Міхаэль Ханэке

Міхаэль Ханэке
Міхаэль Ханэке
	Michael Haneke
Імя пры нараджэнні	Michael Haneke
Дата нараджэння	23 сакавіка 1942[…] (78 гадоў)
Месца нараджэння	Мюнхен, Германія;
Грамадзянства	Аўстрыя
Бацька	Fritz Haneke[d]
Маці	Beatrix von Degenschild[d]
Адукацыя	Венскі ўніверсітэт;
Месца працы	Венскі ўніверсітэт музыкі і выканальніцкага мастацтва;
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст, пісьменнік, выкладчык універсітэта, кінакрытык, тэатральны рэжысёр, кінаакцёр
Кар’ера	1974—цяперашні час
IMDb	nm0359734
	Міхаэль Ханэке на ВікіСховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ханэке.

Міхаэль Ха́нэке (ням.: Michael Haneke, 23 сакавіка 1942, Мюнхен, Германія) — аўстрыйскі кінарэжысёр і сцэнарыст, тэлевізійны і тэатральны рэжысёр. Двухразовы лаўрэат галоўнай прэміі Канскага кінафестываля «Залатая пальмавая галіна», а таксама Прэміі Оскар і Прэміі BAFTA.

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і нямецкага акцёра і рэжысёра Фрыца Ханэке з Дзюсельдорфа і аўстрыйскай актрысы венскага Бургтэатра Беатрыкс фон Дэгеншыльд. Дзяцінства правёў у гарадку Вінэр-Нойштат (Wiener Neustadt, Ніжняя Аўстрыя). Закончыў Венскі ўніверсітэт, дзе вывучаў філасофію, псіхалогію і тэатр. Скончыўшы ўніверсітэт, працаваў як кінакрытык, рэжысёр мантажа (на тэлеканале «Зюдвестфунк», Бадэн-Бадэн, 1967-1970). У 1973 г. дэбютаваў як рэжысёр тэлебачання.

Як кінарэжысёр дэбютаваў у 1989 г. фільмам «Сёмы кантынент».

З 2002 выкладае ў Венскай кінаакадэміі Венскага ўніверсітэта музыкі і выканальніцкага мастацтва.

З 1983 г. жанаты з Сюзаннай Ханэке, дачкой уладальніка антыкварнай крамы ў восьмай акрузе Вены. Жонку лічыць самым строгім крытыкам сваёй працы.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Фільмы Ханэке вылучаюцца пазнавальным аўтарскім стылем, змрочным і няспешным. Фільмы рэжысёра даследуюць гвалт ва ўсіх яго праявах. Свае фільмы Ханэке называе палемічнымі заявамі, якія накіраваны супраць традыцыі амерыканскага кіно, у якім глядач не прымае ўдзелу — кіно спажывання. Ханэке фармулюе сваёй мэтай стварэнне «кінематографа настойлівых пытанняў замест фальшывых адказаў (бо вельмі паспешлівых)» — кіно дыялогу.

Тэмы і матывы, якія паўтараюцца[правіць | правіць зыходнік]

Звычайны гвалт і розныя формы прыніжэння, у тым ліку нематываваны гвалт
Крытыка сродкаў масавай інфармацыі, асабліва тэлебачання
Асуджэнне забаўляльнай індустрыі (баевікоў, тэлебачання, відэагульняў) як спосабаў трывіялізацыі гвалту
«Эмацыйнае пахаладанне» і дэгуманізацыя заходняга сярэдняга класа і буржуазіі
Распад сям’і ў сучасным грамадстве
Апісанні дзіцячых ці падлеткавых праяў садызму і садызму ў адрас дзяцей і падлеткаў
Адмова або няздольнасць людзей мець непасрэдныя зносіны, размаўляць адзін з адным, разумець псіхалагічныя пакуты
Праблемы расізму і гістарычнай несправядлівасці
Імёны Георг і Ганна і іх вытворныя

Працы[правіць | правіць зыходнік]

Тэлебачанне[правіць | правіць зыходнік]

1973: І што далей? (...Und was kommt danach?, тэлевізійны фільм)
1974: Пасля Ліверпуля (After Liverpool, тэлевізійны фільм)
1976: Смецце (Sperrmüll, тэлевізійны фільм)
1976: Тры дарогі да возера (Drei Wege zum See, тэлевізійны фільм)
1979: Лемінгі (Lemminge, тэлевізійны фільм)
1983: Варыяцыі (Variation, тэлевізійны фільм)
1984: Кім быў Эдгар Алан? (Wer war Edgar Allan?)
1985: Паненка (Fraulein, тэлевізійны фільм)
1985: Бруд (Schmutz, аўтар дыялогаў)
1991: Некралог забойцы (Nachruf auf einen Mörder, тэлевізійны фільм)
1993: Паўстанне (Die Rebellion, тэлевізійны фільм)
1997: Замок (Das Schloß, тэлевізійны фільм)

Кінематограф[правіць | правіць зыходнік]

1989: Сёмы кантынент (Der siebente Kontinent)
1992: Відэа Бэні (Benny's Video)
1994: 71 фрагмент храналогіі выпадковасцяў (71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls)
1995: Галава мурына (Der Kopf des Mohren, сцэнарыст)
1997: Вясёлыя гульні (Funny Games)
2000: Код невядомы (Code inconnu: Récit incomplet de divers voyages)
2001: Піяністка (La Pianiste)
2003: Час ваўкоў (Le Temps du loup)
2005: Прыхаванае (Caché)
2007: Вясёлыя гульні U.S. (Funny Games U.S.)
2009: Белая стужка (Das weiße Band – Eine deutsche Kindergeschichte)
2012: Каханне (Amour)

Опера[правіць | правіць зыходнік]

2006: Дон Жуан Моцарта (Палац Гарнье, Парыж)
2013: Так робяць усе Моцарта (Тэатр Рэал, Мадрыд)

Асабістыя ўзнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Камандор Ордэна Ганаровага легіёна (2010)
Кавалер Ордэна Ганаровага легіёна (2012)
Доктар honoris causa Універсітэта Парыж VIII
Доктар honoris causa Грацкага ўніверсітэта
Лаўрэат Прэміі Прынца Астурыйскага (2013)

Прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Benny's Video

1992 : Прыз FIPRESCI Еўрапейскай кінаакадэміі

La Pianiste

2001 : Прыз журы 54 Канскага кінафестываля
2001 : Deutscher Filmpreis

Le Temps du loup

2003 : Прыз за лепшы сцэнарый на Каталонскім міжнародным кінафестывалі

Caché

2005 : Прыз лепшаму рэжысёру, Прыз экуменічнага журы і Прыз FIPRESCI Міжнароднай федэрацыі кінапрэсы на 58 Канскім кінафестывалі
2005 : Еўрапейская кінапрэмія ў катэгорыях «Лепшы еўрапейскі фільм» і «Лепшы еўрапейскі рэжысёр»
2006 : Залатая зорка французскага кіно за лепшы сцэнарый
2006 : Лепшы фільм на замежнай мове на 18-й цырымоніі ўручэння Прэміі Чыкагскай асацыяцыі кінакрытыкаў
2006 : Лепшы фільм на замежнай мове Лос-Анджэлескай асацыяцыі кінакрытыкаў
2006 : Лепшы фільм на замежнай мове Сан-Францыскага гуртка кінакрытыкаў
2007 : Прыз Chlotrudis за лепшы фільм і Прыз Chlotrudis за лепшую рэжысуру

Le Ruban blanc

2009 : «Залатая пальмавая галіна», Прыз FIPRESCI Міжнароднай федэрацыі кінапрэсы, Прыз Нацыянальнай адукацыі, Прыз экуменічнага журы на 62 Канскім кінафестывалі
2009 : Еўрапейская кінапрэмія ў катэгорыях «Лепшы еўрапейскі фільм», «Лепшы еўрапейскі рэжысёр» і «Лепшы еўрапейскі сцэнарыст»
2009 : Лепшы фільм на замежнай мове на 22-й цырымоніі ўручэння Прэміі Чыкагскай асацыяцыі кінакрытыкаў
2010 : Залаты глобус за лепшы фільм на замежнай мове
2010 : Deutscher Filmpreis за лепшы фільм, лепшую рэжысуру і лепшы сцэнарый

Amour

2012 : «Залатая пальмавая галіна» 65 Канскага кінафестываля
2012 : Еўрапейская кінапрэмія ў катэгорыях «Лепшы еўрапейскі фільм» і «Лепшы еўрапейскі рэжысёр»
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 78-й цырымоніі ўручэння Прэміі Нью-Йоркскага гуртка кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 12-й цырымоніі ўручэння анлайн-прэміі Нью-Йоркскага гуртка кінакрытыкаў
2013 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 84-й цырымоніі ўручэння Прэміі National Board of Review Нацыянальнай рады кінакрытыкаў ЗША
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 11-й цырымоніі ўручэння Прэміі Вашынгтонскага гуртка кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 33-й цырымоніі ўруэчння Прэміі Бостанскага таварыства кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на 38-й цырымоніі ўручэння Прэміі Лос-Анджэлескай асацыяцыі кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 16-й цырымоніі ўручэння Прэміі Лас-Вегаскага таварыства кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 25-й цырымоніі ўручэння Прэміі Чыкагскай асацыяцыі кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 48-й цырымоніі ўручэння Прэміі Канзаскага гуртка кінакрытыкаў
2012 : Прыз за лепшы фільм на замежнай мове на 7-й цырымоніі ўруэчэння Прэміі Аклахомскага гуртка кінакрытыкаў
2013 : Прыз за лепшы фільм і Прыз за лепшую рэжысуру на 48-1 цырымоніі ўручэння Прэміі Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў
2013 : Залаты глобус за лепшы замежны фільм
2013 : Прэмія Люм'ер за лепшы фільм
2013 : Прыз за лепшы фільм года і Прыз лепшаму сцэнарысту года на 33-й цырымоніі ўручэння Прэміі Лонданскага гуртка кінакрытыкаў
2013 : Прэмія BAFTA за лепшы замежны фільм
2013 : Залатая зорка французскай кінапрэсы за лепшую рэжысуру
2013 : Прыз Мельеса за лепшы французскі фільм
2013 : Прэмія Сезар за лепшы фільм, Прэмія Сезар за лепшую рэжысуру і Прэмія Сезар за лепшы арыгінальны сцэнарый
2013 : Лепшы замежны фільм на 28-й цырымоніі ўручэння Independent Spirit Awards
2013 : Прэмія Оскар за лепшы фільм на замежнай мове

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Wheatley, C. Michael Haneke's Cinema: The Ethic of the Image / Catherine Wheatley. - New York : Berghahn Books, 2009. - 216 p.
Ornella, A. Fascinatingly disturbing : interdisciplinary perspectives on Michael Haneke’s cinema / edited by Alexander D. Ornella and Stefanie Knauss. - Eugene, OR : Pickwick Publications, 2010. - 334 p.

Зноскі

↑ Michael Haneke // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ Michael Haneke // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>
↑ Michael Haneke // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812"></a>
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119035979 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q304037"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q170109"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[_16be0f754d018590-1] Michael Haneke // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_a4e9b1f6dc75c9de-2] Michael Haneke // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>

[_dd94acf439a493b6-3] Michael Haneke // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812"></a>

[_cf3d4ed6049f2c42-4] Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119035979 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q304037"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q170109"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[1]

[2]

[4]

Еўрапейская кінапрэмія найлепшаму еўрапейскаму рэжысёру
1980-я	Вім Вендэрс (1988) Геза Берэменьі (1989)
1990-я	Не прысуджалася (1990-1999)
2000-я	Не прысуджалася (2000) Жан-П’ер Жэнэ (2001) Педра Альмадовар (2002) Ларс фон Трыер (2003) Алехандра Аменабар (2004) Міхаэль Ханэке (2005) Педра Альмадовар (2006) Крысціян Мунджыў (2007) Матэа Гароне (2008) Міхаэль Ханэке (2009)
2010-я	Раман Паланскі (2010) Сюзана Бір (2011) Міхаэль Ханэке (2012) Паала Сарэнціна (2013) Павел Паўлікоўскі (2014) Паала Сарэнціна (2015) Марэн Адэ (2016) Рубэн Эстлунд (2017) Павел Паўлікоўскі (2018) Ёргас Ланцімас (2019)
2020-я	Томас Вінтэрберг (2020)
Еўрапейская кінаакадэмія