Тыягу Мота


Тыягу Мота

Агульная інфармацыя
Нарадзіўся	28 жніўня 1982(1982-08-28)^[1] (37 гадоў) Сан-Бернарду-ду-Кампу^[d], штат Сан-Паўлу, Бразілія
Грамадзянства	Бразілія Італія
Рост	187 см
Вага	83 кг
Пазіцыя	паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Джэноа
Пасада	галоўны трэнер
Кар’ера
Клубная кар’ера*
1999 — 2007	Барселона	96 (6)
1999 — 2001	→ Барселона B	84 (11)
2007 — 2008	Атлетыка Мадрыд	6 (0)
2008 — 2009	Джэноа	27 (6)
2009 — 2012	Інтэрнацыянале	55 (11)
2012 — 2018	Пары Сен-Жэрмен	166 (8)
Нацыянальная зборная**
1999	Бразілія (да 17)	19 (1)
2003	Бразілія (да 23)	8 (1)
2011 — 2016	Італія	30 (1)
Трэнерская кар’ера
2018 — 2019	Пары Сен-Жэрмен	юн.
2019 —	Джэноа
Міжнародныя медалі
Чэмпіянаты Еўропы
Срэбра	Польшча/Украіна 2012
Залатыя кубкі КАНКАКАФ
Срэбра	Мексіка/ЗША 2003
* Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 23 кастрычніка 2019. ** Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 30 ліпеня 2017.

Тыягу Мота (парт.: Thiago Motta; нар. 28 жніўня 1982, Сан-Бернарду-ду-Кампу, Бразілія) — былы італьянскі футбаліст бразільскага паходжання, апорны паўабаронца. Ігрок нацыянальнай зборнай Італіі (2011—2016). Выхаванец футбольнай школы «Барселоны», за якую гуляў на прафесійным узроўні з 2001 па 2007 гады. У цяперашні час працуе галоўным трэнерам італьянскга клуба «Джэноа».

Мота згуляў 2 матчы за нацыянальную зборную Бразіліі на Залатым кубку КАНКАКАФ у 2003 годзе. У 2011 годзе дэбютаваў у зборнай Італіі, бо паводле правілаў ФІФА футбаліст мае права раз за кар’еру змяніць «футбольнае падданства», калі ў яго ёсць падвойнае грамадзянства, і ён не быў зайграны ў афіцыйным матчы за нацыянальную зборную. На Залатым кубку КАНКАКАФ Бразілія выступала ў якасці запрошанай зборнай і дадзены турнір для яе не з’яўляецца асноўным кантынентальным спаборніцтвам, у адрозненне ад Кубка Амерыкі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

«Барселона»[правіць | правіць зыходнік]

Мота пачаў сваю прафесійную кар’еру ў «Барселоне B» у 1999 годзе, а ў першай камандзе каталонскага клуба дэбютаваў 3 кастрычніка 2001 года ў матчы супраць «Мальёркі».

У Лізе чэмпіёнаў сезона 2001/02 Мота згуляў 7 матчаў і дапамог камандзе дайсці да паўфіналу турніру. Хоць ён і дэманстраваў якасную гульню, канкурэнцыя за месца ў цэнтры поля не дазволіла яму замацавацца ў асноўным складзе. Бразілец згуляў толькі 13 матчаў у Прымеры сезона 2002/03. Аднак у апошніх чэмпіёнскіх сезонах Мота праводзіў усё больш часу на футбольным полі, хоць траўмы стала пераследвалі яго. Тым не менш, яго роля ў перамозе «Барселоны» ў Лізе чэмпіёнаў і ў двух чэмпіянатах Іспаніі была даволі важкай.

«Атлетыка»[правіць | правіць зыходнік]

У чэрвені 2007 года спартыўны дырэктар «Барселоны» Чыкі Бегірыстайн абвясціў аб тым, што Мота пакідае клуб. У жніўні 2007 года Мота перайшоў у мадрыдскі «Атлетыка» за 2 млн еўра. У сезоне 2007/08 Мота згуляў за «Атлетыка» ўсяго 6 матчаў, прапусціўшы большую частку сезона з-за траўм — яму зрабілі тры аперацыі на левай назе за паўгода.

«Джэноа»[правіць | правіць зыходнік]

15 верасня 2008 года Мота перайшоў у італьянскі клуб «Джэноа» як свабодны агент^[2].

«Інтэрнацыянале»[правіць | правіць зыходнік]

Сезон 2009/10 Мота пачаў у складзе міланскага «Інтэра», куды ён перайшоў разам з партнёрам па «Джэноа» Дыега Міліта. Мота ў другім туры чэмпіянату забіў гол «Мілану», пачаўшы разгром прынцыповага суперніка. Матч завяршыўся з лікам 4:0. Пазней з-за траўмаў Мота страціў месца ў аснове, але паступова вярнуўся ў склад, канкуруючы з Дэянам Станкавічам.