Размеркаванне Ст’юдэнта

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Размеркаванне Ст’юдэнта
Шчыльнасць імавернасці
Функцыя размеркавання
Параметры ступені свабоды[en] (рэчаісны лік)
Носьбіт функцыі[en]
Шчыльнасць імавернасці
Функцыя размеркавання

дзе 2F1гіпергеаметрычная функцыя[en]
Матэматычнае спадзяванне 0 для , інакш не існуе
Медыяна 0
Мода 0
Дысперсія для , ∞ для , інакш не існуе
Каэфіцыент асіметрыі 0 для , інакш не існуе
Каэфіцыент эксцэсу для , ∞ для , інакш не існуе
Энтрапія[en]

Утваральная функцыя момантаў[en] не існуе
Характарыстычная функцыя[en]

для

Размеркаванне Ст’юдэнта (або t-размеркаванне)  — абсалютна непарыўнае размеркаванне імавернасцей, абагульненне стандартнага нармальнага размеркавання. Як і стандартнае нармальнае, размеркаванне Ст’юдэнта сіметрычнае вакол нуля і яго шчыльнасць называюць звонападобнай крывой.

У параўнанні з нармальным, размеркаванне Ст’юдэнта мае цяжэйшыя хвасты, то бок шчыльнасць не так моцна сканцэнтравана вакол нуля. «Цяжкасць» хвастоў рэгулюецца параметрам . Пры размеркаванне Ст’юдэнта ператвараецца ў стандартнае размеркаванне Кашы, а пры  — у стандартнае нармальнае размеркаванне .

Размеркаванне Ст’юдэнта часта прымяняецца ў статыстыцы, напрыклад у t-крытэрыі Ст’юдэнта[en] для ацэнкі статыстычнай вартасці розніцы паміж двума выбаркавымі сярэднімі[en], у пабудове давяральных інтэрвалаў[en] на розніцу паміж сярэднімі і ў лінейным рэгрэсійным аналізе[en].

Гісторыя і этымалогія[правіць | правіць зыходнік]

Упершыню размеркаванне Ст’юдэнта было выведзена як апастэрыёрнае[en] ў 1876 Гельмертам[2][3][4] і Люротам[en][5][6][7]. У абагульненай форме размеркавання Пірсана IV тыпу яно таксама з’яўлялася ў артыкуле Карла Пірсана 1895 года[8].

Назва размеркавання паходзіць ад псеўданіма Уільяма Сілі Гасета[en], пад якім ён у 1908 годзе апублікаваў свой артыкул у часопісе Biometrika[en][9]. Паводле адной з версій, піваварня Guiness[en], у якой працаваў Гасет, патрабавала, каб работнікі публікавалі свае навуковыя артыкулы пад псеўданімамі замест сапраўдных імёнаў, таму Гасет вымушаны быў падпісацца як «Ст’юдэнт» для захавання ананімнасці. Існуе меркаванне, што такім чынам кампанія хавала ад канкурэнтаў факт выкарыстання t-крытэрыю для вызначэння якасці сыравіны[10][11].

Гасет працаваў у піваварні Guiness у Дубліне і цікавіўся задачамі з маленькімі выбаркамі[en], напрыклад ацэнкай хімічных характарыстык ячменю, дзе выбарка можа складаць толькі 3 элементы. У сваім артыкуле Гасет называе размеркаванне «размеркаваннем частот стандартных адхіленняў выбарак з нармальнага размеркавання». Яно набыло вядомасць дзякуючы працам Рональда Фішэра, які выкарыстаў назву «размеркаванне Ст’юдэнта» і абазначаў крытэрый літарай t[12][13].

Азначэнне[правіць | правіць зыходнік]

Шчыльнасць імавернасці[правіць | правіць зыходнік]

Шчыльнасць размеркавання Ст’юдэнта мае выглад

дзе  — колькасць ступеней свабоды, а  — гама-функцыя. Можна таксама запісаць шчыльнасць у выглядзе

дзе B — бэта-функцыя. Калі значэнне цэлае, маем: Для цотнага ,

Для няцотнага ,

Шчыльнасць імавернасці сіметрычная[en] і яе графік нагадвае формай звонападобную шчыльнасць нармальнага размеркавання з матэматычным спадзяваннем 0 і дысперсіяй 1, але трохі ніжэйшы і шырэйшы. З ростам колькасці ступеней свабоды, t-размеркаванне набліжаецца да стандартнага нармальнага, таму параметр часам называюць параметрам нармальнасці[14].

Функцыя размеркавання[правіць | правіць зыходнік]

Функцыю размеркавання можна запісаць для t > 0 як

дзе I — рэгулярызаваная няпоўная бэта-функцыя, а

Для іншых t значэнне можа быць атрымана зыходзячы з сіметрыі. Альтэрнатыўная форма, слушная для мае выгляд

дзе 2F1 — гіпергеаметрычная функцыя[en].

Асобныя выпадкі[правіць | правіць зыходнік]

Для некаторых значэнняў размеркаванне можа быць запісана ў прасцейшай форме:

Шчыльнасць імавернасці Функцыя размеркавання Заўвагі
1 Гл. размеркаванне Кашы
2
3
4
5
Гл. нармальнае размеркаванне, функцыя памылак

Зноскі

  1. Hurst, Simon. The Characteristic Function of the Student t Distribution. Financial Mathematics Research Report No. FMRR006-95, Statistics Research Report No. SRR044-95. Архівавана з першакрыніцы February 18, 2010.
  2. Helmert FR (1875). "Über die Berechnung des wahrscheinlichen Fehlers aus einer endlichen Anzahl wahrer Beobachtungsfehler". Z. Math. U. Physik. 20: 300–3.
  3. Helmert FR (1876). "Über die Wahrscheinlichkeit der Potenzsummen der Beobachtungsfehler und uber einige damit in Zusammenhang stehende Fragen". Z. Math. Phys. 21: 192–218.
  4. Helmert FR (1876). "Die Genauigkeit der Formel von Peters zur Berechnung des wahrscheinlichen Beobachtungsfehlers directer Beobachtungen gleicher Genauigkeit" [The accuracy of Peters' formula for calculating the probable observation error of direct observations of the same accuracy]. Astron. Nachr. [нямецкая]. 88 (8–9): 113–132. Bibcode:1876AN.....88..113H. doi:10.1002/asna.18760880802.
  5. Lüroth J (1876). "Vergleichung von zwei Werten des wahrscheinlichen Fehlers". Astron. Nachr. 87 (14): 209–20. Bibcode:1876AN.....87..209L. doi:10.1002/asna.18760871402.
  6. Pfanzagl J, Sheynin O (1996). "Studies in the history of probability and statistics. XLIV. A forerunner of the t-distribution". Biometrika. 83 (4): 891–898. doi:10.1093/biomet/83.4.891. MR 1766040.
  7. Sheynin O (1995). "Helmert's work in the theory of errors". Arch. Hist. Exact Sci. 49 (1): 73–104. doi:10.1007/BF00374700. S2CID 121241599.
  8. Pearson, K. (1895-01-01). "Contributions to the Mathematical Theory of Evolution. II. Skew Variation in Homogeneous Material". Philosophical Transactions of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences. 186: 343–414 (374). Bibcode:1895RSPTA.186..343P. doi:10.1098/rsta.1895.0010. ISSN 1364-503X.
  9. "Student" [William Sealy Gosset] (1908). "The probable error of a mean" (PDF). Biometrika. 6 (1): 1–25. doi:10.1093/biomet/6.1.1. hdl:10338.dmlcz/143545. JSTOR 2331554.
  10. Wendl MC (2016). "Pseudonymous fame". Science. 351 (6280): 1406. Bibcode:2016Sci...351.1406W. doi:10.1126/science.351.6280.1406. PMID 27013722.
  11. Mortimer RG (2005). Mathematics for physical chemistry (3rd ed.). Burlington, MA: Elsevier. pp. 326. ISBN 9780080492889. OCLC 156200058.
  12. Fisher RA (1925). "Applications of 'Student's' distribution" (PDF). Metron. 5: 90–104. Архівавана з арыгінала (PDF) 5 March 2016.
  13. Walpole RE, Myers R, Myers S, et al. (2006). Probability & Statistics for Engineers & Scientists (7th ed.). New Delhi: Pearson. p. 237. ISBN 9788177584042. OCLC 818811849.
  14. Kruschke JK (2015). Doing Bayesian Data Analysis (2nd ed.). Academic Press. ISBN 9780124058880. OCLC 959632184.