Збігнеў (польск.: Zbigniew; 1070 — 8 ліпеня1113?[2]) — князь Велікапольскі, Мазавецкі і Куяўскі з 1102 па 1107 гады, сын польскага князя Уладзіслава I Германа. У 1095 годзе Збігнеў з’явіўся з войскам каля Вроцлава і вымусіў свайго бацьку зрабіць яго кіраўніком Сілезіі. У нязгодзе, што ўзнікла паміж ім і ўплывовым ваяводам Сецехам, страціў свой надзел і трапіў за краты са згоды свайго бацькі. Вызваліўшыся з няволі пры падтрымцы епіскапаў і некаторых свецкіх паноў, Збігнеў аб’яднаўся з братам Баляславам; яны разам аблажылі бацьку ў Плоцку і вымусілі выгнаць Сецеха, пакінулі бацьку Мазовію, а астатнюю краіну падзялілі паміж сабой. Пасля смерці Уладзіслава з 1102 года Збігнеў, які лічыў толькі сябе законным пераемнікам свайго бацькі, пастаянна пад’юджваў супраць Баляслава знешніх ворагаў — нямецкага імператара Генрыха V і чэхаў — і часцяком разам з імі нападаў на брата. У 1106 годзе пасля няўдалай вайны супраць брата збег у Германію. Праз тры гады Генрых V з мэтай аднаўлення ўлады Збігнева ўварваўся ў Польшчу, але атрымаў паразу. У 1111 годзе Збігнеў усё ж такі вярнуўся на радзіму, але па загаду Баляслава быў кінуты за краты і там аслеплены. Праз нейкі час памёр.
↑M. Spórna, P. Wierzbicki. Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego. S. 501. Такую дату смерці Збігнева прыводзіць таксама Б. Снох, гл.: B. Snoch. Protoplasta książąt śląskich. S. 13.
Медыяфайлы на Вікісховішчы
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Збігнеў (князь)
