Міхаэль Ханэке

Міхаэль Ханэке
Міхаэль Ханэке
	Michael Haneke
Імя пры нараджэнні	Michael Haneke
Дата нараджэння	23 сакавіка 1942[…] (78 гадоў)
Месца нараджэння	Мюнхен, Германія;
Грамадзянства	Аўстрыя
Бацька	Fritz Haneke[d]
Маці	Beatrix von Degenschild[d]
Адукацыя	Венскі ўніверсітэт;
Месца працы	Венскі ўніверсітэт музыкі і выканальніцкага мастацтва;
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст, пісьменнік, выкладчык універсітэта, кінакрытык, тэатральны рэжысёр, кінаакцёр
Кар’ера	1974—цяперашні час
IMDb	nm0359734
	Міхаэль Ханэке на ВікіСховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ханэке.

Міхаэль Ха́нэке (ням.: Michael Haneke, 23 сакавіка 1942, Мюнхен, Германія) — аўстрыйскі кінарэжысёр і сцэнарыст, тэлевізійны і тэатральны рэжысёр. Двухразовы лаўрэат галоўнай прэміі Канскага кінафестываля «Залатая пальмавая галіна», а таксама Прэміі Оскар і Прэміі BAFTA.

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і нямецкага акцёра і рэжысёра Фрыца Ханэке з Дзюсельдорфа і аўстрыйскай актрысы венскага Бургтэатра Беатрыкс фон Дэгеншыльд. Дзяцінства правёў у гарадку Вінэр-Нойштат (Wiener Neustadt, Ніжняя Аўстрыя). Закончыў Венскі ўніверсітэт, дзе вывучаў філасофію, псіхалогію і тэатр. Скончыўшы ўніверсітэт, працаваў як кінакрытык, рэжысёр мантажа (на тэлеканале «Зюдвестфунк», Бадэн-Бадэн, 1967-1970). У 1973 г. дэбютаваў як рэжысёр тэлебачання.

Як кінарэжысёр дэбютаваў у 1989 г. фільмам «Сёмы кантынент».

З 2002 выкладае ў Венскай кінаакадэміі Венскага ўніверсітэта музыкі і выканальніцкага мастацтва.

З 1983 г. жанаты з Сюзаннай Ханэке, дачкой уладальніка антыкварнай крамы ў восьмай акрузе Вены. Жонку лічыць самым строгім крытыкам сваёй працы.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Фільмы Ханэке вылучаюцца пазнавальным аўтарскім стылем, змрочным і няспешным. Фільмы рэжысёра даследуюць гвалт ва ўсіх яго праявах. Свае фільмы Ханэке называе палемічнымі заявамі, якія накіраваны супраць традыцыі амерыканскага кіно, у якім глядач не прымае ўдзелу — кіно спажывання. Ханэке фармулюе сваёй мэтай стварэнне «кінематографа настойлівых пытанняў замест фальшывых адказаў (бо вельмі паспешлівых)» — кіно дыялогу.

Тэмы і матывы, якія паўтараюцца[правіць | правіць зыходнік]

Звычайны гвалт і розныя формы прыніжэння, у тым ліку нематываваны гвалт
Крытыка сродкаў масавай інфармацыі, асабліва тэлебачання
Асуджэнне забаўляльнай індустрыі (баевікоў, тэлебачання, відэагульняў) як спосабаў трывіялізацыі гвалту
«Эмацыйнае пахаладанне» і дэгуманізацыя заходняга сярэдняга класа і буржуазіі
Распад сям’і ў сучасным грамадстве
Апісанні дзіцячых ці падлеткавых праяў садызму і садызму ў адрас дзяцей і падлеткаў
Адмова або няздольнасць людзей мець непасрэдныя зносіны, размаўляць адзін з адным, разумець псіхалагічныя пакуты
Праблемы расізму і гістарычнай несправядлівасці
Імёны Георг і Ганна і іх вытворныя

Працы[правіць | правіць зыходнік]

Тэлебачанне[правіць | правіць зыходнік]

1973: І што далей? (...Und was kommt danach?, тэлевізійны фільм)
1974: Пасля Ліверпуля (After Liverpool, тэлевізійны фільм)
1976: Смецце (Sperrmüll, тэлевізійны фільм)
1976: Тры дарогі да возера (Drei Wege zum See, тэлевізійны фільм)
1979: Лемінгі (Lemminge, тэлевізійны фільм)
1983: Варыяцыі (Variation, тэлевізійны фільм)
1984: Кім быў Эдгар Алан? (Wer war Edgar Allan?)
1985: Паненка (Fraulein, тэлевізійны фільм)
1985: Бруд (Schmutz, аўтар дыялогаў)
1991: Некралог забойцы (Nachruf auf einen Mörder, тэлевізійны фільм)
1993: Паўстанне (Die Rebellion, тэлевізійны фільм)
1997: Замок (Das Schloß, тэлевізійны фільм)

Кінематограф[правіць | правіць зыходнік]

1989: Сёмы кантынент (Der siebente Kontinent)
1992: Відэа Бэні (Benny's Video)
1994: 71 фрагмент храналогіі выпадковасцяў (71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls)
1995: Галава мурына (Der Kopf des Mohren, сцэнарыст)
1997: Вясёлыя гульні (Funny Games)
2000: Код невядомы (Code inconnu: Récit incomplet de divers voyages)
2001: Піяністка (La Pianiste)
2003: Час ваўкоў (Le Temps du loup)
2005: Прыхаванае (Caché)
2007: Вясёлыя гульні U.S. (Funny Games U.S.)
2009: Белая стужка (Das weiße Band – Eine deutsche Kindergeschichte)
2012: Каханне (Amour)

Опера[правіць | правіць зыходнік]

2006: Дон Жуан Моцарта (Палац Гарнье, Парыж)
2013: Так робяць усе Моцарта (Тэатр Рэал, Мадрыд)

Асабістыя ўзнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Камандор Ордэна Ганаровага легіёна (2010)
Кавалер Ордэна Ганаровага легіёна (2012)
Доктар honoris causa Універсітэта Парыж VIII
Доктар honoris causa Грацкага ўніверсітэта
Лаўрэат Прэміі Прынца Астурыйскага (2013)

Прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Benny's Video

1992 : Прыз FIPRESCI Еўрапейскай кінаакадэміі

La Pianiste

2001 : Прыз журы 54 Канскага кінафестываля
2001 : Deutscher Filmpreis

Le Temps du loup

2003 : Прыз за лепшы сцэнарый на Каталонскім міжнародным кінафестывалі

Caché

2005 : Прыз лепшаму рэжысёру, Прыз экуменічнага журы і Прыз FIPRESCI Міжнароднай федэрацыі кінапрэсы на 58 Канскім кінафестывалі
2005 : Еўрапейская кінапрэмія ў катэгорыях «Лепшы еўрапейскі фільм» і «Лепшы еўрапейскі рэжысёр»
2006 : Залатая зорка французскага кіно за лепшы сцэнарый
2006 : Лепшы фільм на замежнай мове на 18-й цырымоніі ўручэння Прэміі Чыкагскай асацыяцыі кінакрытыкаў
2006 : Лепшы фільм на замежнай мове Лос-Анджэлескай асацыяцыі кінакрытыкаў
2006 : Лепшы фільм на замежнай мове Сан-Францыскага гуртка кінакрытыкаў
2007 : Прыз Chlotrudis за лепшы фільм і Прыз Chlotrudis за лепшую рэжысуру

Le Ruban blanc

2009 : «Залатая пальмавая галіна», Прыз FIPRESCI Міжнароднай федэрацыі кінапрэсы, Прыз Нацыянальнай адукацыі, Прыз экуменічнага журы на 62 Канскім кінафестывалі
2009 : Еўрапейская кінапрэмія ў катэгорыях «Лепшы еўрапейскі фільм», «Лепшы еўрапейскі рэжысёр» і «Лепшы еўрапейскі сцэнарыст»
2009 : Лепшы фільм на замежнай мове на 22-й цырымоніі ўручэння Прэміі Чыкагскай асацыяцыі кінакрытыкаў
2010 : Залаты глобус за лепшы фільм на замежнай мове
2010 : Deutscher Filmpreis за лепшы фільм, лепшую рэжысуру і лепшы сцэнарый

Amour

2012 : «Залатая пальмавая галіна» 65 Канскага кінафестываля
2012 : Еўрапейская кінапрэмія ў катэгорыях «Лепшы еўрапейскі фільм» і «Лепшы еўрапейскі рэжысёр»
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 78-й цырымоніі ўручэння Прэміі Нью-Йоркскага гуртка кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 12-й цырымоніі ўручэння анлайн-прэміі Нью-Йоркскага гуртка кінакрытыкаў
2013 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 84-й цырымоніі ўручэння Прэміі National Board of Review Нацыянальнай рады кінакрытыкаў ЗША
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 11-й цырымоніі ўручэння Прэміі Вашынгтонскага гуртка кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 33-й цырымоніі ўруэчння Прэміі Бостанскага таварыства кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на 38-й цырымоніі ўручэння Прэміі Лос-Анджэлескай асацыяцыі кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 16-й цырымоніі ўручэння Прэміі Лас-Вегаскага таварыства кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 25-й цырымоніі ўручэння Прэміі Чыкагскай асацыяцыі кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 48-й цырымоніі ўручэння Прэміі Канзаскага гуртка кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 7-й цырымоніі ўруэчэння Прэміі Аклахомскага гуртка кінакрытыкаў
2013 : Прыз за лепшы фільм і Прыз за лепшую рэжысуру на 48-1 цырымоніі ўручэння Прэміі Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў
2013 : Залаты глобус за лепшы замежны фільм
2013 : Прэмія Люм'ер за лепшы фільм
2013 : Прыз за лепшы фільм года і Прыз лепшаму сцэнарысту года на 33-й цырымоніі ўручэння Прэміі Лонданскага гуртка кінакрытыкаў
2013 : Прэмія BAFTA за лепшы замежны фільм
2013 : Залатая зорка французскай кінапрэсы за лепшую рэжысуру
2013 : Прыз Мельеса за лепшы французскі фільм
2013 : Прэмія Сезар за лепшы фільм, Прэмія Сезар за лепшую рэжысуру і Прэмія Сезар за лепшы арыгінальны сцэнарый
2013 : Лепшы замежны фільм на 28-й цырымоніі ўручэння Independent Spirit Awards
2013 : Прэмія Оскар за лепшы фільм на замежнай мове

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Wheatley, C. Michael Haneke's Cinema: The Ethic of the Image / Catherine Wheatley. - New York : Berghahn Books, 2009. - 216 p.
Ornella, A. Fascinatingly disturbing : interdisciplinary perspectives on Michael Haneke’s cinema / edited by Alexander D. Ornella and Stefanie Knauss. - Eugene, OR : Pickwick Publications, 2010. - 334 p.

Зноскі

↑ Michael Haneke // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ Michael Haneke // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>
↑ Michael Haneke // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812"></a>
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119035979 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q304037"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q170109"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[_16be0f754d018590-1] Michael Haneke // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_a4e9b1f6dc75c9de-2] Michael Haneke // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>

[_dd94acf439a493b6-3] Michael Haneke // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812"></a>

[_cf3d4ed6049f2c42-4] Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119035979 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q304037"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q170109"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[1]

[2]

[4]