Крыштаф Станіслаў Завіша: Розніца паміж версіямі

Крыштаф Станіслаў Завіша
Крыштаф Станіслаў Завіша
	польск.: Krzysztof Stanisław Zawisza
	; Крыштаф Станіслаў Завіша. Гравюра Ю. Барташэвіча, 1862
	; Герб «Лебедзь»
23-і ваявода менскі
	26 лютага 1720 — 15 жніўня 1721
Папярэднік	Крыштаф Зяновіч
Пераемнік	Ян Казімір Жаба
маршалак Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага
	з 1710
Нараджэнне	20 красавіка 1660; Горка, Слонімскі павет, Новагародскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Смерць	15 жніўня 1721 (61 год); Бярдзічаў, Брацлаўскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Месца пахавання	Архікафедральны касцёл Найсвяцейшага Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі;
Род	Завішы
Бацька	Андрэй Казімір Завіша
Маці	Аляксандра з Агінскіх
Жонка	Тэрэза з Тышкевічаў[d]
Дзеці	Барбара з Завішаў і Ігнацы Завіша
Адукацыя	Віленскі ўніверсітэт;
Дзейнасць	палітык
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:12, 27 студзеня 2021

Крыштаф Станіслаў Завіша (20 красавіка 1660, в. Горка Слонімскага павета — 15 жніўня 1721) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай, пісьменнік-мемуарыст. Ваявода менскі (з 1720), староста менскі (з 1685) і чачэрскае (з 1684)^[2].

Біяграфія

З шляхецкага роду Завішаў герба «Лебедзь», сын Андрэя Казіміра і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім Марцыянам Аляксандрам Агінскім. Навучаўся ў Віленскай акадэміі, потым у Кракаве.

Браў актыўны ўдзел у палітычным жыцці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхні маршалак у 1697, 1718 і 1720. Спачатку падтрымліваў караля Аўгуста Моцнага, аднак у Паўночную вайну перайшоў на бок Станіслава Ляшчынскага^[3].

Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў касцёле Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі пры калегіуме езуітаў у Мінску. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны^[4].

Бацька Ігнацыя Завішы.

Творчасць

Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» (1688), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой Барбарай Радзівіл у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» (1728) і інш.

Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — яго мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай XVII—XVIII стст.

Зноскі

↑ Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 210. — 377 с.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538"></a>
↑ Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.
↑ Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.
↑ Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — 527 с.: іл. ISBN 985-11-0041-2.

Спасылкі

[_f2d4affc470f592c-1] Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 210. — 377 с.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538"></a>

[2] Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.

[3] Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.

[4] Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 53: / Радок 53: @@
 [[Катэгорыя:Старосты менскія]]
 [[Катэгорыя:Старосты чачэрскія]]
+[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Дзятлаўскім раёне]]