Іван Анісімавіч Інсараў

Іван Анісімавіч Інсараў
Іван Анісімавіч Інсараў
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 5-га склікання
	1959 — 1963
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 6-га склікання
	1963 — 1967
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 7-га склікання
	1967 — 1971
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 4-га склікання
	1955 — 1959
дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 3-га склікання
	1951 — 1955
2-і міністр аховы здароўя БССР
	1948 — 1966
Папярэднік	Міхаіл Іванавіч Кавалёнак
Пераемнік	Мікалай Яўсеевіч Саўчанка
Нараджэнне	8 лютага 1903; Селішча, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	16 лютага 1983 (80 гадоў); Мінск, БССР, СССР;
Дзеці	Наталля Іванаўна Інсарава[d]
Партыя	КПСС;
Адукацыя	медыцынскі факультэт БДУ (1927);
Навуковая ступень	кандыдат медыцынскіх навук
Навуковае званне	прафесар (1964);
Дзейнасць	урач, міністр аховы здароўя, медыцынскі адміністратар
Месца працы	Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр неўралогіі і нейрахірургіі; БШПР;
Узнагароды	;

Іван Анісімавіч Інса́раў^[3] (8 лютага 1903 — 16 лютага 1983) — савецкі гаспадарчы, дзяржаўны і палітычны дзеяч, беларускі медык і арганізатар аховы здароўя. Заслужаны ўрач Беларускай ССР (1964). Кандыдат медыцынскіх навук, прафесар (1964)^[4].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1903 годзе ў вёсцы Селішча Слуцкага павета Мінскай губерні. Скончыў медыцынскі факультэт БДУ ў 1927 годзе^[4].

З 1929 года — на гаспадарчай, грамадскай і палітычнай працы. У 1929—1946 гадах — загадчык сельскім урачэбным участкам ва Уздзенскім раёне Мінскай вобласці, урач паліклінікі № 1 горада Барысава, неўрапатолаг 1-й Савецкай бальніцы Барысава, ардынатар, загадчык стацыянарам Беларускага навукова-даследчага інстытута фізіятэрапіі, артапедыі і неўралогіі, загадчык аддзела аховы здароўя Мінскага аблвыканкама (1941)^[4].

У гады Вялікай Айчыннай вайны — памочнік начальніка і начальнік эвакашпіталя, у 1943—1945 гадах працаваў начальнікам санітарнага аддзела Беларускага штаба партызанскага руху^[5]. Пасля вайны намеснік старшыні Мінскага аблвыканкама (1944—1945), дырэктар Беларускага навукова-даследчага інстытута неўралогіі, нейрахірургіі і фізіятэрапіі (1945), міністр аховы здароўя БССР (1948—66)^[4].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Дачка — Наталля Іванаўна Інсарава (ВД) (бел. (нар. 1936) — беларуская вучоная ў галіне рэалогіі палімераў, узаемадзеяння лазернага выпраменьвання з рэчывам, малекулярнай спектраскапіі, педагагікі ВНУ. Дацэнт кафедры медыцынскай і біялагічнай фізікі Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя працы прысвечаны шырокаму колу праблем арганізацыі аховы здароўя і здароўя насельніцтва, партызанскай медыцыне^[4]. Аўтар 80 навуковых прац^[5].

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Галоўны рэдактар часопіса «Здравоохранение Белоруссии» (1967—1979)^[4].

Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета Беларускай ССР 3-га, 4-га, 5-га, 6-га, 7-га скліканняў. Член ЦК КПБ (1952—1956, 1960—1971)^[6]. Дэлегат XXII з’езда КПСС^[4].

Зноскі

↑ http://nasledie-sluck.by/ru/people/2106/
↑ ^а ^б http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-366132&strq=l_siz=20
↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё 26 января 110 лет со дня рождения Ивана Анисимовича Инсарова Архівавана 28 жніўня 2021. (руск.)
↑ ^а ^б И. В. Пантюк. Комиссары и министры здравоохранения Беларуси: историко-биографические сведения
↑ Інсараў Іван Анісімавіч Наследие слуцкого края

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Организаторы здравоохранения Республики Беларусь / Белорус. ассоц. социалгигиенистов и организаторов здравоохранения; ред. М. З. Ивашкевич, И. В. Манулик. — Минск: Тип. «Победа», 2002. — С. 13—14. (руск.)
Иван Анисимович Инсаров (к 100-летию со дня рождения) // Здравоохранение. — 2003. — № 2. — С. 59—60. (руск.)
Інсараў Іван Анісімавіч. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 262. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
Республика Беларусь : энциклопедия. [В 7 т.]. Т. 3. — Минск, 2006.
Здравоохранение Беларуси : знаменательные и юбилейные даты, 2008 год. — Минск, 2008. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Инсаров Иван Анисимович // Виртуальный музей Слонимского государственного медицинского колледжа Архівавана 26 лютага 2019. (руск.)
Партизанская медслужба Архівавана 14 студзеня 2019. (руск.) // Газета «Медицинский вестник»
Инсаров. Человек, ставший историей (руск.)

[_a853700386819080-1] ttp://nasledie-sluck.by/ru/people/2106/

[_5f8810cc3c523ac0-2] а ^б http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-366132&strq=l_siz=20

[БЭ7-3] Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7.

[ІАІ-4] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё 26 января 110 лет со дня рождения Ивана Анисимовича Инсарова Архівавана 28 жніўня 2021. (руск.)

[Іван_Інсараў-5] а ^б И. В. Пантюк. Комиссары и министры здравоохранения Беларуси: историко-биографические сведения

[Слуцк-6] Інсараў Іван Анісімавіч Наследие слуцкого края

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Кіраўнікі аховы здароўя Беларусі
Наркамы аховы здароўя БССР	Ілья Пузыроў (1919, 1919—1920) Сямён Камінскі (1920) Сцяпан Балкавец (1920—1921) Аляксандр Сянкевіч (1921—1922) Мар’ян Стакоўскі (1922—1924) Міхаіл Барсукоў (1924—1930) Саламон Цынцыпер (1930—1933) Рыгор Шпектараў (1933) Іван Сурта (1933—1936) Павел Бурачэўскі (1936—1937) Кузьма Кісялёў (1937—1938) Іван Новікаў (1938—1940) Міхаіл Кавалёнак (1940—1946)
Міністры аховы здароўя БССР	Міхаіл Кавалёнак (1946—1948) Іван Інсараў (1948—1966) Мікалай Саўчанка (1966—1987) Уладзімір Улашчык (1987—1990) Васіль Казакоў (1990—1991)
Міністры аховы здароўя РБ	Васіль Казакоў (1991—1994) Інэса Драбышэўская (1994—1997) Ігар Зелянкевіч (1997—2001) Уладзіслаў Астапенка (2001—2002) Людміла Пастаялка (2002—2005) Віктар Рудэнка (2005—2006, в. а.) Васіль Жарко (2006—2016) Валерый Малашка (2017—2019) Уладзімір Каранік (2019—2020) Дзмітрый Піневіч (2020—2024) Аляксандр Хаджаеў (з 2024)