Перайсці да зместу

Кірыл Андрэевіч Сідарэнка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Сідарэнка.
Футбол
Кірыл Сідарэнка
Поўнае імя Кірыл Андрэевіч Сідарэнка
Нарадзіўся 25 жніўня 1995(1995-08-25)[1] (29 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 183 см
Вага 78 кг[2]
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Славія
Нумар 63
Маладзёжныя клубы
2011—2013 Беларусь ПМЦ (Паставы)
Клубная кар’ера[* 1]
2013—2014 Расія Амкар (Перм) 0 (0)
2014 →  Беларусь Віцебск 12 (0)
2015 Беларусь Хімік (Светлагорск) 29 (11)
2016 Беларусь Віцебск 12 (0)
2016 →  Беларусь Смалявічы-СТІ 11 (2)
2017—2018 Беларусь Лакаматыў (Гомель) 39 (15)
2018 Беларусь Белшына (Бабруйск) 13 (5)
2019 Беларусь Іслач (Мінскі раён) 0 (0)
2019 →  Беларусь Белшына (Бабруйск) 27 (4)
2020—2021 Беларусь Дняпро (Магілёў) 41 (59)
2022 Казахстан Кызыл-Жар (Петрапаўлаўск) 1 (0)
2022 Казахстан Кайсар (Кызыларда) 23 (9)
2023 Беларусь Дынама (Брэст) 11 (1)
2023 Беларусь Славія (Мазыр) 13 (4)
2024 Кыргызстан Мурас Юнайтэд (Джалал-Абад)
2024— Беларусь Славія (Мазыр)
Нацыянальная зборная[* 2]
2013 Беларусь Беларусь (да 19) 3 (0)
2015—2016 Беларусь Беларусь (да 21) 3 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 6 жніўня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 9 красавіка 2016

Кірыл Сідарэнка (нар. 25 жніўня 1995) — беларускі футбаліст, нападнік мазырскай «Славіі».

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец лужаснянскай інтэрнат-гімназіі і пастаўскай акадэміі ПМЦ[3], у 2013 годзе перайшоў у пермскі «Амкар», дзе выступаў за дубль. У жніўні 2014 года быў арандаваны «Віцебскам», якому дапамог выйсці ў Вышэйшую лігу.

У пачатку 2015 года, пакінуўшы «Амкар», стаў іграком светлагорскага «Хіміка». Правёў паспяховы сезон 2015, забіўшы 11 галоў у Першай лізе. У снежні 2015 года зноў апынуўся ў «Віцебску»[4], які ўзначаліў былы трэнер Кірыла ў акадэміі ПМЦ Сяргей Ясінскі. 2 красавіка 2016 года дэбютаваў у Вышэйшай лізе, выйшаўшы на замену ў другім тайме матча супраць «Мінска» (0:1). У жніўні 2016 года быў аддадзены ў арэнду клубу Першай лігі «Смалявічы-СТІ»[5]. Па заканчэнні сезона 2016 пакінуў «Віцебск»[6].

У студзені 2017 года праходзіў прагляд у мазырскай «Славіі»[7], але беспяспяхова. У выніку, распачаў сезон 2017 у складзе гомельскага «Лакаматыва». З 11 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды ў сезоне. У ліпені 2018 года па пагадненні бакоў пакінуў «Лакаматыў» і перайшоў у бабруйскую «Белшыну»[8].

У лістападзе 2018 года падпісаў двухгадовы кантракт з «Іслаччу»[9]. Рыхтаваўся з камандай да сезона 2019, аднак у сакавіку 2019 года вярнуўся ў «Белшыну» на правах арэнды[10]. У складзе бабруйскага клуба чаргаваў выхады ў стартавым складзе і на замену, дапамог камандзе атрымаць перамогу ў Першай лізе. У снежні 2019 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з «Іслаччу»[11].

У студзені 2020 года падпісаў кантракт з магілёўскім «Дняпром»[12]. У сезоне 2020 дапамог магілёўскай камандзе перамагчы з Другой лізе, сам стаў найлепшым бамбардзірам лігі з рэкорднымі 40 галамі з сезон. Пачатак сезона 2021 у Першай лізе прапусціў з-за траўмы, са жніўня пачаў з’яўляцца на полі і хутка замацаваўся ў якасці асноўнага нападніка, паспеў за 17 матчаў забіць 19 галоў і стаць другім бамбардзірам Першай лігі.

У студзені 2022 года пакінуў магілёўскі клуб[13] і хутка адправіўся на прагляд у тульскі «Арсенал». На турэцкім зборы каманды адзначыўся некалькімі галамі, аднак у выніку стаў іграком казахстанскага клуба «Кызыл-Жар»[14]. Згуляўшы за петрапаўлаўскі клуб у адным матчы, у сакавіку 2022 года перайшоў у «Кайсар»[15], якому дапамог выйсці ў Прэм’ер-лігу.

У студзені 2023 года стаў іграком брэсцкага «Дынама»[16]. У ліпені 2023 года пакінуў клуб[17], пасля чаго стаў трэніравацца з мазырскай «Славіі» і неўзабаве падпісаў кантракт[18]. У снежні 2023 года пакінуў «Славію»[19].

У лютым 2024 года далучыўся да кыргызскага клуба «Мурас Юнайтэд»[20], а ў ліпені 2024 года вярнуўся ў мазырскую «Славію»[21]

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выступаў за юніёрскую зборную 19 гадоў. 17 лістапада 2015 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату Еўропы супраць зборнай Кіпра. У студзені 2016 выступаў за моладзевую зборную на Кубку Садружнасці ў Санкт-Пецярбургу (2 матчы), пасля чаго больш на выклікаўся ў зборную.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Матчы Галы
2013/14 дубль Амкар 20 7
2014/15 (пач.) дубль Амкар 3 0
2014 (2) Д2 Віцебск 12 0
2015 Д2 Хімік 29 11
2016 (1) Д1 Віцебск 12 0
2016 (2) Д2 Смалявічы-СТІ 11 2
2017 Д2 Лакаматыў 25 11
2018 (1) Д2 Лакаматыў 14 4
2018 (2) Д2 Белшына 13 5
2019 Д2 Белшына 27 4
2020 Д3 Дняпро 24 40
2021 Д2 Дняпро 17 19
2022 (пач.) Д1 Кызыл-Жар 1 0
2022 Д2 Кайсар 23 9
2023 (1) Д1 Дынама 11 1
2023 (2) Д1 Славія 13 4

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ https://dynamo-brest.by/player/kirill-sidorenko
  2. ↑ https://teams.by/kirill-sidorenko/player-9245/
  3. ↑ Живет такой парень. От Перми до Светлогорска (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (30 ліпеня 2015). Архівавана з першакрыніцы 30 верасня 2015.
  4. ↑ Бабичев и Сидоренко подписали контракты с «Витебском» (руск.). by.tribuna.com.
  5. ↑ Кирилл Сидоренко покинул "Витебск" и заключил контракт со "Смолевичами-СТИ" (руск.). football.by (3 жніўня 2016). Праверана 8 снежня 2023.
  6. ↑ Николай Вайтюховский: "В ближайшее время подпишем контракты с тремя известными игроками по белорусским меркам" (руск.). football.by (11 студзеня 2017). Праверана 8 снежня 2023.
  7. ↑ Сидоренко, Сямук, Щербаченя и Костров на просмотре в «Славии» (руск.). by.tribuna.com.
  8. ↑ Сидоренко стал игроком ФК "Белшина" (руск.). Афіцыйны сайт бабруйскай «Белшыны» (24 ліпеня 2018). Праверана 8 снежня 2023.
  9. ↑ "Ислочь" подписала нападающего (руск.). football.by (26 лістапада 2018). Праверана 8 снежня 2023.
  10. ↑ "Ислочь" отдала нападающего Сидоренко, перешедшего из "Белшины", в аренду в ...Бобруйск (руск.). football.by (7 сакавіка 2019). Праверана 8 снежня 2023.
  11. ↑ Футбол. Лайонел Адамс, Кирилл Сидоренко, Михаил Афанасьев и Дмитрий Рекиш покинули "Ислочь" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (6 снежня 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 снежня 2019.
  12. ↑ Шепелев и Сидоренко пополнили ряды "Днепра-Могилев" (руск.). football.by (21 студзеня 2020). Праверана 8 снежня 2023.
  13. ↑ Сидоренко покинул "Днепр" (руск.). football.by (6 студзеня 2022). Праверана 8 снежня 2023.
  14. ↑ Кирилл Сидоренко подписал контракт с "Кызыл-Жаром" (руск.). football.by (28 студзеня 2022). Праверана 8 снежня 2023.
  15. ↑ Кирилл Сидоренко сменил клуб в Казахстане (руск.). football.by (1 красавіка 2022). Праверана 8 снежня 2023.
  16. ↑ Сидоренко, Концедайлов и Зинович заключили соглашения с брестским "Динамо" (руск.). football.by (13 студзеня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
  17. ↑ Брестское "Динамо" расторгло контракт с Кириллом Сидоренко (руск.). football.by (5 ліпеня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
  18. ↑ Кирилл Сидоренко заключил контракт со "Славией" (руск.). football.by (19 ліпеня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
  19. ↑ Сидоренко покинул "Славию" (руск.). football.by (7 снежня 2023). Праверана 8 снежня 2023.
  20. ↑ Источник: Кирилл Сидоренко будет играть в Кыргызстане (руск.). football.by (13 лютага 2024). Праверана 25 сакавіка 2024.
  21. ↑ Кирилл Сидоренко сменил "Мурас Юнайтед" на "Славию" (руск.). football.by (11 ліпеня 2024). Праверана 6 жніўня 2024.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Кірыл_Андрэевіч_Сідарэнка&oldid=4816499"