Бужане

Карта рассялення славян і іх суседзяў на канец VIII стагоддзя.

Бужа́не^[1] — група славянскіх плямёнаў, якое насяляла ў басейне верхняга цячэння Заходняга Буга (ад якога і атрымалі сваю назву); з канца XI стагоддзя бужане называюцца валынянамі (ад мясцовасці Валынь).

Згадваюцца ў Аповесці мінулых гадоў пры пераліку старажытнарускіх плямёнаў, якія гаварылі на славянскіх мовах. Па даных Баварскага Географа (IX стагоддзе), мелі 230 «гарадоў» (замкаў). У летапісе лакалізаваны па Бузе. З канца X стагоддзя ўвайшлі ў склад Кіеўскай Русі і больш не згадваліся ў крыніцах. З XII стагоддзя жыхароў Пабужжа называлі па галоўным гарадах княстваў: дарагічынцы, берасцейцы і г.д. З XIII стагоддзя распаўсюджваецца новая назва гэтых зямель — Падляшша^[1]. У літаратуры XIX стагоддзя бужан часам атаясамляюць з валынянамі, палешукамі^[2]^[1]. Шэраг даследнікаў лічыць, што бужане і валыняне раней зваліся дулебамі^[1].

Гл. таксама

Усходнія славяне

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в ^г Этнаграфія Беларусі 1989.
↑ Бужане // Брест : Энциклопедический справочник (руск.) / Гл. редактор И. П. Шамякин. — Мн.: БелСЭ им. П. Бровки, 1987. — 408 с.

Літаратура

Юхо І. А. Бужа́не // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэдкалегія: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. . — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 92. — 575 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-014-9.
Барсов Н. П. Очерки русской исторической географии, 2-е изд. — Варшава, 1885;
Третьяков П. Н. Восточнославянские племена — М., 1953.

[FOOTNOTEЭтнаграфія_Беларусі1989-1] а ^б ^в ^г Этнаграфія Беларусі 1989.

[2] Бужане // Брест : Энциклопедический справочник (руск.) / Гл. редактор И. П. Шамякин. — Мн.: БелСЭ им. П. Бровки, 1987. — 408 с.

[1]

[2]