Сцыпіён

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сцыпіён Афрыканскі
Scipio Africanus
Сенатар Старажытнага Рыма[d]
невядома — невядома
Консул, Старажытны Рым
205 да н.э. — 205 да н.э.
Сумесна з Publius Licinius Crassus Dives[d]

Нараджэнне каля 235 да н.э.[1][2]
Смерць 183 да н.э.[2]
Род Cornelii Scipones[d]
Імя пры нараджэнні Публій Карнелій Сцыпіён
Бацька Publius Cornelius Scipio[d][3][4]
Маці Pomponia[d][3][4]
Жонка Aemilia Tertia[d]
Дзеці Cornelia[d][5][3][…], Lucius Cornelius Scipio[d][3][4], Publius Cornelius Scipio[d][3][4], Cornelia Africana Major[d][3][4] і Gnaeus Cornelius Scipio[d][3][4]
Дзейнасць старажытнарымскі палітык, старажытнарымскі ваенны
Бітвы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сцыпіён — Публій Карнелій Сцыпіён Афрыканскі Старэйшы (Publius Cornelius Scipio Africanus Maior, 235 ці 237 — 183 да н.э.) — рымскі военачальнік.

Стварыў рымскую конніцу, якой і быў абавязаны сваімі ваеннымі поспехамі. Разбіў Ганібала пад Замай (202 да н.э.).

Пасля сваіх перамог здабыў вялікі палітычны поспех; меў права насіць на шаломе дыядэму военачальніка; народ лічыў яго сынам бога. Адзначаецца пашана, з якой да яго ставіліся нават яго ворагі[6].

Сын Публія Карнелія Сцыпіёна. Выявы Сцыпіёна шукаліся яшчэ з часоў Рэнесансу. Галава мужчыны са шнарам на ілбе, якую былі палічылі за яго партрэт, была пазней апазнана як выява жраца Ісіды. У 1972 як партрэт маладога Сцыпіёна апазналі скульптуру «Галава ў скураным шаломе» (канец 3 ст. да н.э., захоўваецца ў Эрбаху)[6].

Зноскі

  1. Д. К. Сципион, Публий Корнелий // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXII. — С. 190–191.
  2. а б P. Cornelius (336) P. f. L. n. Scipio Africanus Maior // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 29 чэрвеня 2021.
  3. а б в г д е ё P. Cornelius (336) P. f. L. n. Scipio Africanus Maior // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 10 чэрвеня 2021.
  4. а б в г д е Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 10 чэрвеня 2021.
  5. Корнелия // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVI. — С. 297.
  6. а б Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]