Трэцяя касмічная скорасць
Выгляд
Трэ́цяя касмі́чная ско́расць[1][2] — мінімальна неабходная скорасць цела, якая дазваляе пераадолець гравітацыйнае прыцягненне Сонца і пакінуць межы Сонечнай сістэмы.
Для планеты Зямля гэтая скорасць складае 72,8 км/с, але калі выкарыстаць сілы гравітацыі і арбітальнага руху планет, то пакінуць межы Сонечнай сістэмы можна ўжо пры 16,67 км/с (так, касмічным апаратам серый «Вояджэр» і «Піянер» удалося пакінуць межы Сонечнай сістэмы).
Вылічэнне
[правіць | правіць зыходнік]Для разліку трэцяй касмічнай скорасці можна выкарыстаць наступную формулу[3]:
дзе v3 — трэцяя касмічная скорасць, а v1 і v2 — першая для Сонца і другая для планеты касмічныя скорасці адпаведна.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Вучэбныя праграмы: Фізіка VI—XI класы. Астраномія XI клас. — Мн.: Нацыянальны інстытут адукацыі, 2012.
- ↑ Касмічная скорасць // Беларуская энцыклапедыя т. 8, с. 149.
- ↑ Галузо И. В. Астрономия : учеб. пособие для 11-го кл. общеобразоват. учреждений с рус. яз. обучения / И. В. Галузо, В. А. Голубев, А. А. Шимбалёв. — 2-е изд., пересмотр. — Минск: Нар. асвета, 2009. — С. 70. — ISBN 978-985-03-1083-5.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Касмічная скорасць // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. С. 149.
- Болсун А. Н. Краткий словарь физических терминов / Сост. А. И. Болсун. — Мн.: Вышэйшая школа, 1979. — С. 348. — 416 с. — 30 000 экз. (руск.)