Раймон Бар

Раймон Бар фр.: Raymond Barre
Партыя:	Union for French Democracy[d]
Адукацыя:	Парыжскі інстытут палітычных даследаванняў[d] University of La Réunion[d] Q3268811?
Дзейнасць:	эканаміст, палітык
Месца працы:	Парыжскі інстытут палітычных даследаванняў[d]
Член у:	Académie des Sciences Morales et Politiques[d] Real Academia de Ciencias Económicas y Financieras[d] Royal European Academy of Doctors[d]
Веравызнанне:	каталіцтва
Нараджэнне:	12 красавіка 1924(1924-04-12)[…] Сен-Дэні, Рэюньён, Францыя
Смерць:	25 жніўня 2007(2007-08-25)[…] (83 гады) Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Францыя
Пахаванне:	Могілкі Манпарнас[d]
Жонка:	Eve Barre[d]
Узнагароды:	Konrad Adenauer Award[d] (2004) ганаровы доктар Універсітэта Кэё[d] Honorary doctor of the University of Ottawa[d]

Раймон Бар (фр.: Raymond Barre; Raymond Barre; 12 красавіка 1924, востраў Рэюньён — 25 жніўня 2007) — французскі палітык, міністр знешняга гандлю, прэм'ер-міністр Францыі ў 1976—1981 гадах, адзін са стваральнікаў еўрапейскага Эканамічнага і валютнага саюза.

Біяграфія

Раймон Бар нарадзіўся на востраве Рэюньён — заморскай тэрыторыі Францыі і правёў там большую частку свайго юнацтва. У 1946 годзе ён перабіраецца ў Парыж, каб завяршыць навучанне ў інстытуце палітычных навук. Пазней, стаўшы прафесарам, ён напіша падручнік па эканоміцы, які стане настольнай кнігай многіх пакаленняў студэнтаў.

У 1967 году Шарль дэ Голь прызначае ўжо вядомага эканаміста віцэ-прэзідэнтам Еўрапейскай камісіі, Бар правядзе на гэтай пасадзе 5 гадоў 1967—1971. Кіраваў падрыхтоўкай так званага «Мемарандума Бара» (1969) — плана манетарнай стабільнасці ў Еўропе. Галоўнымі прынцыпамі гэтага дакумента сталі: супрацоўніцтва краін-членаў у валютнай сферы; фінансавая дапамога краінам з валютнымі праблемамі; эканамічнае збліжэнне, як база для далейшай фінансавай інтэграцыі.

Бар быў старшынёй урада пры прэзідэнце Валеры Жыскар д'Эстена, які прызначыў яго на гэтую пасаду ў жніўні 1976 гады замест Жака Шырака, сышоў у адстаўку. Да прызначэння прэм'ерам быў вядомы перш за ўсё як эканаміст і палітычнай фігурай не быў, а ў далейшым, будучы прэм'ерам, працягваў дыстанцыявацца ад бягучай палітычнай барацьбы. Раймон Бар сумяшчаў пасаду прэм'ера з функцыямі міністра эканомікі. Праводзіў палітыку «жорсткай эканоміі»: скарачэнне сацыяльных абавязацельстваў і фінансавання праграм у рамках канцэпцыі франкафоніі. Палітыка Бара лічыцца адным з праяў крызісу галізма.

Пасля перамогі сацыяліста Франсуа Мітэрана над Жыскаром на выбарах 1981 Бар выйшаў у адстаўку, аднак да сярэдзіны 1980-х гадоў пасля шэрагу няўдач сацыялістаў стаў разглядацца як перспектыўны кандыдат і адзін час нават апярэджваў Мітэрана па рэйтынгу. Аднак да моманту прэзідэнцкіх выбараў 1988 Мітэран вярнуў папулярнасць, і Бар, які прадстаўляў на іх цэнтрысцкую жискаривську партыю UDF, не выйшаў нават у другі тур (16 %), прапусціўшы наперад галіст Жака Шырака (19 %). Пакінуўшы пасаду прэм'ера пасля прыходу да ўлады Франсуа Мітэрана, Барр засяродзіўся на рэгіянальнай палітыцы. Ён быў дэпутатам нацыянальнага сходу Францыі ад дэпартамента Рона і займаў пасаду мэра Ліёна з 1995 па 2001 год да фінансавага скандалу, які адбыўся ў адміністрацыі горада. Раймон Бар канчаткова пакінуў палітыку ў 2002 годзе.