Перайсці да зместу

Ш

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е (Ѐ) Ё Є Ж З
Ѕ И (Ѝ) І Ї Й Ј
К Л Љ М Н Њ О
П Р С Т Ћ Ќ У
Ў Ф Х Ц Ч Џ Ш
Щ Ъ Ы Ь Э Ю Я
Гістарычныя літары
(Ҁ) (Ѹ) Ѡ (Ѿ) (Ѻ) Ѣ
Ѥ ІѢ Ѧ Ѫ Ѩ Ѭ
Ѯ Ѱ Ѳ Ѵ (Ѷ) Ын
Літары неславянскіх моў
Ӑ Ӓ Ә Ӛ Ӕ Ғ Ӷ
Ҕ Ӗ Ҽ Ҿ Ӂ Җ Ӝ
Ҙ Ӟ Ӡ Ӥ Ӣ Ӏ Ҋ
Қ Ҟ Ҡ Ӄ Ҝ Ԟ Ӆ
Ӎ Ҥ Ң Ӊ Ӈ Ӧ Ө
Ӫ Ҩ Ҧ Ҏ Ҫ Ҭ Ӳ
Ӱ Ӯ Ү Ұ Ҳ Һ Ҵ
Ӵ Ҷ Ӌ Ҹ Ӹ Ҍ Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках
не маюць статусу
(самастойных) літар.

Ш — дваццаць сёмая літара беларускага кірылічнага алфавіта. Выкарыстоўваецца таксама ва ўсіх славянскіх кірылічных алфавітах (25-я ў балгарскім, 26-я ў рускім, 29-я ва ўкраінскім, 30-я ў сербскім і апошняя ў македонскім) і ў пісьменнасцях некаторых неславянскіх народаў. У стара- і царкоўнаславянскім алфавітах таксама носіць назву «ша», значэнне якой невядома. У кірыліцы звычайна лічыцца 28-й паводле парадку (калі гаворка ідзе пра стараславянскую азбуку) ці 27-ай (у царкоўнаславянскай азбуцы), у глаголіцы паводле ліку 29-я. Адна з нешматлікіх літар, што аднолькава выглядае ў абодвух — кірылічным і глагалічным — славянскіх алфавітах: / .

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).