Вішня звычайная
| Вішня звычайная | |||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
|
|||||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||
|
Prunus cerasus L. |
|||||||||||||||||||
| Сінонімы | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
Вішня звычайная (Prunus cerasus) — драўняная расліна, якую вырошчваюць у садах; від роду Сліва падроду Вішня сямейства Ружавыя (Rosaceae)[3].
Змест
Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]
 |
||||||||||
|
Вішня звычайная. Батанічная ілюстрацыя з кнігі «Köhler’s Medizinal-Pflanzen», 1887
|
||||||||||
Вішня звычайная — невялікае дрэва ці куст, дасягае да 5[3] м у вышыню з бліскучай карой шэра-бурага колеру[3].
Лісце скурыстае, чаргаванае, чарашковае, шырокаэліптычнае, завостранае, цёмна-зялёнае зверху, знізу святлей, дасягае ў даўжыню да 5-6 см[3].
Кветкі найчасцей белага колеру, сабраныя ў парасоніках па 2-3 кветкі. Чашалісцікаў і пялёсткаў па пяць, тычынак 15-20, песцік адзін. Кветкі распускаюцца пасля лісця[3].
Плод — кісла-салодкая, шарападобная касцянка светла- або цёмна-чырвонага, амаль чорнага колеру, да 1 см у дыяметры, пакрыта лупінай, мякаць сакавітая, мясістая, костачка ад мякаці не аддзяляецца[3].
Экалогія[правіць | правіць зыходнік]
Цвіце ў канцы сакавіка — пачатку красавіка, плоданасіць з другой паловы мая. Мае зацяжны рост восенню, позна скідае лісце. Многія яе формы адрозніваюцца вялікімі памерамі дрэў[4].
Плады вішні звычайнай[правіць | правіць зыходнік]
| Неапрацаваныя плады вішні Харчовая каштоўнасць на 100 г прадукта |
||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Энергетычная каштоўнасць 52 ккал 217 кДж | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Плады вішні звычайнай маюць кісла-салодкі смак. У пладах змяшчаюцца арганічныя кіслоты (лімонная кіслата, яблычная кіслата, хінная кіслата, бурштынавая кіслата, саліцылавая кіслата)[3].
У пладах вішні звычайнай утрымліваюцца макраэлементы (калій, кальцый, фосфар, магній), мікраэлементы (медзь, жалеза), а таксама пекцінавыя рэчывы, дубільныя рэчывы, ферменты, антацыяны, цукры (глюкоза, фруктоза), вітаміны А, С, В2, РР, Р, фалійная кіслата, кумарын[3].
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Вішня звычайная — вельмі пашыраная пладовая культура, якая вызначаецца скараспеласцю і штогадовым пладанашэннем. З амаль 150 відаў роду вішні ў стварэнні культурных сартоў выкарыстоўваліся галоўным чынам вішня звычайная і стэпавая (Prunus chamaecerasus).
Сустракаецца толькі ў культуры; у дзікай прыродзе не сустракаецца. Некаторыя біёлагі лічаць вішню звычайную вынікам натуральнай гібрыдызацыі вішні стэпавай (Prunus chamaecerasus) з чарэшняй (Prunus avium)[4], які паўстаў і шмат разоў паўтараўся ў месцах сумеснага вырастання матчыных відаў. Мяркуюць, што натуральнае скрыжаванне чарэшні і вішні стэпавай адбылося ў Македоніі, але, магчыма, на Паўночным Каўказе і ў Прыдняпроўі[5].
Плады вішні звычайнай ужываюцца ў свежым выглядзе. Яны прыдатныя таксама для розных відаў перапрацоўкі: атрымання сокаў, кампотаў, пладовага віна, падрыхтоўкі варэння і джэма.
Медыцынскае выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Лекавай сыравінай з'яўляюцца спелыя свежыя плады вішні і высушаны сок дрэва (клей)[3]. Вішнёвы сіроп прымяняецца ў медыцыне для выпраўлення смуку вадкіх лекавых формаў (настоек, адвараў, мікстур), звычайна складае 1/5-1/10 іх аб'ёму[3].
У народнай медыцыне вішнёвы сок выкарыстоўваюць як адхарквальны сродак пры бранхітах. Маюцца ўказанні пра заспакойваючае і супрацьсутаргавае дзеянне водных настоеў пладоў вішні[3]. Эмульсія з насення вішань і адвары з пладаножак валодаюць выразным мачагонным дзеяннем і рэкамендуюцца для лячэння мачакіслых дыятэзаў і захворванняў суставаў. Адвары з галін вішні аказваюць добрае супрацьдыярэйнае дзеянне і назначаюцца пры хранічных калітах[3].
Костачкі вішні і яе насенне пры ўжыванні ў вялікай колькасці могуць аказаць атрутнае дзеянне[3].
Галерэя[правіць | правіць зыходнік]
 Агульны выгляд |
 Лісце |
 Кветкі |
 Плады |
Вішня ў культуры[правіць | правіць зыходнік]
У літаратуры[правіць | правіць зыходнік]
|
Ціха трапечуцца лісці зялёныя, |
| Якуб Колас. «Майская раніца».[6] |
Вобразам вішні ў сваіх вершах карысталіся Яўгенія Янішчыц[7], Таццяна Дзям'янава[8], Максім Багдановіч[9].
Зноскі
- ↑ Выкарыстоўваецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 Митюков А. Д., Налетько Н. Л., Шамрук С. Г. Вишня обыкновенная // Дикорастущие плоды, ягоды и их применение — Мн: Ураджай, 1975. — С. 37-39. — 200 с. — 130 000 экз.
- ↑ 4,0 4,1 Фатьянов В. И., Менафов Б. М. Вишня и слива. —М.: Россельхозиздат, 1981. 54 с.
- ↑ Вишня обыкновенная (руск.)
- ↑ Якуб Колас. «Майская раніца»
- ↑ Я. Янішчыц. «Вішня»
- ↑ Т. Дзям'янава. «Санет»
- ↑ М. Адамовіч. «Па-над белым пухам вішняў»
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Вишня обыкновенная, или садовая — Cerasus vulgaris Mill. (руск.)
- Вишня кислая в Энциклопедии декоративных садовых растений (руск.)
 |
Гэта пачатак артыкула па біялогіі. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы і дапоўніўшы яго. |
