Перайсці да зместу

Марцыян Міхал Агінскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Марцыян Міхал Агінскі
польск.: Marcjan Michał Ogiński
Герб «Агінскі»
Герб «Агінскі»
20-ы кашталян віцебскі
10 мая 1703 — 8 кастрычніка 1730
Папярэднік Казімір Аляксандр Пацей
Пераемнік Ежы Тышкевіч[d]
22-і ваявода віцебскі
8 кастрычніка 1730 — 2 красавіка 1750
Папярэднік Казімір Аляксандр Пацей
Пераемнік Юзаф Антоні Салагуб
мечнік вялікі літоўскі
25 ліпеня 1695 — 10 мая 1703
Папярэднік Мікалай Францішак Агінскі
Пераемнік Крыштаф Сяніцкі
Нараджэнне 1672[1][2][…]
Смерць 2 красавіка 1750(1750-04-02)[3][4]
Месца пахавання
Род Агінскія[5]
Бацька Шыман Караль Агінскі[6]
Маці Тэадора з Корсакаў[d][7]
Жонка Тэрэза з Бжастоўскіх
Тэрэза з Тызенгаўзаў
Крысціна з Абрамовічаў
Тэкля Ганна з Лярскіх
Дзеці Тадэвуш Францішак Агінскі[8], Ігнацы Агінскі[9], Станіслаў Ежы Агінскі[8], Францішак Ксаверый Агінскі[d][9], Казімір Ігнацы Агінскі[d][9], Барбара з Агінскіх[d][10][4], Ганна з Агінскіх[d][4], Марцыяна з Агінскіх[4], Бенедыкта з Агінскіх[d][4], Станіслава Тэрэза з Агінскіх[d][4], Марыя з Агінскіх[d][4], Юзаф Агінскі[d][4], Антоні Агінскі[d][9], Уладзіслаў Агінскі[d][9] і Юзафат Агінскі[d][9]
Званне харунжы пяцігорскі[d][11]
Узнагароды
ордэн Белага арла

Марцыян Міхал Агінскі (1672 — 1 красавіка[12], паводле іншых звестак 29 кастрычніка 1750) — дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Вялікі мечнік літоўскі (1695—1703), кашталян (1703—1730) і ваявода віцебскі (з 1730). Трымаў Барысаўскае, Прывальскае і Вярбоўскае староствы.

Марцыян Міхал Агінскі — патрон-заснавальнік Менскага езуіцкага калегіуму.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Са старэйшай княскай лініі роду Агінскіх, сын Шымана Караля і Тэадоры з Корсакаў. Стрыечны брат Казіміра Дамініка Агінскага.

У 1718 годзе атрымаў Барысаўскае староства ад удавы Канстанцыі (з роду Падбярэзскіх), двойчы саступаючы яго свайму старэйшаму сыну Ігнацыю Агінскаму, да якога староства канчаткова перайшло ў 1744 годзе[13].

Удзельнік апазіцыі ў 1720—1730-х гадах, маршалак Генеральнай канфедэрацыі правінцыі ВКЛ. Абапіраўся на стасункі з расійскім дваром.

Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Бжастоўскай (1701), з якой меў 5 сыноў і 3 дачок. У другім шлюбе з Тэрэзай Тызенгаўз меў 2 дачок, пасля быў яшчэ двойчы жанаты.

Памёр у 1750 годзе. Даты смерці розняцца ад 1 красавіка да 29 кастрычніка. Пахавальныя ўрачыстасці ў Віцебскім касцёле езуітаў адбыліся 14—17 лютага 1751[14].

Нашчадкі:

Цікавыя факты

[правіць | правіць зыходнік]
  • Першы тэатральны спектакль у Менску — «Трыўмфальная брама» — быў пастаўлены ў гонар Марцыяна Міхала Агінскага[15].

Зноскі

  1. ↑ Marcjan Michał Ogiński // NUKAT — 2002.
  2. ↑ Marcjan Michał Ogiński h. własnego // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
  3. ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 89.
  4. ↑ а б в г д е ё ж з і Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 323.
  5. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 322–323.
  6. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 316–317, 322.
  7. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 317, 322.
  8. ↑ а б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 323, 325.
  9. ↑ а б в г д е Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 323, 324.
  10. ↑ Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 266. — 377 с.
  11. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 322.
  12. ↑ Паводле Віцебскага летапісу: Віцебскі летапіс (Летапіс Панцэрнага і Аверкі). Гістарычны сайт горада Віцебск (31 снежня 2010).
  13. ↑ Вячаслаў Насевіч. Барысаў у часы Вялікага княства Літоўскага // Дзевяць стагоддзяў Барысава / Ж. В. Гілевіч, Г. В. Штыхаў, В. Л. Насевіч, Л. Ф. Белая. — Мн.: БЕЛТА, 2002.
  14. ↑ Polski slownik biograficzny. T. 23. Zesz. 3. S. 623
  15. ↑ Святлена Немагай. Музыка сям’і Агінскіх. Вакальныя творы.. — Мінск: ТАА «Паліфакт», 2000.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Марцыян_Міхал_Агінскі&oldid=4733197"