Іван Анісімавіч Інсараў

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
Іван Анісімавіч Інсараў
Іван Анісімавіч Інсараў.jpg
Нараджэнне 8 лютага 1903(1903-02-08)[1]
Смерць 16 лютага 1983(1983-02-16) (80 гадоў)
Партыя
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат медыцынскіх навук
Дзейнасць урач, міністр аховы здароўя, медыцынскі адміністратар
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга ордэн Чырвонай Зоркі Ордэн «Знак Пашаны» медаль «Партызану Айчыннай вайны»
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Інсараў.

Іван Анісімавіч Інса́раў[2] (8 лютага 1903 — 16 лютага 1983) — савецкі гаспадарчы, дзяржаўны і палітычны дзеяч, беларускі медык і арганізатар аховы здароўя. Заслужаны ўрач Беларускай ССР (1964). Кандыдат медыцынскіх навук, прафесар (1964)[3].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1903 годзе ў вёсцы Селішча Слуцкага павета Мінскай губерні. Скончыў медыцынскі факультэт БДУ ў 1927 годзе[3].

З 1929 года — на гаспадарчай, грамадскай і палітычнай працы. У 1929—1946 гадах — загадчык сельскім урачэбным участкам ва Уздзенскім раёне Мінскай вобласці, урач паліклінікі № 1 горада Барысава, неўрапатолаг 1-й Савецкай бальніцы Барысава, ардынатар, загадчык стацыянарам Беларускага навукова-даследчага інстытута фізіятэрапіі, артапедыі і неўралогіі, загадчык аддзела аховы здароўя Мінскага аблвыканкама (1941)[3].

У гады Вялікай Айчыннай вайны — памочнік начальніка і начальнік эвакашпіталя, у 1943—1945 гадах працаваў начальнікам санітарнага аддзела Беларускага штаба партызанскага руху[4]. Пасля вайны намеснік старшыні Мінскага аблвыканкама (1944—1945), дырэктар Беларускага навукова-даследчага інстытута неўралогіі, нейрахірургіі і фізіятэрапіі (1945), міністр аховы здароўя БССР (1948—66)[3].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя працы прысвечаны шырокаму колу праблем арганізацыі аховы здароўя і здароўя насельніцтва, партызанскай медыцыне[3]. Аўтар 80 навуковых прац[4].

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Галоўны рэдактар часопіса «Здравоохранение Белоруссии» (1967—1979)[3].

Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета Беларускай ССР 3-га, 4-га, 5-га, 6-га, 7-га скліканняў. Член ЦК КПБ (1952—1956, 1960—1971)[5]. Дэлегат XXII з’езда КПСС[3].

Зноскі

  1. ↑ http://nasledie-sluck.by/ru/people/2106/
  2. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 7: Застаўка — Кантата.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 26 января 110 лет со дня рождения Ивана Анисимовича Инсарова (руск.) 
  4. ↑ 4,0 4,1 И. В. Пантюк. Комиссары и министры здравоохранения Беларуси: историко-биографические сведения
  5. ↑ Інсараў Іван Анісімавіч Наследие слуцкого края

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Организаторы здравоохранения Республики Беларусь / Белорус. ассоц. социалгигиенистов и организаторов здравоохранения; ред. М. З. Ивашкевич, И. В. Манулик. — Минск: Тип. «Победа», 2002. — С. 13—14. (руск.) 
  • Иван Анисимович Инсаров (к 100-летию со дня рождения) // Здравоохранение. — 2003. — № 2. — С. 59—60. (руск.) 
  • Інсараў Іван Анісімавіч. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 7: Застаўка — Кантата. — С. 262. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7), ISBN 985-11-0035-8.
  • Республика Беларусь : энциклопедия. [В 7 т.]. Т. 3. — Минск, 2006.
  • Здравоохранение Беларуси : знаменательные и юбилейные даты, 2008 год. — Минск, 2008. (руск.) 

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Іван_Анісімавіч_Інсараў&oldid=4153533"