(56) Мелета

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(56) МелетаM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Г. Гольдшміт
Месца выяўлення Парыж
Дата выяўлення 9 верасня 1857
Эпанім Melete[d][1]
Альтэрнатыўныя абазначэнні 1949 TH; 1986 EN5;
1990 HG4
Катэгорыя Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,2369907
Вялікая паўвось (a) 388,378 млн км
(2,5961497 а.а.)
Перыгелій (q) 296,336 млн км
(1,9808864 а.а.)
Афелій (Q) 480,421 млн км
(3,211413 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 527,893 сут (4,183 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 18,223 км/с
Схіленне (i) 8,07019°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 193,42463°
Аргумент перыгелія (ω) 103,64080°
Сярэдняя анамалія (M) 355,49727°
Фізічныя характарыстыкі[2]
Дыяметр 113,24 км
Маса 1,5×1018 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0316 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0598 км/с
Перыяд вярчэння 18,147 гад
Спектральны клас P (Xk)
Абсалютная зорная велічыня 8,31m
Альбеда 0,0653
Сярэдняя тэмпература паверхні 173 К (−100 °C)

(56) Мелета — буйны астэроід галоўнага пояса, які належыць да цёмнага спектральнага класа P, багатаму арганічнымі і бязводнымі сілікатамі, а таксама вугляроднымі злучэннямі з магчымай прысутнасцю вады ў відзе лёду. Ён быў адкрыты 9 верасня 1857 года нямецкім астраномам Германам Гольдшмітам з дапамогай 4-х цалевага тэлескопа, размешчанага на шостым паверсе яго кватэры ў Лацінскім квартале Парыжа, і названы ў гонар Мелеты (англ.), музы думкі і медытацыі ў грэчаскай міфалогіі[3].

Астэроід характарызуецца нізкім значэннем альбеда, гэта значыць паверхня астэроіда цёмная. Яго адбівальная здольнасць — 2,6%. (Для параўнання: самы цёмны з вялікіх астэроідаў — (95) Арэтуса. Яго адбівальная здольнасць — 1,9%). Пакрыццё астэроідам зорак на гэты момант назіралася двойчы — 1997 і 2002 гадах.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Dictionary of Minor Planet Names — 6 — Springer Science+Business Media. — P. 18. — ISBN 978-3-642-29717-5
  2. Asteroid Data Sets (англ.)
  3. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 20. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]