Веніямін Георгіевіч Балуеў

Веніямін Георгіевіч Балуеў
Веніямін Георгіевіч Балуеў
	Вениамин Георгиевич Балуев
Старшыня КДБ БССР
	4 жніўня 1980 — 24 лістапада 1990
Папярэднік	Якаў Нікулкін
Пераемнік	Эдуард Шыркоўскі
Нараджэнне	6 снежня 1927; с. Вінаградава, Ленінградская вобласць, РСФСР, СССР
Смерць	15 сакавіка 2006 (78 гадоў)
Месца пахавання	Усходнія могілкі, Мінск
Партыя	КПСС;
Дзейнасць	палітык
Ваенная служба
Гады службы	1949—1990
Прыналежнасць
Род войскаў	МДБ/КДБ
Званне
Камандаваў	КДБ пры Савеце Міністраў Комі АССР (1966—1970) ; Упраўленне КДБ па Амурскай вобласці (1971—1975) ; Упраўленне КДБ па Новасібірскай вобласці (1975—1980) ; КДБ Беларускай ССР (1980—1990)

Веніямі́н Гео́ргіевіч Балу́еў (6 снежня 1927, с. Вінаградава, Ленінградская вобласць — 15 сакавіка 2006) — дзеяч савецкіх спецслужбаў. Член ВКП(б)/КПСС з 1949 года. Дэпутат Савета Саюза Вярхоўнага Савета СССР 11 склікання (1984—1989) ад Магілёўскай вобласці.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1927 годзе ў сяле Вінаградава Ленінградскай вобласці. У 1949 годзе скончыў Комі педагагічны інстытут^[1], у 1955 годзе — Школу № 2 КДБ пры СМ СССР.

З 1949 года працаваў у органах дзяржаўнай бяспекі^[1].

? −1960 — упаўнаважаны КДБ па Ухцінскім раёне (Комі АССР).
1960 — 2.1966 — намеснік старшыні КДБ пры СМ Комі АССР.
23.2.1966-29.9.1970 — старшыня КДБ пры СМ Комі АССР, палкоўнік.
1971-4.1975 — начальнік Упраўлення КДБ па Амурскай вобласці, палкоўнік.
6.1975-1.1980 — начальнік Упраўлення КДБ па Новасібірскай вобласці, палкоўнік.
? −8.1980 — намеснік начальніка інспектарскага ўпраўлення КДБ СССР, палкоўнік.
4.8.1980-24.11.1990 — старшыня КДБ БССР ^[1], палкоўнік — генерал-маёр — генерал-лейтэнант.
29.1.1981—1990 — член ЦК КП Беларусі.
29.1.1981-1990 — член Бюро ЦК КП Беларусі^[1].

Са снежня 1990 года на пенсіі.

Памёр 15 сакавіка 2006 года. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Балуев Вениамин Георгиевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 38. — 737 с.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Біяграфія ў даведніку па гісторыі Камуністычнай партыі і Савецкага Саюза
Балуев Венеамин Георгиевич // Генералы органов государственной безопасности Беларуси: краткий биографический справочник (1918—2001) / Авт.-сост. И. З. Юркин и др. — Мн.: Арнелла, 2001. — С. 46.

[БС-1] а ^б ^в ^г Балуев Вениамин Георгиевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 38. — 737 с.

[1]

Кіраўнікі савецкіх органаў дзяржбяспекі НК-ДПУ-АДПУ-НКУС-НКДБ-МДБ-КДБ Беларускай ССР
Старшыні Надзвычайнай Камісіі БССР	Віктар Яркін (1918 — 1920) • Аляксандр Ротэнберг (1920 — 1921)
Старшыні Дзяржаўнага Палітычнага Упраўлення БССР	Ян Ольскі (1921 — 1923) • Станіслаў Пінталь (1923 — 1924) • Піліп Мядзведзь (1924 — 1925) • Раман Піляр (1925 — 1929) • Рыгор Рапапорт (1929 — 1931) • Станіслаў Рэдэнс (1931) • Герман Матсон (1931 — 1932) • Леанід Закоўскі (1932 — 1934)
Народныя камісары ўнутраных спраў БССР	Леанід Закоўскі (1934) • Ізраіль Ляплеўскі (1934 — 1936) • Георгій Малчанаў (1936 — 1937) • Барыс Берман (1937 — 1938) • Аляксей Наседкін (1938) • Лаўрэнцій Цанава (1938 — 1941)
Міністры дзяржаўнай бяспекі БССР	Лаўрэнцій Цанава (1943 — 1951) • Міхаіл Баскакаў (1952 — 1953)
Старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі БССР	Аляксандр Перапяліцын (1954 — 1959) • Васіль Пятроў (1959 — 1970) • Якаў Нікулкін (1970 — 1980) • Веніямін Балуеў (1980 — 1990) • Эдуард Шыркоўскі (1990 — 1991)

Генеалогія і некрапалістыка	Rodovid
Нарматыўны кантроль	БАП: 135590