Вуліца Леніна (Мінск): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
дапаўненне |
вікіфікацыя |
||
| Радок 48: | Радок 48: | ||
== Агульныя звесткі == |
== Агульныя звесткі == |
||
[[Выява:Miensk, Franciškanskaja. Менск, Францішканская (1910).jpg|злева|thumb|Вуліца Губернатарская, [[1910]]]] год |
[[Выява:Miensk, Franciškanskaja. Менск, Францішканская (1910).jpg|злева|thumb|Вуліца Губернатарская, [[1910]]]] год |
||
Раней называлася Францысканскай (XVII—XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст. — 1919), Карла Маркса (1919—1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945 — Леніна<ref name=m>Ленина |
Раней называлася Францысканскай (XVII—XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст. — 1919), Карла Маркса (1919—1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945 — Леніна<ref name=m>{{MnES1983|214—215|Ленина улица}}</ref>. Працягласць каля 2,5 км раней працягласць складала 950 метраў (да [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцы Ульянаўскай]]). Нумарацыя дамоў — ад [[Плошча Свабоды, Мінск|Плошчы Свабоды]]. Забудоўвалася з XVI стагоддзя, але практычна ўсе сучасныя будынкі — першых паваенных гадоў<ref name=m />. У 1948-50 гадах у цэнтральнай частцы вуліцы ўладкаваны бульвар<ref name=m />. |
||
Праходзіць ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] як працяг [[Праспект Пераможцаў, Мінск|праспекта Пераможцаў]] на паўднёвы ўсход. Перасякае [[Вуліца Рэвалюцыйная, Мінск|Рэвалюцыйную]] і [[Вуліца Інтэрнацыянальная, Мінск|Інтэрнацыянальную]] вуліцы на плошчы Свабоды, затым — [[Праспект Незалежнасці, Мінск|праспект Незалежнасці]], [[Вуліца Карла Маркса, Мінск|вуліцу Карла Маркса]], [[Вуліца Кірава, Мінск|вуліцу Кірава]], [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцу Ульянаўскую]], [[Вуліца Смаленская, Мінск|вуліцу Смаленскую]], і заканчваецца развязкай з [[Партызанскі праспект, Мінск|Партызанскім праспектам]] і вуліцай Аранскай. Працяг — [[Вуліца Трасцянецкая, Мінск|вуліца Трасцянецкая]]. |
Праходзіць ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] як працяг [[Праспект Пераможцаў, Мінск|праспекта Пераможцаў]] на паўднёвы ўсход. Перасякае [[Вуліца Рэвалюцыйная, Мінск|Рэвалюцыйную]] і [[Вуліца Інтэрнацыянальная, Мінск|Інтэрнацыянальную]] вуліцы на плошчы Свабоды, затым — [[Праспект Незалежнасці, Мінск|праспект Незалежнасці]], [[Вуліца Карла Маркса, Мінск|вуліцу Карла Маркса]], [[Вуліца Кірава, Мінск|вуліцу Кірава]], [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцу Ульянаўскую]], [[Вуліца Смаленская, Мінск|вуліцу Смаленскую]], і заканчваецца развязкай з [[Партызанскі праспект, Мінск|Партызанскім праспектам]] і вуліцай Аранскай. Працяг — [[Вуліца Трасцянецкая, Мінск|вуліца Трасцянецкая]]. |
||
Версія ад 12:07, 22 кастрычніка 2015
| Вуліца Леніна (Мінск) [[Мінск|Мінск]] | |
|---|---|
 | |
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | |
| Горад | [[Мінск|Мінск]] |
| Раён |
Ленінскі раён Цэнтральны раён |
| Найбліжэйшыя станцыі метро |
Першамайская Купалаўская Кастрычніцкая |
| Аўтобусныя маршруты | 1, 69, 127 |
| Маршрутнае таксі | 1055, 1056, 1086, 1186 |
| Ранейшыя назвы | Францысканская, Губернатарская, Маркса, Ленінская |
| Назва ў гонар | Уладзіміра Леніна |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Вуліца Леніна (былая Францысканская, Губернатарская, Маркса, Энгельса) — магістральная вуліца ў Ленінскім і Цэнтральным раёнах Мінска ад плошчы Свабоды да вуліцы Аранскай. Названая ў гонар Уладзіміра Леніна.
На вуліцы размяшчаецца Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь[1], міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь[2], 3-я гарадская клінічная бальніца імя Клумава[3].
Агульныя звесткі
.jpg)
год
Раней называлася Францысканскай (XVII—XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст. — 1919), Карла Маркса (1919—1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945 — Леніна[4]. Працягласць каля 2,5 км раней працягласць складала 950 метраў (да вуліцы Ульянаўскай). Нумарацыя дамоў — ад Плошчы Свабоды. Забудоўвалася з XVI стагоддзя, але практычна ўсе сучасныя будынкі — першых паваенных гадоў[4]. У 1948-50 гадах у цэнтральнай частцы вуліцы ўладкаваны бульвар[4].
Праходзіць ад плошчы Свабоды як працяг праспекта Пераможцаў на паўднёвы ўсход. Перасякае Рэвалюцыйную і Інтэрнацыянальную вуліцы на плошчы Свабоды, затым — праспект Незалежнасці, вуліцу Карла Маркса, вуліцу Кірава, вуліцу Ульянаўскую, вуліцу Смаленскую, і заканчваецца развязкай з Партызанскім праспектам і вуліцай Аранскай. Працяг — вуліца Трасцянецкая.
На розных участках вуліца мае ад адной да трох палос у кожны бок. Да 1980-х гадоў вуліца завяршалася скрыжаваннем з вуліцай Ульянаўскай[4], пасля быў пабудаваны мост праз Свіслач і працяг вуліцы, што дазволіла звязаць цэнтр горада з Партызанскім праспектам. Да пачатку 2000-х у канцы вуліцы дзейнічалі аднаўзроўневы чыгуначны пераезд з ажыўленым Аршанскім (Маскоўскім) кірункам беларускай чыгункі і скрыжаванне з Партызанскім праспектам. У наш час пабудаваны чыгуначны мост і двухузроўневая аўтамабільная развязка.
Забудова вуліцы паваенная, за выключэннем карпусоў 3-й гарадской бальніцы. Дамы 4, 5, 6 і 8 пабудаваныя ў 1952-56 гадах (арх. Г. Заборскі), дом 18 у 1949-51 гадах (арх. А. Брэгман, М. Драздоў, Г. Заборскі, В. Кароль, В. Вараксін)[5].
Бульвар
У 1948 г. падчас пасляваеннага аднаўлення горада створаны бульвар (злучае пл. Свабоды з вул. Карла Маркса). У 2002 праведзена рэканструкцыя бульвара.
Гл. таксама
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вуліца Леніна (Мінск)
Увага: Прадвызначаны ключ сартавання «Леніна» перавызначае папярэдні прадвызначаны ключ сартавання «Леніна вуліца».
