Біргер Ярль
Jump to navigation
Jump to search
Біргер Ярль шведск.: Birger Jarl | |
![]() | |
![]() | |
Дзейнасць | палітык, ваенны |
---|---|
Нараджэнне | каля 1210 |
Смерць | 21 кастрычніка 1266[1] |
Пахаванне | |
Дынастыя | Род Фолькунгаў |
Бацька | Magnus Minniskiöld[d] |
Маці | Інгрыд Ільва[d] |
Жонка | каля Інгеборг Эрыксдоцір[d] і Мехтхільда Гольштэйнская[d] |
Дзеці | Вальдэмар I Біргерсан, Gregers Birgersson[d], Rikissa Birgersdotter[d], Магнус I Ладулас, Eric Birgersson[d], Benedict, Duke of Finland[d], Інгеборга Біргерсдотэр[d], Катарына Біргерсдоцір[d] і Kristina Birgersdotter[d] |
Біргер Ярль (шведск.: Birger Jarl), Біргер з Бельбю (? — 21 кастрычніка 1266) — дзяржаўны дзеяч Швецыі.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Кіраўнік (ярль) дзяржавы з 1248 года пры каралю Эрыку Эрыксане, а з 1250 года пры каралю Вальдэмары I, сваім сыне. Абапіраючыся на каталіцкую царкву і бязлітасна распраўляючыся з варожымі яму групоўкамі шляхты, праводзіў палітыку ўмацавання каралеўскай улады. Узначаліў паход шведскіх феадалаў супраць Ноўгарада, пацярпеў паражэнне ў Неўскай бітве 1240. У 1249 узначаліў крыжовы паход супраць тавастаў, што прывяло да заваявання племя. Па традыцыі лічыцца заснавальнікам (1252) Стакгольма, пры ім горад быў умацаваны.
Зноскі
- ↑ Birger Magnusson — 1917.