Перайсці да зместу

Ашмянка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ашмянка
Характарыстыка
Даўжыня 105 км
Басейн 1 490 км²
Расход вады 13,4 м³/с
Вадацёк
Выток Ашмянскае ўзвышша
 • Каардынаты 54°27′42″ пн. ш. 25°45′28″ у. д.HGЯO
Вусце Вілія
 • Вышыня 120 м
 • Каардынаты 54°46′33″ пн. ш. 26°12′16″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Вілія → Нёман → Балтыйскае мора

Краіна
physical
Ашмянка
Ашмянка
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ашмянка — рака ў Гродзенскай вобласці Беларусі, левы прыток Віліі.

Даўжыня 105 км. Плошча вадазбору 1490 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 13,4 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,8 .

Назва балцкага паходжання. Адпачатны выгляд назвы Ašmena. Балцкія таксама назвы яе прытокаў Балтупа, Вайгета, Лоша, Кернава, Лэйлупка, Панарка.

Назва Ашмяны (Ашмянкі) значыць «Камяністая (рака)»[1].

Асноўныя прытокі

[правіць | правіць зыходнік]

Справа: Забалаць, Гаружанка, Панарка, Сікуня, Сікунка, Куна, Галянка. Злева: Лоша, Кернава, Гайголка.

Вадасховішча: Рачунскае. Зоны адпачынку: Ашмянка. ГЭС: Рачунская.

Пачынаецца каля вёскі Мураваная Ашмянка Ашмянскага раёна, у вярхоўі працякае па цэнтральнай частцы Ашмянскага ўзвышша, у сярэднім і ніжнім цячэнні па Нарачанска-Вілейскай нізіне. Каля вёскі Харанжышкі сажалка плошчай 0,02 км². У пойме меліярацыйныя каналы. Даліна выразная, яе шырыня 1—1,5 км. Пойма роўная, перасечаная, шырынёй ад 200 да 300 м, у ёй некалькі азёр — найбольшае возера Рыжае. Рэчышча ў межань да вусця ракі Гаружанка мае шырыню 3—5 м, ніжэй 15—20 м; на працягу 6,3 км каналізаванае (ад вёскі Мураваная Ашмянка да вусця ракі Забалаць). Берагі стромкія, абрывістыя, у ніжнім цячэнні параслі хмызняком. Замярзае ў сярэдзіне снежня, крыгалом у канцы сакавіка.

Зноскі

  1. Топоров В. Н. Две заметки из области балтийской топонимии (этимологический аспект) [1959] // В. Н. Топоров. Исследования по этимологии и семантике. Т.4. Кн. 2. М., 2010. С. 74-77.
  • Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
  • Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.