Тыягу Мота

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Футбол
Тыягу Мота
Thiago Motta, PSG.JPG
Агульная інфармацыя
Нарадзіўся 28 жніўня 1982(1982-08-28)[1][2][…] (38 гадоў)
Грамадзянства Flag of Brazil.svg Бразілія
Flag of Italy.svg Італія
Рост 187 см
Вага 83 кг
Пазіцыя паўабаронца
Кар’ера
Клубная кар’ера*
1999 — 2007 Іспанія Барселона 96 (6)
1999 — 2001 →  Іспанія Барселона B 84 (11)
2007 — 2008 Іспанія Атлетыка Мадрыд 6 (0)
2008 — 2009 Італія Джэноа 27 (6)
2009 — 2012 Італія Інтэрнацыянале 55 (11)
2012 — 2018 Францыя Пары Сен-Жэрмен 166 (8)
Нацыянальная зборная**
1999 Бразілія Бразілія (да 17) 19 (1)
2003 Бразілія Бразілія (да 23) 8 (1)
2011 — 2016 Італія Італія 30 (1)
Трэнерская кар’ера
2018 — 2019 Францыя Пары Сен-Жэрмен юн.
2019 Італія Джэноа
Міжнародныя медалі
Чэмпіянаты Еўропы
Срэбра Польшча/Украіна 2012
Залатыя кубкі КАНКАКАФ
Срэбра Мексіка/ЗША 2003

* Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца
толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 23 кастрычніка 2019.

** Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў
афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 30 ліпеня 2017.

Тыягу Мота (парт.: Thiago Motta; нар. 28 жніўня 1982, Сан-Бернарду-ду-Кампу, Бразілія) — італьянскі футбаліст бразільскага паходжання (апорны паўабаронца) і трэнер. Ігрок нацыянальнай зборнай Італіі (2011—2016). Выхаванец футбольнай школы «Барселоны», за якую гуляў на прафесійным узроўні з 2001 па 2007 гады.

Мота згуляў 2 матчы за нацыянальную зборную Бразіліі на Залатым кубку КАНКАКАФ у 2003 годзе. У 2011 годзе дэбютаваў у зборнай Італіі, бо паводле правілаў ФІФА футбаліст мае права раз за кар’еру змяніць «футбольнае падданства», калі ў яго ёсць падвойнае грамадзянства, і ён не быў зайграны ў афіцыйным матчы за нацыянальную зборную. На Залатым кубку КАНКАКАФ Бразілія выступала ў якасці запрошанай зборнай і дадзены турнір для яе не з’яўляецца асноўным кантынентальным спаборніцтвам, у адрозненне ад Кубка Амерыкі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

«Барселона»[правіць | правіць зыходнік]

Мота пачаў сваю прафесійную кар’еру ў «Барселоне B» у 1999 годзе, а ў першай камандзе каталонскага клуба дэбютаваў 3 кастрычніка 2001 года ў матчы супраць «Мальёркі».

У Лізе чэмпіёнаў сезона 2001/02 Мота згуляў 7 матчаў і дапамог камандзе дайсці да паўфіналу турніру. Хоць ён і дэманстраваў якасную гульню, канкурэнцыя за месца ў цэнтры поля не дазволіла яму замацавацца ў асноўным складзе. Бразілец згуляў толькі 13 матчаў у Прымеры сезона 2002/03. Аднак у апошніх чэмпіёнскіх сезонах Мота праводзіў усё больш часу на футбольным полі, хоць траўмы стала пераследвалі яго. Тым не менш, яго роля ў перамозе «Барселоны» ў Лізе чэмпіёнаў і ў двух чэмпіянатах Іспаніі была даволі важкай.

«Атлетыка»[правіць | правіць зыходнік]

У чэрвені 2007 года спартыўны дырэктар «Барселоны» Чыкі Бегірыстайн абвясціў аб тым, што Мота пакідае клуб. У жніўні 2007 года Мота перайшоў у мадрыдскі «Атлетыка» за 2 млн еўра. У сезоне 2007/08 Мота згуляў за «Атлетыка» ўсяго 6 матчаў, прапусціўшы большую частку сезона з-за траўм — яму зрабілі тры аперацыі на левай назе за паўгода.

«Джэноа»[правіць | правіць зыходнік]

15 верасня 2008 года Мота перайшоў у італьянскі клуб «Джэноа» як свабодны агент[4].

«Інтэрнацыянале»[правіць | правіць зыходнік]

Сезон 2009/10 Мота пачаў у складзе міланскага «Інтэра», куды ён перайшоў разам з партнёрам па «Джэноа» Дыега Міліта. Мота ў другім туры чэмпіянату забіў гол «Мілану», пачаўшы разгром прынцыповага суперніка. Матч завяршыўся з лікам 4:0. Пазней з-за траўмаў Мота страціў месца ў аснове, але паступова вярнуўся ў склад, канкуруючы з Дэянам Станкавічам.

«Пары Сен-Жэрмен»[правіць | правіць зыходнік]

31 студзеня 2012 года Мота перайшоў у французскі клуб «Пары Сен-Жэрмен»[5], падпісаўшы кантракт на 3,5 гады з заробкам у 2 млн еўра за сезон.

Завяршыў кар’еру па заканчэнні сезона 2017/18.

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

6 лютага 2011 года Мота быў выкліканы Чэзарэ Прандэлі ў зборную Італіі на таварыскі матч супраць зборнай Германіі[6].

Трэнерская кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

З мая 2018 года працаваў трэнерам у «Пары Сен-Жэрмен» у камандзе да 19 гадоў.

У кастрычніку 2019 года быў прызначаны галоўным трэнерам «Джэноа»[7]. Пакінуў пасаду ў снежні таго ж года.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Іспанія Барселона

Італія Інтэрнацыянале

Францыя Пары Сен-Жэрмен:

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Тыягу Мота нарадзіўся ў Бразіліі ў сям'і, якая мае італьянскія карані, гэта значыць яго дзед быў італьянцам[8].

Зноскі

  1. ↑ Thiago Motta // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Thiago Motta // Enciclopèdia de l'esport català — Grup Enciclopèdia Catalana, 2012.
  3. ↑ THIAGO MOTTA // Base de Datos del Futbol Argentino
  4. ↑ Мота перешёл в «Джэноа». championat.ru
  5. ↑ «ПСЖ» заполучил полузащитника «Интера» Мотту. championat.com
  6. ↑ Motta, Giovinco e Matri le novità. Federazione Italiana Giuoco Calcio
  7. ↑ Мотта стал тренером «Дженоа». by.tribuna.com
  8. ↑ Тьяго Мота может стать игроком сборной Италии. championat.ru

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]


Зборная Бразіліі — Залаты кубак КАНКАКАФ 2003 — 2-е месца
Сцяг Бразіліі

1 Гоміс (б) • 2 Майкон • 3 Луізан • 4 Алекс • 5 Адрыяну • 6 Паўлу Алмейда • 7 Жуліу Баптыста • 8 Кака • 9 Эвертан • 10 Дыегу • 11 Рабінью • 12 Алешандры Негры (б) • 13 Каэлью • 14 Андрэ Баія • 15 Нілмар • 16 Надсан • 17 Карлус Алберту • 18 Тыягу Мота • трэнер: Рыкарду Гоміс

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Тыягу_Мота&oldid=3712499"