Уладзімір Іванавіч Пічэта

Уладзімір Іванавіч Пічэта
Дата нараджэння	9 (21) кастрычніка 1878
Месца нараджэння	Палтава, Палтаўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	23 чэрвеня 1947(1947-06-23) (68 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	гісторык, выкладчык універсітэта, славіст
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	Імператарскі Маскоўскі ўніверсітэт Маскоўскія вышэйшыя жаночыя курсы[d] Акадэмія камерцыйных навук[d] МДУ Другі Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт[d] БДУ Інстытут гісторыі АН СССР[d] Маскоўскі педагагічны дзяржаўны ўніверсітэт[d] Інстытут славяназнаўства РАН[d]
Навуковая ступень	доктар гісторыі[d] (1918), акадэмік Акадэміі навук Беларускай ССР (1929) і акадэмік АН СССР[d] (1946)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Палтаўская мужчынская гімназія[d] (1897) гісторыка-філалагічны факультэт Маскоўскага ўніверсітэта[d] (1901)
Навуковы кіраўнік	М. К. Любаўскі
Вядомыя вучні	Канстанцін Іванавіч Кернажыцкі
Член у	Акадэмія навук СССР
Узнагароды	Заслужаны дзеяч навукі Узбекскай ССР[d] (1949)
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Іванавіч Пічэта (9 (21) кастрычніка 1878, Палтава, Украіна — 23 чэрвеня 1947, Масква) — беларускі савецкі гісторык, археолаг, педагог. Заслужаны прафесар БССР (1926), акадэмік АН БССР (1929).

Біяграфія

Скончыў Маскоўскі ўніверсітэт (1901). Вучань М. К. Любаўскага. У 1910—1911 г. прыват-дацэнт. Абараніў доктарскую дысертацыю «Аграрная рэформа Сігізмунда-Аўгуста ў Літоўска-Рускай дзяржаве» (1918). У 1918—1922 г. прафесар Маскоўскага ўніверсітэта. Узначальваў Беларускае навукова-культурнае таварыства ў Маскве, чытаў курс лекцыяў «Гісторыя беларускага народа» у Беларускім народным універсітэце (Масква). Па прапанове ўрада БССР узначаліў маскоўскую камісію па арганізацыі БДУ, з ліп. 1921 і да 1930 г. рэктар БДУ. Адзін з арганізатараў Інбелкульта (аўтар яго статута) і БелАН. Акадэмік БелАН (1928).

Першыя прафесары БДУ, 1922 год (злева направа):
Ніжні рад: С. З. Кацэнбоген, А. М. Вазнясенскі, М. М. Нікольскі, У. І. Пічэта, У. М. Ігнатоўскі, І. І. Замоцін, ?;
Сярэдні рад: ?, С. Я. Вальфсон, Я. І. Барычэўскі, ?, Д. А. Жарынаў, Я. К. Успенскі, І. Я. Герцык;
Верхні рад: У. М. Перцаў, М. М. Шчакаціхін, ?, ?.

Вывучаў гісторыю ВКЛ, Польшчы, Чэхіі, Сербіі, Балгарыі, Расіі 16—20 ст. Апублікаваў каля 150 прац па гісторыі, гістарыяграфіі, археалогіі, архівазнаўстве, краязнаўстве, гісторыі права Беларусі.

У 1929 у СССР была сфабрыкавана т. зв. «акадэмічная справа» супраць акадэміка С. Ф. Платонава і іншых гісторыкаў (Гл. таксама: рэпрэсіі ў БССР), 13.9.1930 г. У. Пічэта арыштаваны АДПУ СССР у Ленінградзе. Пастановай СНК БССР ад 6.12.1930 г. пазбаўлены звання акадэміка. Пастановай Калегіі АДПУ ад 8.8.1931 г. сасланы на 5 гадоў у Вятку. У чэрв. 1934 г. месца ссылкі заменена на Варонеж, дзе У. Пічэта працаваў прафесарам у педагагічным інстытуце. У 1935 г. справа У. Пічэты перагледжана, яму дазволілі жыць у Маскве. Паводле адной з версій вызваленне было звязана з прыездам у Маскву былога аднакурсніка У. Пічэты прэм'ер-міністра Чэхаславакіі Э. Бенеша.

З 1937 г. працаваў у Інстытуце гісторыі АН СССР, дзе з 1939 г. узначаліў сектар славяназнаўства; адначасова быў загадчыкам кафедры заходніх і паўднёвых славян Маскоўскага ўніверсітэта. З 1941 г. разам з інстытутам у эвакуацыі ў Ташкенце. У 1946 г. з акадэмікам Б. Дз. Грэкавым заснаваў і стаў дырэктарам Інстытута славяназнаўства АН СССР. Акадэмік АН СССР.

Бібліяграфія

• Гісторыя Беларусі. Ч. 1. М.; Л., 1924;
• Аграрная реформа Сигизмунда-Августа в Литовско-Русском государстве. 2 изд. М., 1958;
• Белоруссия и Литва, XV—XVI вв. М., 1961;
• Пытанне аб вышэйшай школе на Беларусі ў мінулым. Мн., 1991.

Літаратура

• [0 2] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
  • Академик В. И. Пичета: Страницы жизни. Мн., 1981;
  • В. И. Пичета: Библиографический указатель. Мн., 1978;
  • Брачев В. С. «Дело историков» 1929—1931. СПб., 1997;
  • Іофе Э. Партрэт вучонага // Полымя. 1970, № 12. С. 215—221;
  • Иоффе Э. Г. Академик В. И. Пичета (1878—1947) // Новая и новейшая история. 1996, № 5;
  • Возвращенные имена;
  • ЭГБ, т. 5.