Раймон Бар
Раймон Бар (фр.: Raymond Barre; 12 красавіка 1924, востраў Рэюньён — 25 жніўня 2007) — французскі палітык, міністр знешняга гандлю, прэм’ер-міністр Францыі ў 1976—1981 гадах, адзін са стваральнікаў еўрапейскага Эканамічнага і валютнага саюза.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Раймон Бар нарадзіўся на востраве Рэюньён — заморскай тэрыторыі Францыі і правёў там большую частку свайго юнацтва. У 1946 годзе ён перабіраецца ў Парыж, каб завяршыць навучанне ў інстытуце палітычных навук. Пазней, стаўшы прафесарам, ён напіша падручнік па эканоміцы, які стане настольнай кнігай многіх пакаленняў студэнтаў.
У 1967 году Шарль дэ Голь прызначае ўжо вядомага эканаміста віцэ-прэзідэнтам Еўрапейскай камісіі, Бар правядзе на гэтай пасадзе 5 гадоў 1967—1971. Кіраваў падрыхтоўкай так званага «Мемарандума Бара» (1969) — плана манетарнай стабільнасці ў Еўропе. Галоўнымі прынцыпамі гэтага дакумента сталі: супрацоўніцтва краін-членаў у валютнай сферы; фінансавая дапамога краінам з валютнымі праблемамі; эканамічнае збліжэнне, як база для далейшай фінансавай інтэграцыі.
Бар быў старшынёй урада пры прэзідэнце Валеры Жыскар д’Эстена, які прызначыў яго на гэтую пасаду ў жніўні 1976 гады замест Жака Шырака, сышоў у адстаўку. Да прызначэння прэм’ерам быў вядомы перш за ўсё як эканаміст і палітычнай фігурай не быў, а ў далейшым, будучы прэм’ерам, працягваў дыстанцыявацца ад бягучай палітычнай барацьбы. Раймон Бар сумяшчаў пасаду прэм’ера з функцыямі міністра эканомікі. Праводзіў палітыку «жорсткай эканоміі»: скарачэнне сацыяльных абавязацельстваў і фінансавання праграм у рамках канцэпцыі франкафоніі. Палітыка Бара лічыцца адным з праяў крызісу галізма.
Пасля перамогі сацыяліста Франсуа Мітэрана над Жыскаром на выбарах 1981 Бар выйшаў у адстаўку, аднак да сярэдзіны 1980-х гадоў пасля шэрагу няўдач сацыялістаў стаў разглядацца як перспектыўны кандыдат і адзін час нават апярэджваў Мітэрана па рэйтынгу. Аднак да моманту прэзідэнцкіх выбараў 1988 Мітэран вярнуў папулярнасць, і Бар, які прадстаўляў на іх цэнтрысцкую жискаривську партыю UDF, не выйшаў нават у другі тур (16 %), прапусціўшы наперад галіст Жака Шырака (19 %). Пакінуўшы пасаду прэм’ера пасля прыходу да ўлады Франсуа Мітэрана, Барр засяродзіўся на рэгіянальнай палітыцы. Ён быў дэпутатам нацыянальнага сходу Францыі ад дэпартамента Рона і займаў пасаду мэра Ліёна з 1995 па 2001 год да фінансавага скандалу, які адбыўся ў адміністрацыі горада. Раймон Бар канчаткова пакінуў палітыку ў 2002 годзе.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Raymond Barre // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Raymond Barre // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ https://web.archive.org/web/20070928040602/http://www.france24.com/france24Public/en/news/world/20070823-barre-raymond-former-prime-minister-france-death-dies-paris.html
- ↑ https://racef.es/es/academicos/correspondiente-extranjero/excmo-sr-dr-d-raymond-barre
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Прэм’ер-міністры Францыі
- Мэры Ліёна
- Міністры фінансаў Францыі
- Нарадзіліся 12 красавіка
- Нарадзіліся ў 1924 годзе
- Нарадзіліся на Рэюньёне
- Памерлі 25 жніўня
- Памерлі ў 2007 годзе
- Памерлі ў Парыжы
- Пахаваныя на могілках Манпарнас
- Выпускнікі Інстытута палітычных даследаванняў
- Кавалеры Вялікага крыжа ордэна Ізабелы Каталічкі
- Афіцэры ордэна Ганаровага легіёна
- Кавалеры Вялікага Крыжа французскага Ордэна «За заслугі»
- Кавалеры французскага ордэна Сельскагаспадарчых заслуг
- Асобы