Фізіка-геаграфічная краіна
Фізіка-геаграфічная краіна (прыродная краіна) — частка мацярыка, якая характарызуецца на вялікім сваім працягу адзінствам геаструктуры або заканамерным спалучэннем яе структурных элементаў, пераважнай тэндэнцыяй апошніх рухаў зямной кары і агульнасцю ці аднастайнасцю макрарэльефу[1]. Можа знаходзіцца адразу ў некалькіх геаграфічных паясах са сваёй сістэмай занальнасці. Фізіка-геаграфічная краіна адносіцца да вышэйшай азанальнай адзінцы фізіка-геаграфічнага раянавання сушы.
Ніжэйшай таксанаметрычнай ступенню з’яўляецца Фізіка-геаграфічная вобласць.
Спіс фізіка-геаграфічных краін[правіць | правіць зыходнік]
- Цыркумпалярны субкантынент Арктыкі
- Паўночная Манголія
- Раўніны і пласкагор’і Паўднёвай Манголіі і Паўночнага Кітая
- Цянь-Шань і катлавіны Паўночна-Заходняга Кітая
- Раўніны Туранскай пліты і Прыбалхашша
- Гіндукуш, Каракорум, Памір
- Куньлунь, Алтынтаг, Наньшань
- Цэнтральны Казахстан
- Тыбецкае нагор’е
- Урал
- Заходняя Сібір
- Сярэдняя Сібір
- Паўночны ўсход Сібіры
- Каракска-Камчацка-Курыльская краіна
- Амурска-Прыморска-Сахалінская краіна
- Байкальская горная краіна
- Алтайска-Саянская горная краіна
- Субарктычныя раўніны
- Лаўрэнційскае ўзвышша
- Ньюфаўндленд
- Апалачы і Прыапалачскія раёны
- Цэнтральныя раўніны
- Вялікія раўніны
- Берагавыя раўніны
- Кардыльеры Аляскі і паўночнага захаду Канады
- Кардыльеры паўднёвага захаду Канады і паўночнага захаду ЗША
- Кардыльеры паўднёвага захаду ЗША
- Мексіканскае нагор’е
- Амазонія
- Раўніны Арынока
- Гвіянскае нагор’е і Гвіянская нізіна
- Бразільскае нагор’е
- Унутраныя трапічныя раўніны
- Пампа
- Патагонія
- Перадкардыльеры
- Карыбскія Анды
- Паўночныя Анды
- Цэнтральныя Анды
- Чылійска-Аргенцінскія Анды
- Патагонскія Анды
- Агнявая Зямля
- Новая Гвінея і прылеглыя астравы
- Новая Каледонія, Новыя Гебрыды і Фіджы
- Новая Зеландыя
- Мікранезія
- Цэнтральная і Паўднёвая Палінезія
- Паўночная Палінезія
Зноскі
- ↑ Страна физико-географическая // Большая советская энциклопедия / Гл. редактор А. М. Прохоров. — 3-е издание. — М.: Издательство «Советская энциклопедия», 1976. — Т. 25.
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Власова Т. В., Аршинова М. А., Ковалёва Т. А. Физическая география материков и океанов: Учеб. пособие для студ. высш. пед. учеб. заведений. — М.: Издательский центр «Акадеиия», 2005. — 640 с. — ISBN 5-7695-1971-1.
- Притула Т. Ю., Ерёмина В. А., Спрялин А. Н. Физическая география материков и океанов: Учеб. пособие для студ. высш. учеб. заведений. — М.: Гуманит. изд. центр «Владос», 2003. — 688 с. — ISBN 5-691-01152-9.
- Раковская Э. М., Давыдова М. И. Физическая география России: Учеб. для студ. высш. учеб. заведений: В 2 ч. — М.: Гуманит. изд. центр «Владос», 2001. — 592 с. — 30 000 экз. — ISBN 5-691-00686-X.