Махмуд I

Махмуд I
Махмуд I
	محمود اول‎ - Mahmûd-u evvel
	1730—1754
Папярэднік	Ахмед III
Пераемнік	Асман III
Нараджэнне	2 жніўня 1696; Эдырнэ, Асманская імперыя;
Смерць	13 снежня 1754 (58 гадоў); Канстанцінопаль, Асманская імперыя;
Месца пахавання	Стамбул;
Род	Асманы
Бацька	Мустафа II[d]
Маці	Саліха-султан[d]
Веравызнанне	іслам
Тугра
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Махму́д I (асм. محمود اول‎ — Mahmûd-u evvel, турэцк.: Birinci Mahmut; 2 жніўня 1696 — 13 снежня 1754) — султан Асманскай імперыі з 2 кастрычніка 1730 года.

Сын султана Мустафы II і Саліхі Султан. Прыйшоў да ўлады ў выніку паўстання Патрона Халіла. Напачатку яго кіравання фактычная ўлада ў Канстанцінопалі належала лідарам паўстанцаў. 15 лістапада 1731 года Патрона Халіл быў забіты па загадзе Махмуда I. Паўстанне яго прыхільнікаў было жорстка падушана.

Падчас кіравання Махмуда I прадпрымаліся спробы мадэрнізаваць асманскую армію па еўрапейскіх узорах пад кіраўніцтвам графа дэ Баневаля, француза, які прыняў іслам. З-за супраціўлення янычар гэтыя спробы завяршыліся няўдачай.

У 1731—1735 і 1741—1746 гадах працягваліся войны з Іранам, у цэлым няўдалыя для асманцаў, якія страцілі тэрыторыі, заваяваныя ў 1720-х. Заключаны ў 1746 годзе мірны дагавор замацаваў межы, усталяваныя яшчэ па Каср-і-Шырынскаму дагавору 1639 года.

У 1736—1739 гадах Асманская імперыя вяла вайну з Расіяй і Аўстрыяй. Аўстрыйскія войскі пацярпелі шэраг паражэнняў, у выніку асманы вярнулі Паўночную Сербію з Бялградам і Малую Валахію, страчаныя ў 1718 годзе, па Бялградскаму дагавору 1739 года з Расіяй ёй быў саступлены Азоў.

Зноскі

Спасылкі