Махмуд I
| Махмуд I محمود اول - Mahmûd-u evvel | |||
 | |||
 | |||
| |||
|---|---|---|---|
| 1730—1754 | |||
| Папярэднік: | Ахмед III | ||
| Пераемнік: | Асман III | ||
| Дзейнасць: | кіраўнік | ||
| Веравызнанне: | іслам | ||
| Нараджэнне: | 2 жніўня 1696 Канстанцінопаль, Асманская імперыя | ||
| Смерць: | 13 снежня 1754 (58 гадоў) Канстанцінопаль, Асманская імперыя | ||
| Пахаванне: | |||
| Дынастыя: | Дынастыя Асманаў | ||
| Бацька: | Мустафа II | ||
| Маці: | Saliha Sultan[d] | ||
| Аўтограф: | 
| ||
| Тугра: |
| ||
Махму́д I (асм. محمود اول — Mahmûd-u evvel, турэцк.: Birinci Mahmut; 2 жніўня 1696 — 13 снежня 1754) — султан Асманскай імперыі зў 2 кастрычніка 1730 года.
Сын султана Мустафы II і Саліхі Султан. Прыйшоў да ўлады ў выніку паўстання Патрона Халіла. Напачатку яго кіравання фактычная ўлада ў Канстанцінопалі належала лідарам паўстанцаў. 15 лістапада 1731 года Патрона Халіл быў забіты па загадзе Махмуда I. Паўстанне яго прыхільнікаў было жорстка падушана.
Падчас кіравання Махмуда I прадпрымаліся спробы мадэрнізаваць асманскую армію па еўрапейскіх узорах пад кіраўніцтвам графа дэ Баневаля, француза, які прыняў іслам. З-за супраціўлення янычар гэтыя спробы завяршыліся няўдачай.
У 1731—1735 і 1741—1746 гадах працягваліся войны з Іранам, у цэлым няўдалыя для асманцаў, якія страцілі тэрыторыі, заваяваныя ў 1720-х. Заключаны ў 1746 годзе мірны дагавор замацаваў межы, усталяваныя яшчэ па Каср-і-Шырынскаму дагавору 1639 года.
У 1736—1739 гадах Асманская імперыя вяла вайну з Расіяй і Аўстрыяй. Аўстрыйскія войскі пацярпелі шэраг паражэнняў, у выніку асманы вярнулі Паўночную Сербію з Бялградам і Малую Валахію, страчаныя ў 1718 годзе, па Бялградскаму дагавору 1739 года з Расіяй ёй быў саступлены Азоў.
Зноскі
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
| Папярэднік: Ахмед III |
Асманскі султан 1730—1754 |
Пераемнік: Асман III |
| |||||||
