Маргарыта I Дацкая

Маргарыта I Дацкая
манарх Даніі[d] 10 жніўня 1387 — 28 кастрычніка 1412
Папярэднік	Олаф Хокансан
Пераемнік	Эрык Памеранскі[d]
манарх Нарвегіі[d] 2 лютага 1388 — 28 кастрычніка 1412
Папярэднік	Олаф Хокансан
Пераемнік	Эрык Памеранскі[d]
манарх Швецыі[d] 24 лютага 1389 — 28 кастрычніка 1412
Папярэднік	Альбрэхт Мекленбургскі[d]
Пераемнік	Эрык Памеранскі[d]
Нараджэнне	1353 Søborg Castle[d], Грыбскаў, Сталічная вобласць, Данія, Каралеўства Данія
Смерць	28 кастрычніка 1412(1412-10-28)[…] Фленсбург, Шлезвіг, Данія, Кальмарская унія
Месца пахавання	Роскільскі сабор
Род	Эстрыдсены
Бацька	Вальдэмар IV Атэрдаг
Маці	Ядзвіга Шлезвігская[d]
Муж	Хокан Магнусан
Дзеці	Олаф Хокансан
Веравызнанне	хрысціянства
Дзейнасць	валадарная каралева
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Маргарыта Дацкая (дацк.: Margrete Valdemarsdatter; 1353 — 28 кастрычніка 1412) — каралева Даніі з 10 жніўня 1387 па 24 студзеня 1396 года, рэгент Нарвегіі з 2 лютага 1388 па 6 верасня 1389 года і каралева Швецыі з 22 сакавіка 1389 па 23 чэрвеня 1396 года. Разумны і рашучы палітык і дзяржаўны дзеяч, дачка дацкага караля Вальдэмара IV Атэрдага, жонка нарвежскага караля Хокана VI. Яна мела велізарны аўтарытэт у краінах Скандынавіі.

Біяграфія

У 1376 годзе дамаглася абрання на дацкі прастол замест Альбрэхта IV Мекленбургскага свайго сына — непаўналетняга Олафа, які ў 1380 годзе пасля смерці Хокана VI атрымаў у спадчыну прастол Нарвегіі. Маргарыта кіравала Даніяй і Нарвегіяй ад імя Олафа ў якасці рэгенткі, а пасля яго смерці ў 1387 годзе стала каралевай гэтых дзяржаў. У 1389 годзе Маргарыту Дацкую прызналі сваёй каралевай і шведы. Яна ажыцявіла ідэю скандынаўскага яднання: дамаглася ў чэрвені 1397 года ўзвядзення на прастол Даніі, Швецыі і Нарвегіі ў якасці агульнаскандынаўскага караля свайго траюраднага пляменніка Эрыка Памеранскага.

Фактычна да канца свайго жыцця Маргарыта Дацкая кіравала краінамі Кальмарскай уніі.