Губічы (Буда-Кашалёўскі раён)

Аграгарадок Губічы Краіна Беларусь Вобласць Гомельская Раён Буда-Кашалёўскі Сельсавет Губіцкі Каардынаты 52°41′22″ пн. ш. 30°18′33″ у. д. Першая згадка XVI стагоддзе Колькасць двароў 281 Насельніцтва 671 чалавек (2004) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2336 Паштовыя індэксы 247398 Аўтамабільны код 3 Губічы на карце Беларусі ±

Гу́бічы (трансліт.: Hubičy, руск.: Губичи) — аграгарадок у Буда-Кашалёўскім раёне Гомельскай вобласці. Цэнтр Губіцкага сельсавета.

Геаграфія

Размяшчэнне

У 20 км на захад ад Буда-Кашалёва, 8 км ад чыгуначнай станцыі Шарыбаўка (на лініі Жлобін — Гомель), 56 км ад Гомеля.

Гідраграфія

На паўночнай ускраіне рака Чарамха (прыток ракі Дняпро).

Транспартная сетка

Аўтадарога злучае вёску з Буда-Кашалёва.

Планіроўка складаецца з доўгай, ледзь выгнутай вуліцы, арыентаванай з паўднёвага захаду на паўночны ўсход і перакрыжаванай на ўсходзе доўгай выгнутай вуліцай. З поўдня да галоўнай далучаюцца дзве кароткія просталінейныя вуліцы. Забудова двухбаковая, пераважна драўлянымі дамамі сядзібнага тыпу. У 1986 годзе пабудаваны цагляныя дамы на 139 кватэр, у якіх размясціліся перасяленцы з забруджаных радыяцыяй месцаў пасля Чарнобыльскай катастрофы.

Гісторыя

Па пісьмовых крыніцах вядомая з XVI стагоддзя як паселішча ў Рэчыцкім павеце Менскага ваяводства Вялікага княства Літоўскага. У 1525-27 гадах згадана ў перапісцы Вялікага князя маскоўскага Васіля III і Вялікага князя ВКЛ і караля Польскага Жыгімонта I пра памежныя міждзяржаўныя спрэчкі. У 1560 годзе 3 дымы. У 1640-х гадах па інвентары Гомельскага стараства — сяло, 15 дымоў, 4 службы, 12 валоў, 4 кані.

Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) у складзе Расійскай імперыі. Па рэвізскіх матэрыялах 1858 года ва ўладанні памешчыкаў Чышчыцаў і Маеўскіх. Дзейнічалі бровар, валюшня, пазней пачаў працаваць хлебазапасны магазін. У 1895 годзе адкрыта школа граматы. Па перапісу 1897 года знаходзіліся: хлебазапасны магазін, 3 ветракі, карчма. У 1909 годзе 1162 дзесяціны зямлі, млын, у Недайскай воласці Гомельскага павета Магілёўскай губерні.

У 1924 годзе адкрыта 4-гадовая школа, якая знаходзілася ў наёмнай сялянскай хаце.

З 20 жніўня 1924 года цэнтр Губіцкага сельсавета Буда-Кашалёўскага раёна Бабруйскай, з 27 кастрычніка 1927 года да 26 ліпеня 1930 года Гомельскай акругі, з 20 лютага 1938 года Гомельскай вобласці.

У 1929 годзе арганізаваны калгасы імя М. І. Калініна і імя Л. Б. Красіна, працавалі смолзавод, гамарня, ваўначоска, 4 ветракі. У савецка-фінскую вайну 1939—1940 гадоў загінулі 3 жыхары вёскі. Падчас Вялікай Айчыннай вайны 17 жніўня 1941 года пры прарыве акружэння каля вёскі часці 154-й стралковай дывізіі разграмілі штаб 134-й нямецкай пяхотнай дывізіі і захапілі каштоўныя дакументы. У лістападзе 1942 года акупанты спалілі 113 двароў і забілі 9 жыхароў. 2 сакавіка 1943 года партызаны разграмілі гарнізон, створаны акупантамі ў вёсцы. Каля вёскі загінулі 74 савецкія салдаты, сярод якіх салдаты 96-й стралковай дывізіі 56-й стралковага корпуса, якія ўдзельнічалі ў вызваленні вёскі, і 11 партызан (пахаваны ў брацкай магіле на заходняй ускраіне). 153 жыхара вёскі загінулі на франтах. У 1959 годзе цэнтр калгаса імя Ф. Энгельса. Базавая школа, Дом культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, дзіцячы сад, магазін, аддзяленне сувязі, Дом рамёстваў.

Насельніцтва

• 1838 год — 44 двары.
• 1858 год — 73 двары, 388 жыхароў.
• 1897 год — 124 двары, 875 жыхароў (паводле перапісу).
• 1909 год — 141 двор, 1004 жыхары.
• 1925 год — 225 двароў.
• 1959 год — 625 жыхароў (паводле перапісу).
• 1997 год — 322 двары, 755 жыхароў.
• 2004 год — 281 гаспадарка, 671 жыхар.

Вядомыя асобы

• Вера Бартуль (1930—2006) — дзяячка беларускай эміграцыі.

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — 632 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0303-9.
• Губічы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 517. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).