Кніга прарока Езекііля

Ілюстрацыя да 1 раздзела кнігі Езекііля

Кні́га праро́ка Езекіі́ля (іўр.: ספר יְחֶזְקֵאל, Сефер Ехезкель) — 26-я кніга кананічнага Старога Запавету, чатырнаццатая частка Танаху. Напісаная прарокам Езекіілем да 591 да н.э. у Вавілоне. Складаецца з 48 раздзелаў, апісвае падзеі часоў Першага Храма і Вавілонскага палону (613 — каля 591 да н.э.).

Аўтарства кнігі і яе прыналежнасць да біблейскага канону ніколі не аспрэчваліся. Кніга ўвайшла ў канон у часы Ездры і з'яўляецца ў каталогах свяшчэнных пісанняў часоў ранняга хрысціянства; напрыклад, у спісе канону, складзенага Арыгенам.

Кароткі змест[правіць | правіць зыходнік]

Рзд. 1-3: бачанне славы Гасподняй і пакліканне Езекііля да прароцкага служэння.
Рзд. 4-24: 13 выкрывальных прамоў супраць іўдзеяў і сімвалічныя дзеі, якія паказваюць падзенне Іерусаліму
Рзд. 25-32, 35: выкрывальныя прамовы супраць паганцаў: іўдзейскіх суседзяў, жыхароў Ціру. Прароцтвы пра егіпцян. Вершы 13-19 28 раздзела адносяцца да д'ябла, увасабленнем якога стаў цірскі цар.
Рзд. 33: новыя абавязкі прарока.
Рзд. 34, 36-37: адноўлены Ізраіль і ўваскрашэнне мёртвых.
Рзд. 38-39: нашэсце Гога і Магога.
Рзд. 40-48: бачанне новага Храма