Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
др (GR) File renamed: File:Бернардзінскі касцёл у Слуцку 1921.jpg → File:Słucak, Uścinaŭskaja, Bernardynski. Слуцак, Усьцінаўская, Бэрнардынскі (J. Kruher, 1921).jpg name unification for harmonization of the image set |
||
Радок 3: | Радок 3: | ||
|Беларуская назва = Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў |
|Беларуская назва = Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў |
||
|Арыгінальная назва = |
|Арыгінальная назва = |
||
| Выява =Słucak, Uścinaŭskaja, Bernardynski. Слуцак, Усьцінаўская, Бэрнардынскі (J. Kruher, 1921).jpg |
|||
| Выява =Бернардзінскі касцёл у Слуцку 1921.jpg |
|||
| Подпіс выявы =Малюнак Касцёла Святога Антонія, зроблены [[Янкель Мордухавіч Кругер|Я. Кругерам]] у 1921 годзе падчас этнаграфічнай экспедыцыі па Беларусі |
| Подпіс выявы =Малюнак Касцёла Святога Антонія, зроблены [[Янкель Мордухавіч Кругер|Я. Кругерам]] у 1921 годзе падчас этнаграфічнай экспедыцыі па Беларусі |
||
| Шырыня выявы = |
| Шырыня выявы = |
Версія ад 18:08, 12 лютага 2021
Касцёл | |
Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў | |
---|---|
| |
53°01′41,80″ пн. ш. 27°33′31,90″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Беларусь |
Горад | Паставы |
Канфесія | Рымска-каталіцкая царква |
Заснавальнік | Самуэль Аскерка |
Дата заснавання | 1734 |
Дата скасавання | 1832 |
Стан | не дзейнічае |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Касцёл Святога Антонія і кляштар бернардзінцаў — помнік архітэктуры XVIII стагоддзя[1], размешчаны ў Слуцку.
Гісторыя
Манахі-бернардзінцы прыбылі ў Слуцк з Нясвіжа ў 1661 годзе. Яны ўжо мелі ва ўласнасці зямельны ўчастак, які знаходзіўся на беразе Случы, насупраць старога замка. Гэтыя землі ім перадаў староста мазырскі Самуэль Аскерка, выкупіўшы іх з дазволу слуцкага князя Багуслава Радзівіла. Тут яны пабудавалі драўляны касцёл, капліцу і двухпавярховы кляштарны корпус, які прымыкаў да яго. Паводле адных крыніц, будаўніцтва мураванага будынка кляштара пачалося ў 1770 годзе, паводле іншых — у 1793. У 1812 годзе замест згарэлага драўлянага касцёла быў пабудаваны цагляны храм[2].
Пасля паўстання 1830—1831 гадоў слуцкі бернардзінскі кляштар быў зачынены і выкарыстоўваўся як казарма. Касцёл кляштара быў пераасвячоны ў праваслаўную царкву. Бернардзінцаў са Слуцка перавялі ў Нясвіж, а з 1860 года яны спынілі сваю дзейнасць на тэрыторыі Беларусі. Бернардзінцы пакінулі ў Слуцку значны след у розных сферах жыцця, у тым ліку вывелі знакаміты гатунак грушы — «Слуцкую бэру»[3].
У 1852 годзе касцёл вернуты каталікам. Дзейнічаў ён да 1933 года. А ў былым кляштарным будынку пасля рэвалюцыі размяшчаўся павятовы ваенкамат. Пазней там быў арганізаваны ваенны шпіталь.
У другой палове XX стагоддзя ў склепе кляштара быў знойдзены нямецкі архіў часоў Другой сусветнай вайны, месцазнаходжанне якога ў наш час невядома[2].
Мураваны аднапавярховы кляштарны комплекс са склепам і падоўжанай цэнтральнай часткай стаяў на вуліцы Казачай (зараз — Чырвонаармейская). У скляпах пад кляштаром знаходзіліся пахаванні слуцкіх князёў Радзівілаў, а ў касцёле яшчэ ў канцы XIX стагоддзя (па ўспамінах сучаснікаў) захоўвалася спецыяльная скрыначка з сэрцам князя Гераніма Радзівіла. Памёр ён у Польшчы, там і быў пахаваны, аднак сэрца яго прывезлі ў Слуцк, які ён вельмі любіў[4].
Архітэктура
Цагляны касцёл Святога Антонія з рысамі барока меў даволі сціплы знешні выгляд: прамавугольны ў плане аб'ём, тры алтары, арган[4].
Зноскі
Спасылкі
Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк) на Вікісховішчы |
- Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк) на сайце Radzima.org — страчаны касцёл і кляштар
- Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк) на сайце Radzima.org — захаваны кляштарны корпус
- Касцёл Святога Антонія Падуанскага і кляштар бернардзінцаў (Слуцк) на сайце Глобус Беларусі (руск.)