Перайсці да зместу

Аляксандр Пятровіч Барсукоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксандр Пятровіч Барсукоў
памочнік Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — інспектар па горадзе Мінску[d]
з 29 кастрычніка 2020
Нараджэнне 29 красавіка 1965(1965-04-29) (59 гадоў)
Адукацыя
Месца працы
Ваенная служба
Званне
Генерал-лейтэнант
Генерал-лейтэнант
генерал-лейтэнант міліцыі
Узнагароды
ордэн «За службу Радзіме» II ступені ордэн «За службу Радзіме» III ступені медаль «За адзнаку ў ахове грамадскага парадку» медаль «За бездакорную службу» I ступені медаль «За бездакорную службу» II ступені медаль «За бездакорную службу» III ступені Падзяка Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Барсукоў.

Аляксандр Пятровіч Барсукоў (29 красавіка 1965, в. Перавессе, Веткаўскі раён, Гомельская вобласць) — работнік міліцыі ў Беларусі, дзяржаўны функцыянер, дэпутат Палаты прадстаўнікоў Рэспублікі Беларусь з 2024 года. генерал-лейтэнант міліцыі (2020).

Памочнік Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — інспектар па Мінску (2020—2024), намеснік Міністра ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь (2017—2020). Адзін з кіраўнікоў сілавых структур, якія прымалі ўдзел у падаўленні акцый пратэсту 2020 года.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 29 красавіка 1965 года ў в. Перавессе Веткаўскага раёна Гомельскай вобласці[1].

З 1983 па 1985 год праходзіў тэрміновую ваенную службу ва Узброеных Сілах СССР.

На службе ў органах унутраных спраў з 1985 года.

У 1986 годзе працаваў сяржантам міліцыі ўзвода па абслугоўванні Цэнтральнага раёна Гомеля асобнага батальёна патрульна-паставой службы міліцыі УУС Гомеля, прымаў удзел у эвакуацыі мясцовых жыхароў і ахове правапарадку ў раёнах, пацярпелых ад аварыі на Чарнобыльскай АЭС. Да пераезду ў Мінск чатыры гады служыў следчым у АУС Веткаўскага райвыканкама[2].

У 1990 годзе скончыў Мінскую спецыяльную сярэднюю школу міліцыі імя М. В. Фрунзэ[3].

Пазней праходзіў службу на розных пасадах у АМАПе пры МУС Рэспублікі Беларусь.

У 1997 годзе скончыў Акадэмію МУС Рэспублікі Беларусь па спецыяльнасці «Правазнаўства»[1].

З 1999 па 2002 год працаваў намеснікам начальніка Цэнтральнага РУУС Мінска  (бел. (тар.)) (бел. — начальнікам міліцыі грамадскай бяспекі і спецыяльнай міліцыі.

З 2002 па 2007 год быў камандзірам палка патрульна-паставой службы міліцыі ГУУС Мінгарвыканкама, затым працаваў намеснікам начальніка УУС Мінскага аблвыканкама  (бел. (тар.)) (бел. — начальнікам міліцыі грамадскай бяспекі і спецыяльнай міліцыі.

З 2007 па 2011 год праходзіў службу ў розных кіруючых пасадах Галоўнага ўпраўлення аховы правапарадку і прафілактыкі міліцыі грамадскай бяспекі МУС, узначальваў Дэпартамент выканання пакаранняў МУС.

Неаднаразова асабіста каардынаваў разгоны акцый пратэсту ў Мінску[4]. Пасля жорсткага разгону ў Мінску акцыі пратэсту 19 снежня 2010 года па выніках правядзення прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі 2010 года Барсукоў заявіў, што падчас гэтых падзей пацярпела ў дзясяткі больш міліцыянтаў, чым дэманстрантаў[5].

C 21 кастрычніка 2011 года[6] па 10 лістапада 2017 года працаваў начальнікам ГУУС Мінгарвыканкама.

З 10 лістапада 2017 года[7] па 24 снежня 2019 года быў намеснікам міністра ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь.

24 снежня 2019 года прызначаны намеснікам міністра ўнутраных спраў — начальнікам міліцыі грамадскай бяспекі[8].

З’яўляўся адным з кіраўнікоў, якія займаліся задушэннем масавых пратэстаў па выніках прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі 2020 года. Нягледзячы на шматлікія сведчанні[9][10] здзекаў, прыніжэнняў і катаванняў затрыманых у ходзе масавых пратэстаў, вечарам 13 жніўня Барсукоў заявіў, што «ніякіх здзекаў не было»[11].

З 29 кастрычніка 2020 года да 29 сакавіка 2024 года[12] — памочнік Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — інспектар па горадзе Мінску, прысвоена званне генерал-лейтэнант міліцыі.

У 2024 годзе выбраны дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VIII склікання ад Паўднева-Заходняй акругі № 100. Намеснік старшыні Пастаяннай камісіі па нацыянальнай бяспецы[1].

Санкцыі ЕС, ЗША і іншых краін

[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр Барсукоў неаднаразова станавіўся суб’ектам забароны на паездкі і замарожвання актываў Еўрапейскім Саюзам як частка Чорнага спісу Еўрасаюза[13]. Пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года у 2012 годзе Савет Еўрапейскага Саюза прызнаў Барсукова як начальніка ГУУС Мінгарвыканкама, які шэраг гадоў кіраваў дзеяннямі міліцыі супраць вулічных пратэстоўцаў, адказным за рэпрэсіі супраць каля дзясятка мірных дэманстрантаў у Мінску, якія пазней былі асуджаны за парушэнне закона аб масавых мерапрыемствах[13][4]. Еўрапейскія санкцыі былі знятыя 15 лютага 2016 года[14].

31 жніўня 2020 года Барсукоў уключаны ў спіс асоб, на якіх накладзеная бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовы забарону на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву у сувязі з тым, што сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае задушэнне мірных пратэстаў[15][16].

2 кастрычніка 2020 года Барсукоў быў зноўку ўключаны ў Чорны спіс Еўрасаюза. Савет Еўрапейскага Саюза прызнаў, што Барсукоў застаўся актыўным у рэжыме Лукашэнкі як інспектар па гораду Мінску, адказным за кампанію рэпрэсій і запалохвання, якая праводзіцца сіламі МУС пасля прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі, у прыватнасці, за адвольныя арышты і жорсткае абыходжанне з мірнымі дэманстрантамі, а таксама за запалохванне і гвалт у дачыненні да журналістаў[17]. Акрамя таго, Барсукова ў свае санкцыйныя спісы ўключылі Вялікабрытанія[18], Канада[19], Швейцарыя[20][21].

2 кастрычніка 2020 года ЗША ўключылі Барсукова ў санкцыйны спіс спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб як аднаго з кіраўнікоў службаў бяспекі, адказных за жорсткае падаўленне пратэстаў[22].

Сям'я

[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, мае сына[1].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б в г Біяграфія на сайце Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь
  2. ↑ 26 апреля — 34-я годовщина чернобыльской трагедии
  3. ↑ Президент назначил начальника ГУВД Мингорисполкома заместителем главы МВД, два зама уволены (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY. Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2020. Праверана 4 жніўня 2021.
  4. ↑ а б COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus
  5. ↑ Начальник минской милиции, который лично руководил разгоном протестов, стал заместителем Шуневича (руск.). Белсат. Архівавана з першакрыніцы 4 жніўня 2021. Праверана 15 жніўня 2020.
  6. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 21 октября 2011 года № 480 «О назначении А. П. Барсукова»
  7. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 10 ноября 2017 года № 400 «Об А. П. Барсукове»
  8. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 декабря 2019 года № 480 «Об А. П. Барсукове»
  9. ↑ Пострадавшие на протестах рассказывают о том, как получили ранения (руск.)(недаступная спасылка). Onliner.by. Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2020. Праверана 4 жніўня 2021.
  10. ↑ Поставили прохожего на колени и ОМОНовец со спины ударил его с разбегу
  11. ↑ В МВД Белоруссии отвергли обвинения в издевательствах над задержанными
  12. ↑ Сергеенка афіцыйна перастаў быць кіраўніком Адміністрацыі. Наша Ніва (29 сакавіка 2024).
  13. ↑ а б Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС. Наша Ніва (11 кастрычніка 2011).
  14. ↑ Денис Лавникевич. Батьке простили старые грехи (руск.). Газета.ru (15 лютага 2016). Праверана 10 верасня 2021.
  15. ↑ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата (бел. (тар.)). Беларуская служба Радыё «Свабода» (31 августа 2020). Архівавана з першакрыніцы 23 чэрвеня 2021. Праверана 29 ліпеня 2021.
  16. ↑ Лукашенко, ЦИК, силовики. Страны Балтии ввели санкции в отношении белорусских чиновников (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY. Архівавана з першакрыніцы 1 верасня 2020.
  17. ↑ Council Implementing Regulation (EU) 2020/1387 of 2 October 2020 implementing Article 8a(1) of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus // Official Journal of the European Union L 319 I
  18. ↑ CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK (англ.). gov.uk  (англ.) (бел.. Праверана 25 снежня 2020.
  19. ↑ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List (англ.). Міністэрства міжнародных спраў Канады  (англ.) (бел. (19 кастрычніка 2015). Праверана 29 чэрвеня 2021.
  20. ↑ Switzerland joins EU in sanctions against top Belarus officials (англ.). Swissinfo (13 кастрычніка 2020). Праверана 13 верасня 2021.
  21. ↑ SECO: Ordinance on measures against Belarus (англ.). Staatssekretariat für Wirtschaft (13 кастрычніка 2020). Праверана 13 верасня 2020.
  22. ↑ Treasury Sanctions Belarus Officials for Undermining Democracy (англ.). Міністэрства фінансаў ЗША. Архівавана з першакрыніцы 9 жніўня 2021. Праверана 29 ліпеня 2021.
  23. ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 22 кастрычніка 2012 года № 482 «Аб узнагароджанні медалём „За бездакорную службу“ I, II, III ступені»
  24. ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 4 верасня 2014 года № 429 «Аб узнагароджанні дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь»

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Пятровіч_Барсукоў&oldid=4824464"