Мікалай Мікітавіч Слюнькоў

Мікалай Мікітавіч Слюнькоў
Член Палітбюро ЦК КПСС 26 чэрвеня 1987 — 1990
Кандыдат ў члены Палітбюро ЦК КПСС 6 сакавіка 1986 — 26 чэрвеня 1987
16-ы Першы сакратар ЦК КП Беларусі 13 студзеня 1983 — 6 лютага 1987
Папярэднік	Ціхан Якаўлевіч Кісялёў
Пераемнік	Яфрэм Яўсеевіч Сакалоў
Нараджэнне	26 красавіка 1929(1929-04-26) (93 гады) Гарадзец, Рагачоўскі раён, Бабруйская акруга, БССР, СССР
Дзеці	Inessa Sliunkova[d]
Партыя	КПСС
Член у	Палітбюро ЦК КПСС
Адукацыя	БДАТУ Мінскі дзяржаўны аўтамеханічны каледж імя М. С. Высоцкага
Дзейнасць	палітык
Узнагароды

Мікала́й Мікі́тавіч Слюнько́ў (26 красавіка 1929, вёска Гарадзец Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці) — савецкі партыйны дзеяч, кіраўнік БССР у 1983—1987 гадах.

Біяграфія

Нарадзіўся у сялянскай сям’і. Пасля сканчэння школы з’ехаў у Мінск, скончыў Мінскі аўтамеханічны тэхнікум (1950). Пачаў працоўную дзейнасць чорнарабочым на Мінскім трактарным заводзе. Далей працаваў памочнікам майстра, майстрам, старэйшым майстрам, намеснікам начальніка, начальнікам цэха, намеснікам старшыні і старшынём заводскага прафесійнага саюзу МТЗ.

Член КПСС з 1954 года. Завочна скончыў Беларускі інстытут механізацыі сельскай гаспадаркі (1962).

У 1960—1965 гг. — дырэктар Мінскага заводу трактарных запасных частак. У 1965—1972 — дырэктар Мінскага трактарнага заводу, генеральны дырэктар Мінскага вытворчага трактарабудаўнічнага аб’яднання.

У 1972—1974 гг. першы сакратар Мінскага гаркаму партыі. Загадам Прэзідыума Вярхоўнага Савету СССР ад 3 студзеня 1974 года «за выдатныя дасягненні ў кіраванні Мінскім вытворчым трактарабудаўнічным аб’яднаннем, партыйнай арганізацыяй Беларусі» Слюнькову Мікалаю Мікітавічу прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з узнагароджаннем ордэнам Леніна і Залатой зоркі «Серп і молат».

У 1974—1983 гг. намеснік старшыні Дзяржплану СССР. З 31 студзеня 1983 па 6 лютага 1987 гг. першы сакратар ЦК Кампартыі Беларусі.

З 1987 г. сакратар ЦК КПСС, член Палітбюро ЦК КПСС, адначасова ў 1987—1988 гг. загадчык Эканамічнага аддзелу ЦК КПСС. Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савету СССР 7, 10, 11 скліканняў, народны дэпутат СССР з 1989 г. З 1988 г. старшыня Камісіі ЦК КПСС па пытаннях сацыяльна-эканамічнай палітыкі.

З 1990 года на пенсіі. Жыве ў Мінску.

Літаратура

• Слюнькоў Мікалай Мікітавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15: Следавікі — Трыо. — С. 36. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

• Слюньков Николай Никитович(руск.) . Герои страны. Праверана 5 красавіка 2009.
• Валер Санько. Чарнобыльская катастрофа і Мікалай Слюнькоў Архівавана 26 красавіка 2014. // Наша слова, № 17, 2014
• Біяграфіі: [1] (руск.) , [2] (руск.) , [3] (руск.) 
• ОНТ. Нікалай Слюнькоў. Інтэрв’ю праз 20 гадоў Архівавана 3 мая 2013.