Мікалай Мікітавіч Слюнькоў

Мікалай Мікітавіч Слюнькоў
Член Палітбюро ЦК КПСС 26 чэрвеня 1987 — 1990
Кандыдат ў члены Палітбюро ЦК КПСС 6 сакавіка 1986 — 26 чэрвеня 1987
16-ы Першы сакратар ЦК КП Беларусі 13 студзеня 1983 — 6 лютага 1987
Папярэднік	Ціхан Якаўлевіч Кісялёў
Пераемнік	Яфрэм Яўсеевіч Сакалоў
Нараджэнне	26 красавіка 1929(1929-04-26) Гарадзец, Гарадзецкі сельсавет, Рагачоўскі раён, Бабруйская акруга, Беларуская ССР, СССР
Смерць	9 жніўня 2022(2022-08-09) (93 гады) Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Дзеці	Інеса Слюнькова, Svetlana Sliunkova[d] і Sergey Slyunkov[d]
Партыя	КПСС
Член у	Палітбюро ЦК КПСС
Адукацыя	БДАТУ Мінскі дзяржаўны аўтамеханічны каледж імя М. С. Высоцкага
Узнагароды

Мікала́й Мікі́тавіч Слюнько́ў (26 красавіка 1929, вёска Гарадзец Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці — 9 жніўня 2022, Мінск) — савецкі партыйны дзеяч, кіраўнік БССР у 1983—1987 гадах.

Біяграфія

Нарадзіўся у сялянскай сям’і. Пасля сканчэння школы з’ехаў у Мінск, скончыў Мінскі аўтамеханічны тэхнікум (1950). Пачаў працоўную дзейнасць чорнарабочым на Мінскім трактарным заводзе. Далей працаваў памочнікам майстра, майстрам, старэйшым майстрам, намеснікам начальніка, начальнікам цэха, намеснікам старшыні і старшынём заводскага прафесійнага саюзу МТЗ.

Член КПСС з 1954 года. Завочна скончыў Беларускі інстытут механізацыі сельскай гаспадаркі (1962).

У 1960—1965 гг. — дырэктар Мінскага завода трактарных запасных частак. У 1965—1972 гг. — дырэктар Мінскага трактарнага завода, генеральны дырэктар Мінскага вытворчага трактарабудаўнічнага аб’яднання.

У 1972—1974 гг. першы сакратар Мінскага гаркама партыі. Загадам Прэзідыума Вярхоўнага Савету СССР ад 3 студзеня 1974 года «за выдатныя дасягненні ў кіраванні Мінскім вытворчым трактарабудаўнічным аб’яднаннем, партыйнай арганізацыяй Беларусі» Слюнькову Мікалаю Мікітавічу прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з узнагароджаннем ордэнам Леніна і Залатой зоркі «Серп і молат».

У 1974—1983 гг. намеснік старшыні Дзяржплана СССР. З 31 студзеня 1983 па 6 лютага 1987 гг. першы сакратар ЦК Кампартыі Беларусі.

З 1987 г. сакратар ЦК КПСС, член Палітбюро ЦК КПСС, адначасова ў 1987—1988 гг. загадчык Эканамічнага аддзела ЦК КПСС. Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР 7, 10, 11 скліканняў, народны дэпутат СССР з 1989 г. З 1988 г. старшыня Камісіі ЦК КПСС па пытаннях сацыяльна-эканамічнай палітыкі.

З 1990 года на пенсіі. Жыў у Мінску.

Памёр 9 жніўня 2022 года.

Літаратура

• Слюнькоў Мікалай Мікітавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 36. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Марціновіч Д.А. «Слюнькоў. Палітычная біаграфія». — Зомбкі: «Янушкевіч», 2023. — 296 с. — ISBN 978-83-970292-0-0.

Спасылкі

• Слюньков Николай Никитович (руск.). Герои страны (5 красавіка 2009).
• Валер Санько. Чарнобыльская катастрофа і Мікалай Слюнькоў Архівавана 26 красавіка 2014. // Наша слова, № 17, 2014
• Біяграфіі: [1] (руск.), [2] (руск.), [3] (руск.)
• ОНТ. Нікалай Слюнькоў. Інтэрв’ю праз 20 гадоў Архівавана 3 мая 2013.