Міхаэль Ханэке

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхаэль Ханэке
Michael Haneke
Michael Haneke 2009.jpg
Імя пры нараджэнні Michael Haneke
Дата нараджэння 23 сакавіка 1942(1942-03-23)[1][2][…] (80 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства Flag of Austria.svg Аўстрыя
Бацька Fritz Haneke[d]
Маці Beatrix von Degenschild[d]
Адукацыя
Месца працы
Прафесія кінарэжысёр, сцэнарыст, пісьменнік, выкладчык універсітэта, кінакрытык, тэатральны рэжысёр, кінаакцёр
Кар’ера 1974цяперашні час
Узнагароды
IMDb ID 0359734
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаэль Ха́нэке (ням.: Michael Haneke, 23 сакавіка 1942, Мюнхен, Германія) — аўстрыйскі кінарэжысёр і сцэнарыст, тэлевізійны і тэатральны рэжысёр. Двухразовы лаўрэат галоўнай прэміі Канскага кінафестывалю «Залатая пальмавая галіна», а таксама Прэміі Оскар і Прэміі BAFTA.

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і нямецкага акцёра і рэжысёра Фрыца Ханэке з Дзюсельдорфа і аўстрыйскай актрысы венскага Бургтэатра Беатрыкс фон Дэгеншыльд. Дзяцінства правёў у гарадку Вінэр-Нойштат (Wiener Neustadt, Ніжняя Аўстрыя). Закончыў Венскі ўніверсітэт, дзе вывучаў філасофію, псіхалогію і тэатр. Скончыўшы ўніверсітэт, працаваў як кінакрытык, рэжысёр мантажа (на тэлеканале «Зюдвестфунк», Бадэн-Бадэн, 1967-1970). У 1973 г. дэбютаваў як рэжысёр тэлебачання.

Як кінарэжысёр дэбютаваў у 1989 г. фільмам «Сёмы кантынент».

З 2002 выкладае ў Венскай кінаакадэміі Венскага ўніверсітэта музыкі і выканальніцкага мастацтва.

З 1983 г. жанаты з Сюзаннай Ханэке, дачкой уладальніка антыкварнай крамы ў восьмай акрузе Вены. Жонку лічыць самым строгім крытыкам сваёй працы.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Фільмы Ханэке вылучаюцца пазнавальным аўтарскім стылем, змрочным і няспешным. Фільмы рэжысёра даследуюць гвалт ва ўсіх яго праявах. Свае фільмы Ханэке называе палемічнымі заявамі, якія накіраваны супраць традыцыі амерыканскага кіно, у якім глядач не прымае ўдзелу — кіно спажывання. Ханэке фармулюе сваёй мэтай стварэнне «кінематографа настойлівых пытанняў замест фальшывых адказаў (бо вельмі паспешлівых)» — кіно дыялогу.

Тэмы і матывы, якія паўтараюцца[правіць | правіць зыходнік]

  • Звычайны гвалт і розныя формы прыніжэння, у тым ліку нематываваны гвалт
  • Крытыка сродкаў масавай інфармацыі, асабліва тэлебачання
  • Асуджэнне забаўляльнай індустрыі (баевікоў, тэлебачання, відэагульняў) як спосабаў трывіялізацыі гвалту
  • «Эмацыйнае пахаладанне» і дэгуманізацыя заходняга сярэдняга класа і буржуазіі
  • Распад сям’і ў сучасным грамадстве
  • Апісанні дзіцячых ці падлеткавых праяў садызму і садызму ў адрас дзяцей і падлеткаў
  • Адмова або няздольнасць людзей мець непасрэдныя зносіны, размаўляць адзін з адным, разумець псіхалагічныя пакуты
  • Праблемы расізму і гістарычнай несправядлівасці
  • Імёны Георг і Ганна і іх вытворныя

Працы[правіць | правіць зыходнік]

Тэлебачанне[правіць | правіць зыходнік]

  • 1973: І што далей? (...Und was kommt danach?, тэлевізійны фільм)
  • 1974: Пасля Ліверпуля (After Liverpool, тэлевізійны фільм)
  • 1976: Смецце (Sperrmüll, тэлевізійны фільм)
  • 1976: Тры дарогі да возера (Drei Wege zum See, тэлевізійны фільм)
  • 1979: Лемінгі (Lemminge, тэлевізійны фільм)
  • 1983: Варыяцыі (Variation, тэлевізійны фільм)
  • 1984: Кім быў Эдгар Алан? (Wer war Edgar Allan?)
  • 1985: Паненка (Fraulein, тэлевізійны фільм)
  • 1985: Бруд (Schmutz, аўтар дыялогаў)
  • 1991: Некралог забойцы (Nachruf auf einen Mörder, тэлевізійны фільм)
  • 1993: Паўстанне (Die Rebellion, тэлевізійны фільм)
  • 1997: Замок (Das Schloß, тэлевізійны фільм)

Кінематограф[правіць | правіць зыходнік]

  • 1989: Сёмы кантынент (Der siebente Kontinent)
  • 1992: Відэа Бэні (Benny's Video)
  • 1994: 71 фрагмент храналогіі выпадковасцяў (71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls)
  • 1995: Галава мурына (Der Kopf des Mohren, сцэнарыст)
  • 1997: Вясёлыя гульні (Funny Games)
  • 2000: Код невядомы (Code inconnu: Récit incomplet de divers voyages)
  • 2001: Піяністка (La Pianiste)
  • 2003: Час ваўкоў (Le Temps du loup)
  • 2005: Схаванае (Caché)
  • 2007: Вясёлыя гульні U.S. (Funny Games U.S.)
  • 2009: Белая стужка (Das weiße Band – Eine deutsche Kindergeschichte)
  • 2012: Каханне (Amour)

Опера[правіць | правіць зыходнік]

Асабістыя ўзнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Benny's Video
Піяністка
Le Temps du loup
  • 2003 : Прыз за найлепшы сцэнарый на Каталонскім міжнародным кінафестывалі
Схаванае
Белая стужка
Каханне

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Wheatley, C. Michael Haneke's Cinema: The Ethic of the Image / Catherine Wheatley. - New York : Berghahn Books, 2009. - 216 p.
  • Ornella, A. Fascinatingly disturbing : interdisciplinary perspectives on Michael Haneke’s cinema / edited by Alexander D. Ornella and Stefanie Knauss. - Eugene, OR : Pickwick Publications, 2010. - 334 p.

Зноскі

  1. Michael Haneke // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Michael Haneke // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Michael Haneke // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #119035979 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.