Юзаф Арнульф Гедройц

Юзаф Арнульф Гедройц
Юзаф Арнульф Гедройц
Герб «Кітаўрас»
біскуп жамойцкі з 13 мая 1802
Дыяцэзія	Жамойская дыяцэзія
Папярэднік	Ян Стэфан Гедройц
Пераемнік	Szymon Michał Giedroyć[d]
тытулярны біскуп з 11 красавіка 1791
Дыяцэзія	Q1772462?
Нараджэнне	24 ліпеня 1754(1754-07-24) Камараўчызна[d], Віленскі павет, Віленскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	17 ліпеня 1838(1838-07-17) (83 гады) Альсяды[d], Цельшаўскі павет, Літоўска-Віленская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Варней
Род	Гедройцы
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі дыякан, каталіцкі біскуп
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ю́заф А́рнульф Гедройц (літ.: Juozapas Arnulfas Giedraitis, польск.: Józef Arnolf Giedroyć; 24 ліпеня 1754, Касакаўшчына-Гедройцы ля Вільні — 17 ліпеня 1838, Альсяды, цяпер Літва) — князь, жамойцкі біскуп, літоўскі пісьменнік, асветнік, перакладчык. Доктар кананічнага права (1790), кавалер ордэна Святога Станіслава (1789).

Біяграфія

З княжацкага роду Гедройцаў, сын ротмістра літоўскага Яна. У 1775—1781 гадах навучаўся ў Віленскай семінарыі, дзякуючы заступніцтву свайго дзядзькі Яна Стафана Гедройца стаў інфлянцкім канонікам. У 1781 годзе высвечаны на святара. У 1781—1785 гадах вывучаў багаслоўе, замежныя мовы і кананічнае права ў Рыме. Ад 1786 года быў сябрам жамойцкага капітула, прэлатам-архідыяканам ад 1788 года. У 1790 годзе стаў біскупам-каад’ютарам свайго дзядзькі Яна Стафана Гедройца (з правам пераемнасці); у тым самым годзе атрымаў у Вільні ступень доктара кананічнага права.

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай у 1795 годзе ў якасці першага дэлегата ад святарства і абывацеляў Жамойцкага княства прыбыў у Санкт-Пецярбург, дзе яго прыняла Кацярына II. Стаўшы ў 1803 годзе ардынарыем Жамойцкай дыяцэзіі распачаў актыўную асветніцкую дзейнасць, заснаваўшы пры падтрымцы князя Адама Чартарыйскага вялікую сетку школ. Займаўся развіццём шпітальнай справы. Гуртаваў вакол сябе літоўскіх пісьменнікаў. У 1813—1814 гадах на жаданне імператара Аляксандра І удзельнічаў у працы Біблейскага таварыства ў Пецярбургу. Пераклаў на літоўскую мову Новы Запавет, выдаўшы яго пры падтрымцы мітрапаліта Станіслава Богуша-Сестранцэвіча 5-тысячным тыражом за ўласныя грошы.

Падчас вызваленчага паўстання (1830—1831) спачатку абвясціў пра сваю лаяльнасць да расійскага ўрада, аднак у сакавіку 1831 года выдаў адозву ў падтрымку паўстанцаў. Пасля паражэння паўстання, баючыся рэпрэсій супраць Касцёла, быў вымушаны зноў асудзіць паўстанцаў.

Галерэя

• Іканаграфія Юзафа Арнульфа Гедройца
• 
  Невядомы мастак, XIX ст.
• 
  Невядомы мастак, XIX ст.
• 
  Невядомы мастак, XIX ст.

Літаратура

• Віталь Кавалёў. Католическая энциклопедия. В 5 т. (руск.). — М.: Издательство францисканцев, 2002—2013.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юзаф Арнульф Гедройц