Жан-П’ер Рафарэн

Жан-П’ер Рафарэн
фр.: Jean-Pierre Raffarin
прэм’ер-міністр Францыі[d] 6 мая 2002 — 31 мая 2005
Папярэднік	Ліянель Жаспен
Пераемнік	Дамінік дэ Вільпен
сенатар Францыі[d] з 18 верасня 2005
дэпутат Еўрапейскага парламента[d] 19 ліпеня 1994 — 18 мая 1995
дэпутат Еўрапейскага парламента[d] 25 ліпеня 1989 — 18 ліпеня 1994
Q63154863? 19 снежня 1988 — 8 мая 2002
Папярэднік	Louis Fruchard[d]
Пераемнік	Élisabeth Morin[d]
Нараджэнне	3 жніўня 1948(1948-08-03)[…] (72 гады) Пуацье, дэпартамент В’ена, рэгіён Пуату — Шаранта
Бацька	Jean Raffarin[d]
Жонка	Anne-Marie Raffarin[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Саюз за французскую дэмакратыю[d] Liberal Democracy[d] Саюз за народны рух[d] Рэспубліканцы[d]
Адукацыя	Універсітэт Пантэон-Асас ESCP Europe
Дзейнасць	палітык, адвакат
Узнагароды	honorary doctor of the Beihang University[d] (2011) медаль Дружбы[d] (29 верасня 2019)
Сайт	carnetjpr.com​(фр.)
Жан-П’ер Рафарэн на Вікісховішчы

Жан-П’ер Рафарэн (фр.: Jean-Pierre Raffarin; нар. 3 жніўня 1948) — кансерватыўны палітык, 165-ы прэм’ер-міністр Французскай рэспублікі з 2002 па 2005 год пры прэзідэнце Жаку Шыраку. Прызначаны пасля перамогі Шырака на прэзідэнцкіх выбарах 2002. Прадстаўляў партыю Саюз за прэзідэнцкую большасць Францыі. 31 сакавіка 2004 сфарміраваў новы ўрад.

Пасля правалу праекта Еўрапейскай канстытуцыі на рэферэндуме Рафарэн сышоў у адстаўку 31 мая 2005 года. Паводле апытанняў грамадскай думкі, Рафарэн — адзін з самых непапулярных французскіх палітыкаў з часоў заснавання Пятай рэспублікі (1958). Яго крытыкавалі за беспадстаўны аптымізм і шапказакідальніцкія афарызмы (т.з. рафарынады).

Узнагароды

• Вялікі крыж Нацыянальнага ордэна Заслуг (2002)
• Афіцэр Нацыянальнага ордэна Квебека (2003)
• Вялікі крыж ордэна Зоркі Румыніі (2004)