Лань у Беларусі

Лань для Беларусі — від сысуноў, які не з’яўляецца абарыгенным для гэтай тэрыторыі, але на працягу стагоддзяў некалькі разоў больш-менш паспяхова інтрадукаваўся і вольна жыў у гэтай мясцовасці. У XXI стагоддзі ў чарговы раз прыкладаюцца намаганні для аднаўлення вольнай папуляцыі лані і мяркуецца, што магчыма рэінтрадукцыя гэтага віду ў беларускія лясы^[1].

Гістарычныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

У XVI стагоддзі лань была акліматызаваная ў беларускіх лясах. Мяркуюць, што яшчэ ў пачатку XVIII стагоддзя была ў беларускіх лясах^[2]. Неаднаразова завозілі ў Белавежскую пушчу ў 2-й палове XIX стагоддзя, разводзілі як аб’ект для палявання каранаваных асоб. У 1914 годзе ў пушчы было каля 1,5 тысяч ланяў^[2]. У Першую Сусветную вайну поўнасцю знішчана. У 1932 годзе 8 асобін былі завезены ў Налібоцкую пушчу з Германіі, размножыліся, але за час Вялікай Айчыннай вайны пагалоўе рэзка скарацілася, а пасля скасавання Вялаўскага запаведніка ланяў не стала^[2]. У 1963 5 жывёлін завезлі ў Белавежскую пушчу з Польшчы. У наступныя гады ланяў у белавежскіх лясах не выяўлена^[2]. Наступныя спробы рэакліматызацыі лані былі няўдалыя^[1].

Сучасная папуляцыя[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашні час прадпрынятая яшчэ адна спроба для рэакліматызацыі лані на тэрыторыі Беларусі — завезеныя лані ў Белавежскую пушчу, некаторыя лясгасы, заасад^[1].

У 2013 годзе з падтрымкай спецыялістаў навукова-практычнага цэнтра па паляўніцтвазнаўстве «Чырвоны Бор» пачалі спробы па рэакліматызацыі лані ў Беларусі. На самай поўначы Беларусі ў лес выпусцілі 300 жывёл, у тым ліку 64 самца, 165 самак і 71 сяголетак^[3]. Ланяў купілі ў Літве. Дзесяць месяцаў яны правялі ў карантыне, адаптаваліся і нават далі прыплод. Выпуск жывёл у дзікую прыроду стаў сапраўднай падзеяй^[4]. Яны разбрыліся па лясах Расонскага і Верхнядзвінскага раёнаў^[3].

Прыкладна з 2015 года існуе таксама папуляцыя ланяў у Слуцкім раёне. На 2019 год 14 асобін утрымліваліся ў вальеры Слуцкага лясгаса, але ў планах стварыць папуляцыю на вольным выгуле^[5].

Дынаміка агульнай колькасці[правіць | правіць зыходнік]

Дынаміка здабычы[правіць | правіць зыходнік]

Утрыманне ў няволі[правіць | правіць зыходнік]

У Беларусі лані ўтрымліваюцца ў Акцябрскім^[6], Мінскім, Гродзенскім і Віцебскім заапарках і ў Магілёўскім заасадзе.

Біялогія[правіць | правіць зыходнік]

Сілкуецца лань летам травяністай расліннасцю (метлюжковыя, парасонавыя, бабовыя) і лісцем хмызнякоў. Зімой есць парасткі і кару драўняна-хмызняковай расліннасці (хвоя, елка, ядловец, клён, рабіна, асіна, вярба, брызгліна, дуб і інш.)^[1]. Могуць есці жалуды, грыбы, ягады. Узімку лань добра есць падкормку — сена і венікі з лісцяных парод. У перыяд росту рогаў інтэнсіўна наведваюць саланцы. Раслінамі-індыкатарамі голаду выступаюць бяроза, вольха шэрая і чорная, бружмель. Пасуцца ў асноўным раніцай і ўвечары. Летам рэгулярна наведваюць вадапоі^[1].