Ханс Фішэр
| Ханс Фішэр | |
|---|---|
| ням.: Hans Fischer | |
.jpg) | |
| Дата нараджэння | 27 ліпеня 1881[1][2][…] |
| Месца нараджэння | Хёхст, Германія |
| Дата смерці | 31 сакавіка 1945[1][2][…] (63 гады) |
| Месца смерці | Мюнхен, Германія |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | хімік, біяхімік, internist, прафесар, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | арганічная хімія, біяхімія |
| Месца працы | Інсбрукскі ўніверсітэт Венскі ўніверсітэт Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт |
| Навуковая ступень | доктар медыцынскіх навук |
| Альма-матар | Марбургскі ўніверсітэт |
| Навуковы кіраўнік | Эміль Фішэр |
| Член у | |
| Узнагароды |
 Нобелеўская прэмія па хіміі (1930) |
 Ханс Фішэр на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Ханс Фішэр (ням.: Hans Fischer, 27 ліпеня 1881, Хёхст — 31 сакавіка 1945, Мюнхен) — нямецкі хімік-арганік і біяхімік, доктар медыцыны (1908).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў універсітэт у Марбургу ў 1904 годзе. Прафесар універсітэтаў у Інсбруку (з 1916) і Вене (з 1918) і Вышэйшай тэхнічнай школы Мюнхена (1921-45). Пакончыў жыццё самагубствам 31 сакавіка 1945 ў Мюнхене пасля таго, як яго інстытут і праца былі знішчаны ў выніку апошніх баёў Другой сусветнай вайны.
Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]
Асноўныя працы па хіміі пірола і яго вытворных. У 1927 Фішэр ажыццявіў сінтэз парфірына, а затым сінтэзаваў рэчывы-фарбавальнікі крыві — гемін (1929) і жоўці — білірубін (1931). Паказаў, што гемаглабін крыві складаецца з бялку глабіна і комплекснага злучэння жалеза - геміна. У 1940 Фішэр усталяваў буддову хларафілаў а і b.
Нобелеўская прэмія[правіць | правіць зыходнік]
Нобелеўская прэмія па хіміі (1930) «за даследаванні па канструяванню геміна і хларафіла, асабліва за сінтэз геміна (пігмента крыві)».
 Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па хіміі ў 1926—1950 гадах | |
|---|---|
Тэадор Сведберг (1926) • Генрых Ота Віланд (1927) • Адольф Віндаус (1928) • Артур Гардэн / Ханс фон Эйлер-Хельпін (1929) • Ханс Фішэр (1930) • Карл Бош / Фрыдрых Бергіус (1931) • Ірвінг Ленгмюр (1932) • Гаральд Клейтан (1934) • Фрэдэрык Жаліё-Кюры / Ірэн Жаліё-Кюры (1935) • Петэр Дэбай (1936) • Уолтэр Хоўарс / Паўль Карэр (1937) • Рыхард Кун (1938) • Адольф Бутэнант / Леапольд Ружычка (1939) • Дзьёрдзь дэ Хевешы (1943) • Ота Ган (1944) • Артуры Віртанен (1945) • Джэймс Самнер / Джон Нортрап / Уэндэл Стэнлі (1946) • Роберт Робінсан (1947) • Арнэ Тыселіус (1948) • Уільям Джыёк (1949) • Ота Дзільс / Курт Альдэр (1950) | |
Поўны спіс | (1901—1925) | (1926—1950) | (1951—1975) | (1976—2000) | (2001—2025) | |
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||
- ↑ 1,0 1,1 Hans Fischer // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Hans Fischer // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Hans Fischer // Brockhaus Enzyklopädie
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Нарадзіліся 27 ліпеня
- Нарадзіліся ў 1881 годзе
- Нарадзіліся ў Франкфурце-на-Майне
- Памерлі 31 сакавіка
- Памерлі ў 1945 годзе
- Памерлі ў Мюнхене
- Дактары медыцынскіх навук
- Члены Леапальдзіны
- Члены Баварскай акадэміі навук
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі паводле алфавіта
- Нарадзіліся ў Хёхсце
- Выпускнікі Марбургскага ўніверсітэта
- Хімікі Германіі
- Біяхімікі Германіі
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па хіміі
- Узнагароджаныя медалём Дэві