Раймон Бар

Раймон Бар
прэм’ер-міністр Францыі 26 жніўня 1976 — 22 мая 1981
Папярэднік	Жак Шырак
Пераемнік	П’ер Маруа
мэр Ліёна[d] 25 чэрвеня 1995 — 25 сакавіка 2001
Папярэднік	Michel Noir[d]
Пераемнік	Gérard Collomb[d]
міністр фінансаў Францыі[d] 29 сакавіка 1977 — 5 красавіка 1978
Папярэднік	Раймон Бар
Пераемнік	René Monory[d]
European Commissioner for An Economy that Works for People[d] 7 лютага 1967 — 5 студзеня 1973
Папярэднік	Robert Marjolin[d]
Пераемнік	Wilhelm Haferkamp[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 2 ліпеня 1981 — 1 красавіка 1986
Папярэднік	Jean Baridon[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 23 чэрвеня 1988 — 1 красавіка 1993
Пераемнік	Раймон Бар
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 2 красавіка 1986 — 14 мая 1988
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 2 красавіка 1993 — 21 красавіка 1997
Папярэднік	Раймон Бар
Пераемнік	Раймон Бар
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 12 чэрвеня 1997 — 18 чэрвеня 2002
Папярэднік	Раймон Бар
Пераемнік	Christian Philip[d]
міністр фінансаў Францыі[d] 27 жніўня 1976 — 30 сакавіка 1977
Папярэднік	Jean-Pierre Fourcade[d]
Пераемнік	Раймон Бар
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] 3 красавіка 1978 — 3 мая 1978
Папярэднік	Jean Baridon[d]
Пераемнік	Jean Baridon[d]
прэзідэнт 1995 — 2001
Папярэднік	Michel Noir[d]
Пераемнік	Gérard Collomb[d]
старшыня 1976 — 1976
Папярэднік	Jane Aubert-Krier[d]
Пераемнік	Jean Ullmo[d]
Нараджэнне	12 красавіка 1924(1924-04-12)[…] Сен-Дэні, arrondissement of Saint-Denis[d], Рэюньён, Францыя
Смерць	25 жніўня 2007(2007-08-25)[…] (83 гады) V акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Жонка	Eve Barre[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Саюз за французскую дэмакратыю[d]
Член у	Акадэмія маральных і палітычных навук[d] (2007) Каралеўская акадэмія эканамічных і фінансавых навук[d] Каралеўская еўрапейская акадэмія дактароў[d] Ліёнская акадэмія[d]
Адукацыя	Парыжскі інстытут палітычных даследаванняў[d] Рэюньёнскі ўніверсітэт Lycée Leconte-de-Lisle[d] Парыжскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d] (1949)
Месца працы	Парыжскі інстытут палітычных даследаванняў[d] Універсітэт Кан-Нармандыя
Узнагароды	Konrad Adenauer Award[d] (2004) ганаровы доктар Універсітэта Кэё[d] ганаровы доктар Атаўскага ўніверсітэта[d] honorary doctor of Johannes Gutenberg University Mainz[d] Ludwig Erhard Prize for Publications in Economics[d] (1984) honorary doctor of University of Economics in Bratislava[d] (18 мая 2000)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Раймон Бар (фр.: Raymond Barre; 12 красавіка 1924, востраў Рэюньён — 25 жніўня 2007) — французскі палітык, міністр знешняга гандлю, прэм’ер-міністр Францыі ў 1976—1981 гадах, адзін са стваральнікаў еўрапейскага Эканамічнага і валютнага саюза.

Біяграфія

Раймон Бар нарадзіўся на востраве Рэюньён — заморскай тэрыторыі Францыі і правёў там большую частку свайго юнацтва. У 1946 годзе ён перабіраецца ў Парыж, каб завяршыць навучанне ў інстытуце палітычных навук. Пазней, стаўшы прафесарам, ён напіша падручнік па эканоміцы, які стане настольнай кнігай многіх пакаленняў студэнтаў.

У 1967 году Шарль дэ Голь прызначае ўжо вядомага эканаміста віцэ-прэзідэнтам Еўрапейскай камісіі, Бар правядзе на гэтай пасадзе 5 гадоў 1967—1971. Кіраваў падрыхтоўкай так званага «Мемарандума Бара» (1969) — плана манетарнай стабільнасці ў Еўропе. Галоўнымі прынцыпамі гэтага дакумента сталі: супрацоўніцтва краін-членаў у валютнай сферы; фінансавая дапамога краінам з валютнымі праблемамі; эканамічнае збліжэнне, як база для далейшай фінансавай інтэграцыі.

Бар быў старшынёй урада пры прэзідэнце Валеры Жыскар д’Эстена, які прызначыў яго на гэтую пасаду ў жніўні 1976 гады замест Жака Шырака, сышоў у адстаўку. Да прызначэння прэм’ерам быў вядомы перш за ўсё як эканаміст і палітычнай фігурай не быў, а ў далейшым, будучы прэм’ерам, працягваў дыстанцыявацца ад бягучай палітычнай барацьбы. Раймон Бар сумяшчаў пасаду прэм’ера з функцыямі міністра эканомікі. Праводзіў палітыку «жорсткай эканоміі»: скарачэнне сацыяльных абавязацельстваў і фінансавання праграм у рамках канцэпцыі франкафоніі. Палітыка Бара лічыцца адным з праяў крызісу галізма.

Пасля перамогі сацыяліста Франсуа Мітэрана над Жыскаром на выбарах 1981 Бар выйшаў у адстаўку, аднак да сярэдзіны 1980-х гадоў пасля шэрагу няўдач сацыялістаў стаў разглядацца як перспектыўны кандыдат і адзін час нават апярэджваў Мітэрана па рэйтынгу. Аднак да моманту прэзідэнцкіх выбараў 1988 Мітэран вярнуў папулярнасць, і Бар, які прадстаўляў на іх цэнтрысцкую жискаривську партыю UDF, не выйшаў нават у другі тур (16 %), прапусціўшы наперад галіст Жака Шырака (19 %). Пакінуўшы пасаду прэм’ера пасля прыходу да ўлады Франсуа Мітэрана, Барр засяродзіўся на рэгіянальнай палітыцы. Ён быў дэпутатам нацыянальнага сходу Францыі ад дэпартамента Рона і займаў пасаду мэра Ліёна з 1995 па 2001 год да фінансавага скандалу, які адбыўся ў адміністрацыі горада. Раймон Бар канчаткова пакінуў палітыку ў 2002 годзе.