Паз. Імя Нар.
1 Польшча Бр Бартламей Дрангоўскі 1997
2 Італія Аб Ларэнца Венуці 1995
3 Італія Аб Крысціяна Бірагі 1992
4 Сербія Аб Нікола Міленкавіч 1997
5 Італія Аб Федэрыка Чэкерыні 1992
6 Італія Аб Лука Раньеры 1999
7 Францыя ПА Валентэн Эсерык 1992
8 Польшча ПА Шыман Журкоўскі 1997
9 Аргенціна Нап Джавані Сімеонэ 1995
10 Італія ПА Рыкарда Сапанара 1991
11 Італія Нап Рыкарда Саціль 1999
12 Італія Бр П’етра Тэрачана 1990
14 Буркіна-Фасо Нап Брыян Дабо 1992
15 Сербія Аб Алекса Тэрзіч 1999
Паз. Імя Нар.
16 Славакія Аб Давід Ганцка 1997
17 Швейцарыя ПА Нікі Белока 2000
18 Уругвай ПА Себасцьян Крыстафора 1993
19 Іспанія ПА Тофаль Мант’ель 2000
20 Аргенціна Аб Херман Пецэлья Капітан каманды 1991
24 Італія ПА Марка Бенасі 1994
25 Італія Нап Федэрыка К’еса 1997
28 Уругвай Нап Хаймэ Баэс 1995
29 Сербія Нап Душан Улахавіч 2000
30 Балгарыя Аб Петка Хрыстаў 1999
31 Бразілія Аб Вітор Угу 1991
Харватыя Нап Ёсіп Маганьіч 1999
Італія ПА Сімонэ Мінелі 1997

Зноскі

  1. Transfermarkt — 2000. Праверана 20 ліпеня 2022.
  2. Martin Simon. Football and Fascism: The National Game Under Mussolini. — Berg Publishers. — ISBN 1-85973-705-6

Спасылкі