Арман Фальер

Арман Фальер
фр.: Armand Fallières
9-ы прэзідэнт Францыі Трэцяй рэспублікі 1906 — 1913
Папярэднік	Эміль Лубэ
Пераемнік	Раймон Пуанкарэ
Нараджэнне	6 лістапада 1841(1841-11-06)[…] Мезен[d], дэпартамент Лот і Гарона, рэгіён Аквітанія
Смерць	22 чэрвеня 1931(1931-06-22)[…] (89 гадоў) Lannes[d], дэпартамент Лот і Гарона, рэгіён Аквітанія
Месца пахавання	Мезен[d]
Жонка	Жанна Фальер[d]
Дзеці	Андрэ Фальер[d]
Партыя	Дэмакратычны альянс[d]
Адукацыя	юрыдычны факультэт Парыжскага ўніверсітэта[d] Тулузскі ўніверсітэт[d]
Дзейнасць	палітык, адвакат
Узнагароды	вялікі магістр ордэна Ганаровага легіона[d]
Арман Фальер на Вікісховішчы

Арман Фальер (фр.: Armand Fallières; 6 лістапада 1841, Мезін, дэпартамент Ло і Гарона — 22 чэрвеня 1931, Лан, дэпартамент Ло і Гарона) — французскі дзяржаўны дзеяч, прэзідэнт Францыі (Трэцяя Рэспубліка; 1906—1913).

Біяграфія

Дзед Фальера быў кавалём, бацька — каморнікам і судовым прыставам. У палітыцы з 1870-х, у 1883 годзе непрацяглы час быў прэм'ер-міністрам, затым на працягу 16 гадоў займаў розныя міністэрскія пасты. У 1899 годзе, пасля абрання Эміля Лубэ прэзідэнтам рэспублікі, змяніў яго на пасадзе старшыні Сената, а ў 1906 годзе стаў пераемнікам Лубэ і як прэзідэнт краіны, перамогшы на выбарах Поля Думера.

Актыўна браў удзел ва ўмацаванні Антанты, але быў праціўнікам вайны з Германіяй. Фальер сустрэў афіцыйна расійскага імператара Мікалая Аляксандравіча ў Шэрбуры ў 1909 годзе. Сыходзячы з пасады ў 1913 годзе (пасля 7-гадовага тэрміну не балатаваўся на наступны), ён сказаў, маючы на ​​ўвазе жорстка антыгерманская пазіцыю свайго пераемніка Раймона Пуанкарэ: «Я саступаю месца вайне». І праўда, 1-я сусветная вайна пачалася ўжо ў 1914 годзе.

Фальер быў актыўным праціўнікам смяротнага пакарання і на пасадзе прэзідэнта памілаваў многіх асуджаных да смяротнага пакарання.