Эрнэст Маніс
| Эрнэст Маніс | |||
 | |||
| |||
|---|---|---|---|
| Партыя: | Радыкальная партыя[d] | ||
| Дзейнасць: | палітык, адвакат | ||
| Нараджэнне: | 23 мая 1846[1][2] Шатонёф-сюр-Шарант[d], дэпартамент Шаранта, рэгіён Пуату — Шаранта, Францыя | ||
| Смерць: | 25 мая 1929[1][2] (83 гады) Мандузій[d], дэпартамент Верхняя Гарона, рэгіён Поўдзень — Пірэнеі, Францыя | ||
| Дзеці: | Антуан Маніс[d] | ||
Антуан Эмманюэль Эрнэст Маніс (фр.: Antoine Emmanuel Ernest Monis, 23 мая 1846 Шатонеф-сюр-Шарант, дэпартамент Шаранта - 25 мая 1929, Мондузиль, дэпартамент Верхняя Гарона) - французскі палітык і дзяржаўны дзеяч, з 2 сакавіка 1911 па 27 чэрвеня 1911 будучы прэм'ер-міністрам Францыі, узначальваў кабінет міністраў.
Унук імігрантаў з Іспаніі. Яго бацька - судовы прыстаў, два тэрміны (1851-1854 і 1869-1870) быў мэрам Шатонеф-сюр-Шаранта - роднага горада Эрнэста.
Пасля атрымання юрыдычнай адукацыі ў Пуацье Антуан Эмманюэль Эрнэст Маніс працаваў адвакатам у горадзе Каньяку, а затым ў 1879 году заснаваў юрыдычную фірму ў Бардо.
Палітычная кар'ера Эрнэста Маніса пачалася неўзабаве пасля выбараў 1871 году, у якасці члена гарадскога савета ў Каньяку.
У 1885 годзе абраны дэпутатам у парламент ад Жиронда, быў спачатку рэспубліканцам, а затым далучыўся да радыкалам.
З 1891 годзе - сенатар.
У 1899-1902 гадах атрымаў партфель міністра юстыцыі ў кабінеце міністраў П'ера Мары Вальдек-Русо. Падчас калі Маніс займаў гэтае месца, жанчыны, упершыню ў гісторыі Францыі, былі дапушчаныя да юрыдычнай практыцы.
У 1910 году Антуан Эмманюэль Эрнэст Маніс абраны віцэ-прэзідэнтам Сената Францыі.
2 сакавіка 1911 Эрнэст Маніс сфармаваў і ўзначаліў уласны кабінет, які быў ва ўладзе менш чатырох месяцаў.
Антуан Эмманюэль Эрнэст Маніс памёр у Верхняй Гарона 25 мая 1929.
Зноскі
| |||||||||||||||||||||||||||||||
