Біскайская кампанія — наступленне Паўночнай арміі нацыяналістаў пад камандаваннем генерала Эміліа Мола з 31 сакавіка па 1 ліпеня 1937 года падчас грамадзянскай вайны ў Іспаніі. Пасля цяжкіх трохмесячны баёў сілам мяцежнікаў, дзякуючы іх ваеннай перавазе, удалося заняць горад Більбаа і правінцыю Біская.
У выніку летне-восеньскіх баёў 1936 года распачатай грамадзянскай вайны паўночная зона апынулася ізаляванай ад цэнтральнай рэспубліканскай зоны і падтрымлівала з ёю сувязі толькі па паветры і моры. Увесь час яна адчувала наймацнейшы недахоп харчавання, адзення і абутку. Толькі часткова ўдавалася змякчыць дэфіцыт купляй прадуктаў і тавараў у Францыі і Англіі і гуманітарнымі пастаўкамі пад кантролем Лігі Нацый. Нацыяналістычная марская блакада істотна ўскладняла забеспячэнне фронту і тылу. На невялікай тэрыторыі дзейнічалі адначасова аўтаномны ўрад Біскаі, Савет Астурыі і Леона і Сантандэрскі камітэт. У Біскаі палітычную большасць складалі баскскія нацыяналісты, у Астурыі — камуністы і сацыялісты, у Сантандэры — рэспубліканцы. Іх органы ўлады лічылі сябе суверэннымі і то не хацелі, то не маглі каардынаваць дзеянні.
Наступленне пачалося на досвітку 31 сакавіка 1937 года. Увесь красавік нацыяналісты не маглі прасунуцца далей берагоў ракі Дэвы. Штодня ім атрымоўвалася прасоўвацца ў сярэднім на 600-700 метраў. Сутыкнуўшыся з рэзкім супрацівам з боку баскаў, паўстанцы прыпынілі аперацыю, скарыстаўшыся надыходам дрэннага надвор’я. 11 чэрвеня Паўночная армія нацыяналістаў, пасля папярэдняга абстрэлу з 150 артылерыйскіх гармат і ўдараў італьянскай авіяцыі і авіяцыі «Легіёна Кондар», аднавіла баявыя дзеянні. У сярэдзіне дня 19 чэрвеня паўстанцы і італьянцы з усходу і поўначы без бою ўвайшлі ў Більбаа. Баскі вывелі з ладу большасць гарадскіх мастоў, але горад застаўся ў асноўным некранутым, у тым ліку яго прамысловасць, якая захавалася, нягледзячы на тое, што некаторыя рэспубліканскія кіраўнікі загадалі знішчыць фабрыкі і заводы.
Для ўсяго так званага Паўночнага фронту Рэспублікі падзенне Біскаі было катастрофай, таму што на яе абароне грунтавалася абарона двух іншых правінцый — Сантандэра і Астурыі. Таксама знік адзін з яе найважнейшых горназдабыўных і прамысловых цэнтраў, што таксама прывяло да павелічэння сіл нацыяналістаў.