Першая кніга Царстваў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Першая кніга Царстваў (סֵפֶר שְׁמוּאֵל)

Самуіл памазвае Давіда на царства (Парыжскі псалтыр)
Раздзел: Гістарычныя
Мова арыгінала: старажытнаяўрэйская
Мясцовасць: Ізраіль
Папярэдняя (Танах): Сефер Шафтым
Папярэдняя (праваслаўе): Кніга Руф
Наступная: Другая кніга Царстваў
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пе́ршая кні́га Ца́рстваў (іўр.: סֵפֶר שְׁמוּאֵל Сефер Шмуэль Алеф; лац.: Liber I Samuelis; стар.-грэч.: Α΄ Βασιλειών) — кніга Старога Запавету, трэцяя ў раздзеле г. зв. ранніх прарокаў. У іўдзейскай Бібліі (Танаху) з’яўляецца часткай кнігі Самуіла, аднак у Септуагінце і праваслаўным каноне з практычных прычын кніга Самуіла была падзелена на дзве часткі, якія атрымалі назву I і II (агулам з чатырох) кніг Царстваў. У каталіцкім і пратэстанцкім канонах называецца «Першай кнігай Самуіла».

Назва кнігі ў іўдзейскім каноне не азначае аўтарства Самуіла, а паказвае значнасць яго асобы сярод іншых, пра якіх распавядае кніга. Аўтарства невядомае, аднак лічыцца, што яна была пачата прарокам Самуілам, а пасля яго смерці працягнутая яго паслядоўнікамі. Складаецца з 31 раздзела. Выкладае гісторыю Ізраіля да смерці Саўла.

Пераклады[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]