Алтай

Алтайскія горы
манг.: Алтайн нуруу манг.: ᠠᠯᠲᠠᠢ ᠶᠢᠨ ᠨᠢᠷᠤᠭᠤ уйг. ئالتاي تاغ تىزمىسى‎ руск.: Алтай манг.: ᠠᠯᠲᠠᠢ манг.: Алтай каз.: Алтай таулары
Найвышэйшы пункт
Абсалютная вышыня	4 506 м
Размяшчэнне
49° пн. ш. 89° у. д.
Алтайскія горы
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алтай (паўднёваалт.: Алтай туулар, каз.: Алтай таулары, кіт.: 阿尔泰山脉, манг.: Алтайн нуруу) — складаная сістэма самых высокіх у Сібіры хрыбтоў, падзеленых глыбокімі далінамі рэк і шырокімі ўнутрыгорнымі і міжгорнымі катлавінамі.

Горная сістэма размешчана там, дзе сыходзяцца межы Расіі, Манголіі, Кітая і Казахстана. Яна падзяляецца на Паўднёвы Алтай (Паўднёва-заходні), Паўднёва-ўсходні Алтай і Усходні Алтай, Цэнтральны Алтай, Паўночны і Паўночна-ўсходні Алтай, Паўночна-заходні Алтай.

Алтайскі, Катунскі запаведнікі і пласкагор'е Укок у сукупнасці ўтвараюць аб'ект Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА, названы «Алтай — Залатыя горы».

• Экспедиция Томского государственного университета в горы Алтая. 1996 год, июль. Актру и другое. Видеоклипы и статьи. — Климат, лёд, вода, ландшафты.
• Рудой А. Н., Кирьянова М. Р. Научное и рекреационное значение великих геологических памятников Алтая: к созданию Алтайского ледникового парка // Известия Русского географического общества, 2004. — Вып. 5. — С. 61-69.

Гл. таксама

• Табын-Богда-Ола

Літаратура

• Алтай // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)

Спасылкі

• Залатыя горы Алтая на сайце Фонду «Ахова прыроднай спадчыны»
• Алтай // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.